Vannacht redelijk geslapen. Maar vanochtend bij het opstaan weer de pijn voelen. Gisteren een vakantie geboekt, voor mij en mijn kinderen. Op het moment dat ik op de knop 'boeken' drukte ging er veel pijn door me heen. Moest denken aan afgelopen zomer, toen we wel met zijn viertjes op vakantie gingen. Heb nu definitief geboekt zonder hem. Pffff... tranen.
Veel lieve mailtjes van vrienden, hoewel ik er niet op zit te wachten om te horen dat ik volgende week lekker mee naar de kroeg kan omdat er zat leuke kerels rondlopen. Ben daar helemaal nog niet aan toe. Ook mijn vader, die denkt dat ik volgende week al over hem heen ben. Kon het maar zo snel. Met een aan/uit knopje. Zou de wereld een stuk makkelijker maken. Maar hier moet je doorheen. Ben continue aan het denken: zou hij mij niet missen? zou hij geen verdriet hebben? Daar moet ik mee stoppen, maar ik kan het niet. Begrijpen doe ik het nog steeds niet. Kon ik het maar begrijpen. Inmiddels wel al zijn smsjes gewist vanuit de tijd dat we samen waren. Hoeveel pijn het ook deed. Het deed nog meer pijn als ik ze steeds las.