mijn ex vriendin en ik kennen elkaar ongeveer 1.5 jaar.
de eerste 8 maanden ging het echt super en we konden nooit genoeg van elkaar krijgen.
na ongeveer 10 maanden werdt mijn moeder ongeneeslijk ziek vanaf dit moment wilde ze er nog meer voor me zijn en ze zei tegen me dat ze bij me zou willen intrekken,ik stemde er in mee.
tijdens dit alles ben ik nog meer naar haar toe gegroeit en we waren niet van elkaar af trekken.
voor m'n moeder was dit ook een mooi gezicht want ze voelde zich er ook gelukkig door.
na 2 maanden overleed mijn moeder het was een moeilijke tijd,maar heb ontiegelijk veel steun gehad van mijn vriendin.
na paar maanden verder te zijn probeerde ik voorzichtig te vertellen over het feit hoe we onze toekomstplannen samen konden voortzetten maar ook oven het leven onder 1 dak.
maar vaak als ik er over praate keek ze me alleen maar aan en zei niets of het was tegen de draad in.
ik ben ook wel koppig hoor maar zei wil niet luisteren naar andermans regel of denkwijze.
zei kwam ook wel eens met argumenten zoals hey jij mag ook wel eens de was doen of de was ophangen.
soms moeten dingen gezegt worden tegen je voordat je ze ziet en dat was ook bij mij,ze vroeg of zei het en ik deed het.
maar mijn vriendin deed dat na 10 keer vragen of soms helemaal niet.
zoals rekeningen op tijdt betalen of je rommel achter je kont opruimen die er al 2 weken ligt,begrijp me niet verkeert hoor want ik ruim ook op en de dingen van haar maar het moet niet zo zijn van o hij doet het wel.
en andersom uiteraard ook niet.
ze houd zich ook niet echt bezig met ons maar meer met haar moeder en haar zusjes,ik heb daar geen problemen mee hoor maar als er thuis niets gebeurt en je vult je tjid wel met je ma en je zusjes.
het gaat ook zo ver dat ze elke dag verplicht moet bellen ook al hebben ze elkaar op de dag gezien.
ik probeerde altijdt te praten over deze dingen en ik kreeg bijna nooit feedback.
of kreeg het antwoord van nou en als ik naar m'n moeder wil gaan ga ik gewoon,warop ik antwoorde luister sgat ik vind het niet erg maar je moet wel weten waar en met wie je leef.
van mijn part zit je er de hele dag maar doe wel eerst de dingen voor ons want wij leven samen.
en kreeg het antwoord ik doe toch de dingen maar ze deed ze niet of wanneer het uitkwam.
maar mijn vriendin en ik schelen 7 jaar(22zij 29ik) ik denk dat alles z'n tijdt nodig heeft en dat ging ik me ook realiseren op gegeven moment.
maar het is moeilijk met iemand te praten warop ze soms antwoord of nagatief of helemaal niet.
we hebben ook wel eens een hevige ruzie gehad dat mijjn gezicht met haar nagels bewerkt was,ik heb haar dat vergeven en heb het er nooit meer over gehad ook haar ouders wisten ervan en er werden ook geen worden aan vuil gemaakt.
maar nu komt het punt van mijn verhaal.

6 weken geleden hebben we worden wisseling gehad en liep uit de hand.
ik heb haar geslagen met een kussen en het schijnt dat ik haar perongelijk ook geraakt heb met mijn hand.(dit is niet wie ik ben mensen die mij kennen zeggen dat ik een rustige lieve jongen ben)
maar wat ik heb gedaan kan ik mezelf niet vergeven en iedereen die vraagt warom zijn jullie uit elkaar?
dan geef ik het zelfde antwoord wat er is gebeurt en dat ik er heel erg mee zit en dat ik het mezelf niet kan vergeven.
ik heb op mijn knieen om haar vergeving gevraagt letterlijk maar ook in woorden.
op die avond dat dit was gebeurt zei ik tegen haar het spijt me ik ga even een blokje om en dan praten we straks verder maar ik begrijp dat je boos ben maar bel niemand op want je bent boos en dan gebeuren er dingen die niet moeten net als wat er net gebeurt is had niet mogen gebeuren sorry,ik kom zo terug.
ik was drie kwartier aant lopen en werd gebeld door haar broertje en ik werd bedrijgt ook ben ik bedreigt door haar stiefvader,ze had toch gebeld en was dus opgehaald door haar moeder.
ik heb tot de dag van vandaag niets gehoord van haar moeder van bv hey wat is er precies gebeurt en hoe zit het nou?
ik ben de zodebok maar dat geef niet ik heb het denk ik wel verdient
na twee dagen kwam ze haar spulletjes ophalen met haar stiefpa en ze stond bij haar auto en haar stiefpa aan de overkant aan de telefoon ik zei voor zichtig tegen haar kom maar het is ok,en ze keek naar haar stiefpa en ik zag aan haar dat ze bang was niet van mij maar van haar stiefpa ik merkte dat ze onder druk stond van hem.
het is een dominant mannetje met een grote waffel en dat weet ze zelf ook.
4 dagen later stond ze voor de deur ik had dit nooi verwacht ik nodigde haar uit om binnen te komen.
we hebben gepraat en ze zei dat ze er spijt van heeft dat ze dingen thuis heeft gezegt(had ik het maar niet gedaan zei ze).
vanaf deze dag zien we elkaar meestal op een zaterdag en soms even aan de telefoon of sms.
niemand weet hier van thuis ook niet.
ik heb haar te kennen gegeven dat ik hulp heb gezocht voor hetgeen wat ik heb gedaan en ook voor mijn comunicatie en evt dingen van mijn moeder.
ik heb haar belooft dat ik aan dingen en mezelf zal werken.
ik heb haar vertelt dat mijn streven is elkaar tijdt geven en dat de tijd het doet leren voor ons.
zijzelf geeft weinig woorden.
ze zegt dat ze bang is dat ze me valse hoop geef,ze zegt ook dat ze bang is van mij ik heb haar gezegt dat ik haar alle recht op dat geef maar heb haar gezworen dat het niet meer gebeurt en dat ik er echt aan werk.(wees niet bang van mij heb ik gezegt alles komt goed meid dat zweer ik je).
ze heeft gezegt ik weet nog niet wat ik wil maar je moet me even laten zo zoals het is denk ik.
ik ben het daar mee eens en heb gezegt dat is goed ik geef het allemaal tijdt en als je me nodig hebt of je wil langs komen dan kun je altijdt komen.
daar was ze blij mee.
ik merk aan haar dat ze me wel een kans wil geven maar het blijft toch allemaal vaag.
ik denk over het feit dat ze zegt ik weet nog niet wat ik wil heeft naar mijn gevoel zeker 75% te maken met over thuis,ik denk dat ze zit te bedenken hoe ze het thuis moet terugdraaien of ze wil er 100% zeker van zijn dat ik verander en dan gaat ze het thuis vertellen.
het is moeilijk voor haar en dat begrijp ik maar al te goed.
maar ondanks alles willen we elkaar wel zien en houden van elkaar wij klikken met een hoop dingen kunnen het goed vinden met elkaar alleen moeten een beetje werken aan de comunicatie en daar ben ik al mee begonnen ik weet waar mijn fouten liggen.
ik mis haar alke dag meer en we hebben allebij te kennen gegeven dat we niemand anders willen en ook geen behoefte hebben aan een ander.
mijn fouten die ik heb begaan zullen niet meer gebeuren ik sta er helemaal achter en deze gedachte heb ik ook met haar gedeelt.
ik hou echt superveel van haar en hoop dat ze me nog een kans wil geven,ze zal er geen spijt van krijgen dat heb ik ook haar verteld.
maar ik heb me voorgenomen dat ik alles op haar tempo zal doen ik pusch haar niet en de tijden dat we elkaar zien (stiekem) genieten we van elkaar.
ik hoop dat het goedkomt.

ik heb mijn gevoelens en ware woorden geuit omdat ik benieuwt ben wat een ander er van denk en of gedachtegang er over is.
bedankt voor het lezen van mijn bericht.