Hallo lieve allemaal,

Het is nu precies 1 week geleden dat ik iets van M hoorde... zondag, 8 dagen geleden, zag ik haar voor het laatst... die fijne zonnige middag in het park, samen in het gras, muziek en lieve momenten... het gesprek over de sleutels, het schrift, het warme afscheid... het gaf me geen hoop, maar wel het idee dat er nog iets was tussen ons... iets minder dan een relatie, maar meer dan zomaar vriendschap... een mooie basis om iets nieuws op te bouwen... zeker toen ik 1 dag erna dat mailtje kreeg waarin ze me zei dat ze het ook zo fijn had gevonden...

Maar er is nu 1 week voorbij, en in die week heb ik niets meer gehoord... ik heb bewust zelf ook geen contact meer gezocht... als zij deze stilte wil, dan is dat oke... maar ik vind het wel erg pijnlijk dat het zo onaangekondigd is... ook niet helemaal netjes ofzo... het is soms heel moeilijk, te leven met iemand die zo vast zit in zijn niet communicatieve mindset... ik had het veel fijner gevonden een mailtje te krijgen van "Ik vind dat het allemaal wat te dichtbij komen, en dat is moeilijker dan ik dacht... en ik heb nu toch nog meer ruimte nodig, het is beter als we elkaar even niet meer zien..."... ipv "Ik vond het fijn, kussies" (verkorte versie)... en daarna niets...

Het verdriet en de pijn... ze zijn handzaam... ze drukken niet meer zo op me als in die eerste weken... maar toch zijn ze er nog steeds elke minuut... en net zo vraag ik me elke minuut af "wat is ze nu aan het doen?"... "Heeft ze rust?"...

De grootste vraag blijft om me heen spoken : "Hoe kan alles in 2 maanden zo erg veranderen...?"... Want we hadden zoiets goeds, zoiets eerlijks... Ik hoor hier vaak dat ik zo lief praat over M in mijn logs... en dat komt gewoon omdat we zoiets moois en warms hadden... Ik zou nooit anders over haar kunnen (en zeker niet willen!) praten... M is vanaf seconde 1 mijn beste vriendje geweest... ze gaf me een gevoel van een thuis wat je nog niet gevonden had... een verbonden ziel...

Ik snap ook niet veel van mijn gevoel zoals het nu is... ik heb niet echt hoop meer... maar weet ook niet goed 'wat nu'... Ik ben bang om *zomaar* door te gaan... ik ben zelf ook aan het doorleven en ik ben de afgelopen weken ook weer wat mensen tegengekomen... dingen zijn nog op afstand nu, maar ik merk dat dat soort situaties ook weer kunnen leiden naar meer... en is dat nu wat er gaat gebeuren...? Meet someone new, en klaar...?

En wat wil ik precies...? Ik heb geen behoefte aan een ingewikkelde nieuwe relatie... maar ik merk wel dat ik heel erg dat maatjes gevoel mis... die fysieke warmte, sex... Het zijn dingen die ineens weg zijn...

Maar goed... de komende dagen heb ik weer flink wat te doen... het zal me helpen om mijn gedachten even te verplaatsen naar andere zaken...

Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes elke keer!!!

MIKE