Eigenlijk ben ik zo overdonderd dat ik niet eens weet waar en wat ik zal beginnen.
Na een lange relatie van 12 jaar met veel ups en downs, die uiteindelijk op een hele nare manier uitging ben ik zo'n 6 jaar alleen geweest. Jaren die ik ook echt nodig heb gehad om alles te verwerken en op op mijn eigen benen te gaan staan. Wat mij vooral heel erg pijn heeft gedaan en gekwetst in die relatie was het gelieg en bedrieg (mijn expartner had een grote geheime agenda en hield er nog een leven op na)en het ondermijnen van het vertrouwen. Ik ben in therapie geweest om te kunnen begrijpen en te verwerken. Voor mezelf had ik het weer op de rit en eind verleden jaar, begin dit jaar had ik echt het gevoel de wereld weer aan te kunnen en begon weer vertrouwen te krijgen in mannen. In mei dit jaar heb ik een relatie gekregen met een man die ik ken van mijn werk. Het is leuk samen, luchtig en we kunnen goed praten. Dat ik opener ben in het praten over mijn gevoel, maakt dat hij wat losser wordt. En het feit dat hij alle mogelijke moeite doet om te laten zien dat hij vertrouwen en respect hoog in het vaandel heeft staan, doet mij goed en maakt dat ik me steeds kwetsbaarder durf op te stellen.We praten veel over vertrouwen en zitten hierin op een lijn. Helemaal geweldig zou je zeggen. En toch.....blijft dat duiveltje op mijn schouder zitten en zegt dat er dingen zijn die niet kloppen. Een gevoel wat ik tot op heden weggedrukt heb en tegen beter weten in genegeerd heb. Nu blijkt helaas toch dat mijn gevoel terecht is..ook hij is niet eerlijk en doet dingen die niet kunnen binnen een relatie. In een klap ben ik alles wat ik voor mezelf zo zorgvuldig heb opgebouwd, kwijt. Behalve dat ik mijn liefde kwijt ben, ben ik ook weer al mijn vertrouwen kwijt en dat doet zo onbeschrijflijk veel pijn.. Het "waarom" kan hij me niet uitleggen en heeft geen antwoorden op al mijn vragen. Ik ben boos, verdrietig en snap dit gewoonweg niet.