Spijt..
Heb ik spijt? Zo ja waarvan heb ik dan precies spijt?
Heb ik spijt van dat ik 12 jaar geleden naar links keek en hem zag staan.. (had ik maar naar rechts gekeken?)
Heb ik spijt van dat ik 12 jaar lang constant contact zocht met hem.. (of ik antwoorde als hij mij berichten)
Heb ik spijt van de abortus? (een kind van hem?)
Heb ik spijt dat ik steeds maar naar hem terug ging ondanks dat hij me zoveel pijn deed.. (ezel stoot zich toch niet zovaak?)

Spijt.. Zo'n klein woordje met zo'n grote betekenis.
Een betekenis die ik altijd heb ontkent.
Want nee ik heb geen spijt van gedane zaken. Want dat is zonde van je energie.
Gedane zaken zijn voorbij. Terug kan je toch niet.
Het is zoals het is. En ik moet vooruit.

Maar wat breng jij toch allemaal te weeg in mn leven..
Was er een reden dat jij in mn leven kwam en bleef? Bleef al die jaren..
Weer terug kwam.. En weer wegging..
Bent je nu echt weg? Is dit nu definitief?
Denk ik over 10 jaar van owja dat was met jou en heb ik het een plek gegeven?
Of zit er net zoals nu 5 jaar tussen en zijn we weer samen?
De tijd zal het leren.. Ik heb zovaak gedacht afgelopen jaar dat het definitief was..
En je kwam altijd bij me terug. Altijd..
Gisteren kwam je langs en toen heb ik je dat ook gezegd.. Maar je antwoorde dat het dit keer anders was..
Tja ook dat zei je altijd..
Ik moet dit niet willen met jou.. Samen zijn met jou maakt mij niet gelukkig..
Maar dat is de theorie.. Theoretisch weet ik alles..
Theoretisch was ik bij je weggelopen toen je zei dat je nog steeds gokte..
Maar nee ik bleef.. Omdat ik zo ontzettend gek op je ben..
Ik kan het niet eens omschrijven..

Liefde is zo iets aparts.
Ik begrijp het niet. Ik begrijp niet wat ik in hem zie.
Hij is alles wat ik niet wil in een man. Hij rookt. Hij is labiel. Heeft zn leven totaal niet op orde.
Ik zou bijna denken dat hij schizofreen is omdat hij bijna elke dag wat anders kan zeggen.
Zo hebben we het hartstikke leuk samen en zo ben ik 1xtje iets minder gehumeurd (omdat ik zwanger van verdomme!) en het is over.
Zo gaat het elke keer weer. En zo komt het altijd weer goed.
Waarom hoop ik nou weer dat het goed komt? Waarom heb ik mezelf uit ellende zo verlaagd vandaag door hem onwijs veel te bellen en te smsen? Ik brak echt compleet vanmiddag.
Waarom doe ik dat allemaal? Terwijl als iemand mij dit verhaal vertelt had ik diegene allang al voor gek verklaard.
Wat doet hij met me dat ik compleet mezelf vergeet?

Zoveel dingen die ik niet begrijp van mezelf maar wat ik nooit zal begrijpen.
Was er maar een knopje. Gewoon een knopje waar ik op kon drukken en dat hij weg was uit mn hoofd.

Ik wil zo graag een gezinnetje met jou..
Ik wilde voor dit kindje gaan.. Samen met jou..
Wij.. Ons..
Als ik maar met jou ben..