Oké ik heb een relatie gehad met een meid die zo'n 4 maanden heeft stand gehouden. We zijn een keer gaan zwemmen (terwijl ik eigenlijk voor d'r vriendin kwam) en in dat zwembad (of de terugweg naar huis) zijn we eigenlijk bij elkaar gekomen, de relatie opzich was erg goed want we deden leuke dingen en veel samen etc. maar na de 3 beste maanden die ik heb gehad kwamen er wat problemen. we begrepen elkaar niet en dat leidde tot negeren en irritatie. al een paar keer goede gesprekken gehad (die ook pijnlijk konden zijn) maar de meeste problemen waren van buitenaf namelijk iets tussen haar en haar moeder die voor het eerst in jaren ging werken en bij mij voornamelijk om school

Dus eigenlijk dingen die op dat moment gewoon zwaar waren maar waar we weinig aan konden doen.
Toen op een zondag zouden we iets gaan doen maar kon dus niet omdat ze huiswerk moest maken, alles leuk en best geen probleem. maar toen ik op de fiets stapte om naar een vriendin die jarig was toe te gaan kwam ik langs het kanaal in haar woonplaats en ze daar zat met een jongen en een meid die ik beide niet kende. maar ik reed dus op geen 2 meter langs d'r en ze keek niet deed sloeg d'r handen voor d'r gezicht en zei helemaal niks. Dus ik werd gek. reed over de brig via de andere kant van het water terug naar m'n woonplaats en zag d'r nu aan de andere kant zitten. werd wat geroepen door het meisje wat ik niet kende en heb gebelt en gesms't en ben flink tekeer gegaan. achteraf leek het gewoon een vriend te zijn (waarbij m'n bloed nog steeds kookt als ik aan 'm terugdenk) maar die avond gesprekken tot 12 uur in de nacht. maar we legden het opzij.

we zijn ook nog op kamp geweest waar ook het nodige gebeurt is. dat ging half goed maar ik ging eraan kapot. uit frustratie heb ik zo'n 3 keer m'n handen in het verband gehad en was er letterlijk kapot van. maar het ging opzich nog goed.

en toen zonder ruzie of wat dan ook merkte ik dat we echt boos waren op elkaar. de dingen van buitenaf hadden écht teveel invloed en het moment was enorm slecht.

een dinsdag op school merkte is dat het foutging, ze keek me niet aan en deed afstandelijk...en inderdaad ik werd de klas al heel snel uigestuurd omdat ik gek werd van de druk en ja, ik moest met d'r gaan praten...het werd een hoop gejank en ze zei:

"we hebben elkaar nu zo enorm veel pijn gedaan ik kan het gewoon niet meer hebben ik moet het wel uitmaken, je raakt me echt niet kwijt ik heb gewoon tijd nodig want het kan voorlopig gewoon niet"

we zouden weer bij elkaar terugkomen.
Ik was zo uitgebarsten op school dat ik van dinsdag tot vrijdag thuiszat maar de donderdag die week ging het nog slechter. ik stuurde een sms: ik begrijp het niet helemaal je zei dat we weer bij elkaar terug zouden komen maar je maakte het toch uit, wat is het nou ik snap het niet.

Ik kreeg antwoord:

"sorry dat ik het zo zeg maar het is definitief uit"
(met Groetjes (...) eronder)

en toen stond m'n bloed te koken...ik heb sindsdien niet meer gepraat of ze nou weer bij elkaar wou komen of niet ik kon het niet meer hebben.

En eigenlijk is het probleem dat ik d'r echt zo graag terugwil...het was te danken aan de situatie en de problemen om ons heen dat het foutging en dat had gewoon niet mogen gebeuren ik geloof dat het beter had gekunt en dat het beter kan.

veel mensen zeggen ga gewoon verder het is toch duidelijk? nee dat is het niet ze zei dat we weer samen zouden zijn etcetera. en ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen ik kan niet verder elk meisje waarbij ik ben raakt me niet. ik zit alleen nog maar bij haar.

Als iemand advies heeft dit aan te pakken"GRAAG" ik kan zo niet verder en het kwijtraken of vergeten is gewoon geen optie.

ik mis d'r echt enorm