Na een geweldige kutdag zat ik een beetje al jullie verhalen te lezen
en ergens geeft het een 'goed' gevoel dat ik niet alleen ben. Toen ging
de telefoon...mijn kersverse ex. Eerst wilde ik niet opnemen maar uit-
eindelijk kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik nam redelijk nonchalant
de telefoon op en toen ie vroeg hoe het ging, heb ik eerlijk gezegd dat
ik het zo nu en dan moeilijk heb. Ik vroeg waarom ie belde uit oprechte
interesse of uit schuldgevoel. Het antwoord was beide, dat antwoord
irriteerde me ergens. Ik wil geen medelijden van hem. Zeker omdat ie in
die laatste mail tegen mij zei dat mijn hele leven om hem draait?!
In het begin voelde ik het gesprek alweer de verkeerde kant opgaan omdat
ik eigenlijk nog van alles wil weten enzo. Hij zegt dat hij het ook heus
niet makkelijk heeft, dat zijn gevoelens voor mij niet over zijn en dat
ie nooit meer iemand zal vinden die hem dik en dun zal steunen zoals ik
het afgelopen jaar heb gedaan. Wéér heb ik gevraagd of ie
verliefd is op dat meisje, hij zei dat ie haar wel leuk vindt maar dat ie
niet zo een gevoel heeft als bij mij aan het begin. Hij is nu heel relaxed
en praat honderduit, op zich een verademing want ik krijg overal rustig
antwoord op maar aan de andere kant wel frustrerend dat ie dat niet in de
eindfase van de relatie kon. Hij nodigde me ook uit om naar zijn nieuwe
woning te komen kijken maar daar heb ik (voorlopig) voor bedankt! Vond ik
op zich wel goed van mezelf. Ik zei dat het allemaal te vers was en dat ik
wil voorkomen dat we binnen no-time weer aan het zoenen zijn etc. Hij had
gehoopt dat ik in ieder geval voor de start van zijn opleiding zou langs
komen (waarom?) Ik heb gezegd dat daar waarschijnlijk een paar maanden
overheen gaan. Ik hoop dat ik mezelf daaraan kan houden en dat ik niet de
eerste de beste keer bezwijk als ie het me weer vraagt. Ik heb vreemd genoeg
een heel rustig gevoel nu na het gesprek. Die drang om weer in zijn mail te
kijken is nu nagenoeg weg. Eigenlijk vind ik die berusting ook een beetje
eng. Hoe lang blijf ik me zo rustig voelen? Wanneer krijg ik weer een down?
Misschien moet ik maar genieten van dit moment!? Ik denk dat hij ook een
beetje perplext is over hoe relaxed dit gesprek eigenlijk was, we hebben voor
het eerst sinds tijden echt met elkaar gelachen. Moeilijk hoor, dat het nu
allemaal weer zoals in het begin is