Pasje,

Ik besef dat ik niet op de hoogte ben van het hele verhaal en mijn mening over jouw situatie wordt dus gevormd op basis van wat jij erover loslaat. Toch moet ik toegeven dat de rode vlaggen in deze situatie me tegemoet schreeuwen, en ik vraag me af bij welke rode vlag ik moet beginnen.

1e Rode Vlag:
Deze 'sex-vriend', waar je nu dus kennelijk voor gevallen bent en zegt van 'te houden', waarom bestaat jullie omgang alleen achter gesloten deuren, in het geheim? Wat hebben jullie, of jij, of hij, te verbergen voor de buitenwereld? Relaties die in het geheim bestaan en worden voortgezet, brengen ALTIJD complicaties en obstakels met zich mee--geen uitzonderingen op de regel. Jezelf in een situatie plaatsen of laten meeslepen waarbij alles in het geheim moet, is jezelf feitelijk aanmelden voor Drama en GeJojo (je weet wel: op en neer, op en neer).

Daarbij krijg ik bovendien de indruk dat dit nou niet bepaald 'een relatie' is, maar meer een connectie geboren uit, en aangewakkerd door vleselijke lusten. Lust = geen liefde. Hiermee wil ik niet zeggen dat elke relatie, die allereerst met sex begon, gedoemd is te mislukken. Maar ik denk dat het wel realistisch is om na een periode eens de balans op te maken--en te bekijken wat het precies is dat jullie verbindt. Is er toewijding, respect, vertrouwen, zorgzaamheid, bereidwilligheid--of komt hij, 'toevallig', altijd wanneer zijn broek iets te strak gespannen staat? Is er groei en ontwikkeling, gaat het ergens naartoe--of blijven de dingen eigenlijk gewoon hetzelfde, waar ze allereerst begonnen zijn (voornamelijk tussen de lakens, dus)?

2e Rode Vlag:
Sex-vriend zet zijn voet (of leuter, 't is maar hoe je het bekijkt natuurlijk) tussen je hartdeuren met de zin: "zou je iedere avond wel sex met me willen en zou je me vriendin willen zijn?" Noem me een sceptische trut, maar 'iedere avond sex willen', en, 'zou je mijn vriendin willen zijn' in één adem genoemd, werpt bij mij de nodige vraagtekens bij zijn intenties op. In zijn hoofd: vriendin =sex. In jouw hoofd waarschijnlijk: vriendin=huisje/boompje/beestje=geluk. Ik zie een verschil in jullie individuele verwachtingen, daar. Aangezien jullie 'contact' als ik het goed heb, allereerst ontstaan is uit een sex-behoefte, kan ik mij voorstellen dat dit patroon nu eenmaal niet zo makkelijk meer verbroken zal worden. Sex, zolang het bij alleen maar sex blijft, vergt niet zoveel verantwoordelijkheid, en er zijn weinig 'lasten'. De enige verantwoordelijkheid is dat hij bij je langskomt en 'm' omhoog krijgt. Een relatie: héél ander verhaal.

3e Rode Vlag:
Sex-vriend: man van veel woorden, ja? Maar zijn daden lopen een beetje op zijn woorden achter, niet? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe leeg en nietszeggend woorden zijn, wanneer daar geen daden aan worden verbonden. Je sex-vriend kan wel van alles zeggen of beloven; in zijn fantasie is tenslotte alles mogelijk--en daarbij moet het voor hem inmiddels duidelijk zijn geworden dat hij jou daarmee aan zich verbonden houdt. Mooie woorden houden jouw hoop in leven. Mooie woorden bevestigen je in jouw onzekerheid--en voor even lijkt de zon weer te schijnen. "Aww, zie je wel, hij geeft wel om me!" Echter, wanneer het bij mooie woorden blijft, zou je je toch eens moeten gaan afvragen in hoeverre hij 'emotioneel betrouwbaar' is.

"hij zei hou je van me dus ik zei ook heel eerlijk ja erg veel en hij zei ja ergens die van binnen ik ook van jou".

Ik heb zelf een beetje moeite met dat 'ergens, diep van binnen'. Dat 'ergens' impliceert dat hij niet weet waar het precies zit, en er waarschijnlijk ook niet 'bijkan'. 'Ergens' is vaag, onbestemd, zonder 'vaste plek'. Liefde, of gevoelens van liefde zijn niet onbestemd, of vaag. Die zijn duidelijk, tastbaar, aanwijsbaar, daar kan je bij. Die zijn niet 'ergens', maar overal.

Mijn eerste reactie op die woorden was dan ook: "ergens, diep van binnen, eh, net onder zijn riem, zeker?". Ik kan de gedachte niet van me afschudden dat het erop lijkt alsof hij je 'net genoeg' geeft om je te 'houden', maar dan weer 'net te weinig' om zich concreet aan jou te binden. Hij houdt contact, zegt je wat hij vermoed dat je hoopt te horen--alleen maar zodat je zijn geur niet helemaal van je af kan wassen, zoiets.

4e Rode Vlag:
Afwezigheid. Onbereikbaarheid. Acht dagen van de aardbodem. Tenzij hij per ongeluk in één van zijn eigen valkuilen is gestapt en op onverklaarbare wijze ergens in China wakker werd, vind ik deze 'verdwijntruuk' hoogst eigenaardig. Gezien je reactie erop, vermoed ik dat je hier zelf ook wel de nodige twijfels bij hebt gekregen. Verdwijnen en daarmee alle communicatie stoppen, schetst een beeld van een persoon die het blijkbaar niet zo nauw neemt met eerlijkheid en respect naar jou toe.

"dus ik krijg het gevoel dat ie me gewoon leuk vind voor sex en verder niet...".

Hoe pijnlijk dit ook moet zijn om te realiseren, ik vrees dat jouw gevoel je hier welleens de werkelijke naakte waarheid voorzet. Jij kan wel allerlei excuses verzinnen waarom hij 8 dagen uit je leven verdween, en hij kan op zijn beurt met allerlei verklaringen komen--maar als je werkelijk om iemand geeft en toegewijdt bent, als je het serieus met iemand meent, dan breng je dat vertrouwen en die connectie niet in gevaar door er 8 dagen, zonder enige uitleg, tussenuit te piepen. En die 8 dagen zijn niks in vergelijking met wat jou met deze gozert nog allemaal te wachten staat.

Nu hij weet dat je boos op hem bent, is de kans om met je te komen sexen natuurlijk geminimaliseerd. Nu zijn er de lasten die moeten worden opgeruimd, maar, tja, da's wel even wat anders dan de last van een condoompje in de prullenbak weggooien. Meneer is niet gek. Dus hij blijft weg, neemt geen contact met je op. No sex, no game. Speelt voor een tijdje 'dood'--in de hoop dat je hem erg zal gaan missen, toegeeflijker wordt, aanhankelijker--en (sexueel?) toegankelijk. Het zal mij niet verbazen als hij na een tijdje weer contact met je opneemt. Zich weer in je leven probeert te wringen met mooie praatjes, betere beloftes, logisch-klinkende verklaringen en dat alles omringt met de geur van rozen. Om dan weer te kunnen ontvangen wat jij zo willig aan hem blijft geven--omdat zijn terugkeer je laat vergeten waar je tijdens die 8 rottige, lange dagen allemaal emotioneel doorheen hebt moeten bijten.

Lieve pasje, je hebt je hart bij hem laten spreken, maar kijk wat het je heeft opgeleverd. Misschien is het nu tijd om op je gevoel (verstand) te vertrouwen: "me hoofd zegt nee hij gebruikt je, heb als zoveel gehuilt erom dat ik echt helemaal op ben en wil niet meer van hem houden".

Ik vraag mij af wat het aan hem is waar je zo van houdt. Het kan niet zijn onbereikbaarheid en onbetrouwbaarheid zijn (maar die krijg je er dus wel gratis bij, besef dat. En nee, 'ik verander hem wel', is een illusie wanneer die verandering van jou uit gaat komen; die moet bij hem beginnen). Zijn het zijn lieve, maar lege, woordjes die eigenlijk nooit in acties worden omgezet? Is het de bevestiging dat hij je 'goed genoeg vindt voor de sex'--maar voor iets duurzamers 'liever niet'?

Of hou je simpelweg van het idee dat er 'een man' in je leven is die jou aandacht & bevestiging geeft--en toevalligerwijze (maar helaas) kwam deze snuiter voorbij? Verlang je zo hevig naar iemand die er voor je IS, ook al gaat het met deze kwast overduidelijk op ZIJN voorwaarden--en is dat 'er zijn' er soms ook 8 dagen 'helemaal niet'. Wat is het dat hij jou geeft, wat een andere man niet beter, eerlijker, oprechter en met veel meer toewijding en bereidheid zou kunnen (en willen) geven?

Ik geloof dat de antwoorden op die vragen je inzichten kunnen geven in de werkelijke gronden waar deze relatie voor jou op gebaseerd is. Misschien hou je van de man die je hoopt dat hij kan, of zal, worden, maar de realiteit is dat je het op dit moment helaas maar moet doen met de versie die hij NU is. En zo te lezen is het niet bepaald een betrouwbare versie.

Heel veel sterkte in ieder geval.

Chelle.

heb er goed over nagedacht. en heb besloten om er een punt achter te zetten. pff alleen de gedachte joh, dan krijg ik al een brok in me keel. maar het moet.
me spieren doen pijn, kan haast niet slapen.
ben helemaal op. het doet zoveel pijn en het eist zoveel energie.
al die onzekerheid. nou ja eigenlijk weet ik diep van binnen dat ie niks om me geeft. maar dat is heel moeilijk om onder ogen te zien.
heeeeeeel moeilijk zelfs.
hij zegt dat ie bij me wil zijn, maar het bleef bij woorden.
hij negeerde zelfs vorige week me compleet. had gesmst maar tel stond uit, heb nu nog geen sms terug.
moet ik hem bellen om te zeggen dat ik wil stoppen?
of moet ik wachten tot hij belt en hem dan zeggen dat ik wil stoppen?