Er staat zo leuk op deze site... when you hit rock bottom... Ik ben er gisteren doorheen gegaan en het was een hel. Ik wil daar echt nooit meer zijn. Ik heb gisteren zoveel pijn en ellende meegemaakt waar ik zo van geschrokken ben... vandaag heb ik medicijnen van de huisarts gekregen en ben ik bij een eerste psychologische opvang geweest om vandaar uit verder te gaan werken. Het was ook allemaal teveel, eerst Guus Meeuwis en daarna vaderdag. De vaders waren nog niet op de hoogte en vooral ik had het er moeilijk mee omdat ik zijn ouders zie als mijn reserve ouders. Je zit dan toch een masker op te houden al die tijd en tja.. dan komt de klap.
Verder hebben we ook nog hele goede gesprekken gehad over veel dingen en eventuele oplossingen maar die zijn er niet, voor mij wel maar voor hem niet dus dan gaat ook dat over. Gevoelens zijn er nu eenmaal of ze zijn er niet maar je kan ze niet afdwingen. Door alle ellende van gisteren hebben we vannacht ook nog veel gepraat en gehuild.