Mijn vriend is jarig binnenkort. Elk jaar een hele klus om iets te verzinnen, maar deze keer had/heb ik iets verzonnen waarvan ik zeker ben dat hij het fantastisch vindt. Bij navraag bleek het echter véél te duur voor mij alleen.
Toch: ik wilde me niet laten be?ɬØnvloeden door de problemen. Ik hou van die man, ondanks alles. Van de man die hij kan zijn in elk geval wel. En dus pakte ik vorige week de telefoon, toen hij een weekend weg was. Belde allemaal vrienden. Uitleggen, bijdrages verzameld.
Vanochtend vroeg ik hem wanneer hij mensen wilde uitnodigen. Geen groot feest. Hij had al aangegeven dat niet te willen en dat snap ik. Maar gewoon, een biertje drinken met wie dat wil, dat moest toch kunnen?
Nee dus. Hij werd bijna boos toen ik het voorstelde. 'Ik moet helemaal niks. Ik wil gewoon niet. Snap dat toch.'
Tja. En daar sta ik dan met mijn plannen en enthousiasme. Ik zal die vrienden moeten uitleggen (van wie toch al een heleboel niet zouden komen omdat het geen echt feest was en ze ver weg wonen, maar goed) dat hij écht niets wil. Beetje lullig als je ze net om geld hebt gevraagd.

Ik ga toch maar door. Wat kan ik anders?