alleen in het buitenland

afbeelding van Wunjo

Na het lezen van al deze blogskreeg ik ook de behoefte mijn verhaal op te schrijven.

Ik ben een 23jarige Belgische studente. 3 jaar geleden kwam ik in een klas terecht waar een hele knappe jongen zat. Voordien geloofde ik nooit in liefde-op-het-eerste-zicht, wel, toen is het mij overkomen. Ik zag hem zitten toen ik binnen kwam, mijn hart ging sneller slaan en ik was verkocht. Na een paar weken rondvragen wie deze jongen was wist ik zijn emailadres te pakken te krijgen. Ik schreef hem een mail, hij mailde terug, we gingen op date waar hij vertelde dat hij mij ook al weken zag zitten en 3 dagen later waren we samen. Ik was nog nooit zo verliefd geweest in mijn leven! Ik leek op wolkjes te zweven. Al na een week gingen samenwonen op kot.
Zo leefden we 2 jaar samen. We hadden de tijd van on leven, ik was zo gelukkig! Omdat we alletwee nogal ambitieus zijn, besloten we samen verder te studeren in Nederland. We regelden een 2persoonskamer en in augustus zijn we hierheen verhuisd. Alles ging fantastich, dacht ik. Tot hij mij 2 weken geleden dumpte...
Aangezien we in een huis zitten met alleen maar internationale studenten komen hier om de paar maanden nieuwe mensen toe. In februari arriveerde er een meisje waar mijn vriend het goed mee kon vinden. Hij trok meer en meer met haar op. Ik wees hem er een paar keer op dat ik jaloers was maar hij zei dat ik mij nergens zorgen over hoefde te maken, dat hij niet het soort persoon is dat een vriendin dumpt voor een groen blaadje, dat ik niet jaloers zou zijn als ze een jongen was geweest, dat hij hier ook niet veel mensen kende en nu eens iemand had waar hij mee overeen kwam... Dus maakte ik er geen probleem van.
Tot het fatale gesprek 2 weken: hij had al maanden twijfels over ons, vond dat we beter "vrienden" konden zijn, en dat hij zich aangetrokken voelt tot "haar". Mijn wereld stortte in.
Dit had ik nooit zien aankomen! In die 3 jaar hebben we niet één keer ruzie gehad. We konden over alles praten, we lachten vaak, aangezien we dezelfde studierichting doen hebben we dezelfde interesses,... En nu plots is "zijn gevoel over". Hij zegt dat het niets met dat andere meisje te maken heeft, dat hij al langer twijfelde, maar onze situatie was sinds augustus niet veranderd, dus waarom zouden zijn gevoelens plots, zomaar veranderen?
Hij zegt nu dat hij geen relatie met dat andere meisje zal beginnen, want ze vertrekt over 3 weken voorgoed, maar ondertussen zijn ze wel samen naar Parijs voor 4 dagen... Zij twee alleen in een hotelkamer, ik wil het mij niet voorstellen...
Ik wil het maar niet geloven, alles ging zo goed! We hadden plannen om mss naar Amerika te trekken, in augustus heb ik een vakantiejob in Belgie waarvoor ik bij hm thuis zou moeten intrekken,... en plots is alles weg! Ondertussen wonen we nog opdezelfde kamer, want ons contract loopt nog tot augustus, we hebben zelfs alleen maar een 2persoonsbed! Ik voel mij zo verraden...
Het erge is dat zij zowat de enige vriendin was die ik hier had... Nadat mijn vriend mij dumpte was het eerste wat ik deed bij haar gaan uithuilen...om na een week te vernemen dat het zij al maanden verliefd op hem is...van een mes in de rug gesproken
Nu heb ik hier niemand meer.. Ik blijf maar op websites lezen: ga uit, doe wat met vrienden, enz. Maar ik ken hier niemand! De enige die ik ken zijn de enkele mensen hier op de verdieping, die nu allemaal weten dat hij mij gedumpt heeft en op reis is met haar en die nu ferm achter mijn rug roddelen. In mijn klas zitten slechts 4 andere mensen, waarbij niet echt iemand waar ik dingen mee kan doen. Ze zijn hier natuurlijk al jaren en hebben al hun eigen vriendenkring. Trouwens, 3 ervan zijn momenteelop reis. Ik kan ook moeilijk naar een sportschool of club ommensen te leren kennen want over 2 weken heb ik examens en ik kan mij die tijd echt niet veroorloven. Aan de andere kant, het is niet dat ik mij op mijn boekn kan concentreren momenteel...
Vandaag dacht ik erover om, als hij morgen terugkomt, buiten te gooien met zijn gerief. DAt hij maar in de kamer van zijn nieuwe vlam intrekt! Vandaag stond ik zijn t-shirts te strijken terwijl hij in Parijs zit... het is allemaal zo pijnlijk... en ik heb niemand om mee te praten...

afbeelding van chelle

@Wunjo

Lieve Wunjo,

Wat een hartbrekend en uiterst pijnlijke situatie is dit, zeg. Een soort driehoeksverhouding lijkt het, met je ex-vriend als schakel tussen jou en het 'nieuwe' meisje. Driehoeksverhoudingen, zgn 'triangels', hebben altijd scherpe kantjes--en vaak wordt er vooral één persoon het zwaarst getroffen.

Wat mij momenteel de meest urgente stap lijkt, is zorgen dat je afstand neemt. Met hem tot augustus in de tweepersoonskamer blijven vastzitten, lijkt me vooral voor jou een uiterst uitputtend 'samenzijn'. Gedwongen met elkaar opgescheept zitten, hij die 'alleen nog maar vrienden wilt zijn' maar intussen wel gevoelens koestert voor een ander meisje, en jij wiens hart gebroken is, is nu niet bepaald een bevordelijke situatie waar je lang in wilt blijven zitten. Door nog dagelijks met hem samen te zijn, lijkt de kans mij ook groot dat je maar heel moeilijk emotioneel in staat zal zijn om hem 'los te laten', of om te kunnen accepteren dat het over is. Daar is namelijk afstand voor nodig. Daarbij loop jij, of jullie beiden, ook nog het risico dat je uit gewoonte toch nog samen dingen doet of onderneemt (sex, bv) die bij jou weer hoop kan gaan kweken. En zo blijf je in kringetjes doorgaan, tot de bijl daadwerkelijk valt in augustus. En dan is het waarschijnlijk nóg pijnlijker.

Ik las ook in je stukje dat hij had gezegd dat hij 'geen relatie met dat andere meisje zal beginnen, want ze vertrekt over 3 weken voorgoed'. Ik hoop dat je je niet teveel aan zijn woorden vastklampt, want dat ze over 3 weken voorgoed vertrekt is nog steeds geen garantie dat er niets tussen hen zal voorvallen in Parijs, of in de volgende 3 weken die komen gaan. Hij kan je nog zoveel zeggen, zelfs proberen gerust te stellen om jouw verdriet of pijn te minimaliseren, maar de werkelijke waarheid en het antwoord dat je zal moeten aangrijpen om zonder hem verder te gaan zijn de verklaringen: "hij had al maanden twijfels over ons, vond dat we beter "vrienden" konden zijn, en dat hij zich aangetrokken voelt tot "haar".

Het is verdomd zuur voor je dat hij, 2 weken nadat hij jullie relatie beeindigde, nu met haar in Parijs zit. En zoniet nog zuurder dat hij dat, als 'vrije jongen' inmiddels, ook gewoon kan doen. Die vrijheid kan en mag hij zich namelijk gewoon weer permitteren als single--hoe klote dan ook voor jou. Voor jou, de achterblijver, moet dit enorm steken. Uit respect naar jou toe en de jaren dat jullie samen zijn geweest, het feit dat jullie nog officieel samenwonen, had hij dit best anders kunnen vormgeven. Maar goed, wanneer een relatie wordt beeindigd, vervagen nu eenmaal meestal de regels van respect en 'fairness'.

Als meneer terug is van zijn 4-dagen Parijs met haar, zou ik met hem wel gaan bespreken hoe jullie de komende maanden gaan vormgeven. Hij kan inderdaad ook bij dat meisje intrekken, maar dat zal hij waarschijnlijk niet zien zitten, aangezien zij over 3 weken vertrekt en hij dan in een tamelijk vervelende positie zit. Dit is echter niet het moment om je in te leven in zijn situatie en het voor hem zo makkelijk mogelijk te maken. En die instelling aannemen heeft niets te maken met 'terugpakken' of 'wraak'; het heeft alles te maken met dat je goed voor jezelf zorgt, je grenzen en behoeftes bewaakt en doet wat in deze situatie goed is voor JOU.

Hij zal zich toch moeten gaan realiseren dat er consequenties kleven aan het 'alleen nog maar vrienden met je willen zijn'. Die uitspraak van hem verandert natuurlijk alles tussen jullie--en samenwonen is dan waarschijnlijk geen optie meer.

Je bent een schat dat je nog zijn t-shirtjes staat te strijken ook--maar als ik jou was zou ik alle tijd die je over hebt, aan jezelf en de verwerking besteden.

Heel veel sterkte, meisje!

Michelle x

afbeelding van Wunjo

hi, ja, ik besef ook wel dat

hi,

ja, ik besef ook wel dat dit het beste zou zijn... De voorbije weken werd ik iedere dag wakker met het bekende misselijk-geen adem-paniekgevoel als de realiteit je weer ten volste treft, en dan kroop ik dicht tegen hem, in de hoop zo lang mogelijk met mijn armen rond hem te kunnen liggen alvoor hij mij zachtjes zou wegduwen. Zo kan het echt niet langer! Ik pijnig er enkel maar mezelf mee..

Hij, aan de andere kant, ziet het volledig zitten. Hij wil zelfs volgend studiejaar blijven samenwonen, hij noemde al meermaals het Will&Grace scenario waar 2 exen als roommates kunnen samenwonen. Nou, ik weet niet of ik dat wel kan.. Aan de éne kant zou ik het zo graag willen! Ik haat het om na een dag thuis te komen en tegen niemand te kunnen praten, om met niemand te kunnen lachen en huilen, geen Belgen te zien, alleen tv te moeten kijken... En totnutoe was hij diegene die mij al het meest getroost heeft, hij heeft mij al uren in zijn armen gehouden en mijn haren gestreeld. Het is echt geen slechte jongen zu! Hij heeft voorbije weken elke dag voor mij gekookt en het eten naar de kamer gebracht zodat ik niet onder de mensen moest komen, hij doet de boodschappen zodat ik in bed kan blijven liggen huilen,... Hij is echt mijn enige toeverlaat hier ver weg van mijn familie en vrienden. Hij beseft dat hij mij heel erg gekwetst heeft en heeft al 1000 maal sorry gezegd.
Maar aan de andere kant... hem zien en hem niet kunnen kussen, zijn geur die hier hangt,... het maakt het voor mij niet gemakkelijk...

zucht, nog 2 maanden en ik kan op stage in het buitenland...

afbeelding van chelle

@Wunjo

"Hij, aan de andere kant, ziet het volledig zitten. Hij wil zelfs volgend studiejaar blijven samenwonen, hij noemde al meermaals het Will&Grace scenario waar 2 exen als roommates kunnen samenwonen."

Hehe@Will & Grace. Will is een homosexueel, dus op dat detail is het niet echt te vergelijken--vooral niet, omdat zijn sexuele voorkeur dus per definitie (andere) vrouwen uitsluit en het voor Grace daarmee overduidelijk is dat het nooit wat tussen hen kan worden.

Dat je ex-vriend de voortgang van het samenwonen wel ziet zitten, kan ik denk ik wel verklaren. Voor hem is kennelijk de verliefdheid en daarmee het verlangen om een intieme relatie met je voort te zetten voorbij. Het is voor hem waarschijnlijk makkelijker om 'vrienden te blijven' en nog gewoon met je om te gaan, omdat er op emotioneel gebied hoogstwaarschijnlijk al een tijd terug verwijdering, afstand en afscheid in hem heeft plaatsgevonden. Voor hem zal het duidelijk zijn waar de grens nu inmiddels ligt. Maar hij geeft waarschijnlijk nog wel heel veel om je en de gewoonte van jullie samenzijn, het delen, het gezelschap, het sentiment, de geschiedenis, is inmiddels comfortabel geworden. Zo comfortabel dat hij daar liever geen afscheid van neemt en het zelfs gewoon wilt voort zetten--maar dan nu in een 'vrienden zijn'-constructie.

Je schrijft het zelf ook al: "Ik haat het om na een dag thuis te komen en tegen niemand te kunnen praten, om met niemand te kunnen lachen en huilen, geen Belgen te zien, alleen tv te moeten kijken... En totnutoe was hij diegene die mij al het meest getroost heeft, hij heeft mij al uren in zijn armen gehouden en mijn haren gestreeld."

Wat het bijzonder pijnlijk zal gaan maken, is het verschil in jullie emotionele behoeftes en wensen. Jij verlangt en wenst meer van hem, dan hij je waarschijnlijk zal kunnen gaan geven. Hij zal in jouw gezelschap verkeren op basis van 'vriendschap', maar ik vermoed dat, voor jou, het gewicht van zijn gezelschap veel emotioneler zal blijven. De momenten waarop hij je vasthoudt, troost en voor je zorgt, lief tegen je is, zal jou keer op keer confronteren met het feit dat het 'niet meer je vriendje' is. Er zal een duidelijke grens zijn in wat hij je nu nog kan geven op basis van 'vriendschap'--en de wezenlijke behoefte in jou die hoopt en verlangt dat hij je die dingen kan geven als 'partner'.

Die grens wordt een zeer emotioneel geworstel voor je. Hoe zal het zijn om op basis van 'vriendschap' met hem samen te wonen en dan toe moeten kijken, of aan moeten horen dat hij weer openstaat voor potentiele nieuwe partners? Of, zoals je zelf al schrijft, dichtbij hem te zijn, en niet in staat kunnen zijn om jouw verlangens bevredigd te zien. Hem niet kunnen kussen, geen enkel recht meer hebben om van hem te verlangen dat hij verantwoording aflegt voor alles dat hij nu zonder jou aangaat.

De verandering om van een 'intieme relatie' naar een 'platonische relatie te gaan, wordt ernstig bemoeilijkt als jullie nog zo dicht op elkaar blijven wonen. Vooral omdat jullie individuele gevoelens ten opzichte van elkaar zo verschillen momenteel. Die verandering is moeilijk door te voeren wanneer het op vele andere gebieden 'eigenlijk nog bijna hetzelfde is'.

Ik hoop voor jou echt dat de komende twee maanden heel snel zullen gaan.

afbeelding van Wunjo

nog een paar uur en dan is

nog een paar uur en dan is hij terug... en nog steeds heb ik twijfels... ja, ik zou hem moeten buitengooien, maar hij is ook mijn beste vriend... ik mis hem al als hij hier niet naast mij aan het buro zit te werken, en als hij dat nu nog wil, waarom zou ik het hem dan weigeren?
Omdat ik er mijzelf alleen maar mee pijnig zeker... maar ik vind het net leuk dat hij hier zit! Mss moet ik hem alleen maar vragen om in een andere kamer te slapen (er staat hier momenteel een kamer leeg waar we de sleutel van hebben) maar kan hij overdag hier gewoon zitten mee tv kijken enzo... of zou ik hem helemaal moeten weigeren? Nuja, dan zit ik wel de hele tijd met de kennis dat hij hiernaast in de kamer zit en ik hem gerust moet laten...

Waarom is het zo moeilijk??
Voor deze relatie had ik een relatie die 3,5 jaar geduurd heeft. Op het einde van die relatie begon mijn ex mij te bedriegen. Hij had er wel telkens erg spijt van zei hij, maar uiteindelijk dumpte hij mij toch omdat hij andere meisjes wou leren kennen. Natuurlijk was ik er ook enkele weken kapot van, maar ik begreep al vlug dat het mss het beste was. Hij ging graag uit, ik zat liever thuis met een DVD, ik studeerde aan de universiteit, hij werkte in de bouw... uiteindelijk pasten we toch niet echt samen.

Toen ik dan die andere jongen leerde kennen voelde ik meteen een diepere band: we houden van dezelfde dingen (cultuur, politiek metalmuziek;-) ), willen dezelfde toekomstplannen (wereld rondreizen, carriere maken, geen kinderen), ... alles leek zoveel beter
Ik had het eerste half jaar enorme moeite om hem te vertrouwen, aangezien dat verleden, maar hij had veel geduld en kon mij overtuigen dat hij nooit zoiets zou doen. Dat hij anders was en echt van mij hield...

En nu blijkt het allemaal niet genoeg te zijn om iemand van je te laten houden..Hij zegt dat ik het beste lief was dat hij ooit gehad heeft en de eerste van wie hij ooit gehouden heeft. Waarom gaat liefde dan plots over?? Hij is heel erg nuchter en serieus, dan als hij zegt dat zijn gevoelens over zijn, dan is het ook zo, hij twijfelt niet meer. Maar heb ik er dan niks aan te zeggen??
Hij zegt dat hij zijn uiterste best heeft gedaan om onze relatie in stand te houden, en dat hij hoopte dat de crush op het andere meisje over zou gaan. Wel, ik vind van niet! Hij twijfelde al van januari maar heeft mij nooit iets laten weten. We hebben niets romantisch meer gedaan de laatste maanden, hij heeft niks ondernomen... Maar tegelijkertijd ging hij wel tot 4u snachts DVD's op haar kamer kijken! Ik mocht ook wel mee, maar ik heb meer slaap nodig dus weigerde ik altijd... achteraf gezien mss stom?? ohja, mss maakte het ook niets uit. In eder geval, dat noem ik niet je best doen! We konden ook eens een weekendje weg ofzo, of hij kon voor zichzelf hebben uitgemaakt dat andere meisje zoveel mogelijk te negeren. Maar dat heeft hij dus niet gedaan: alles maar zijn beloop laten en zien hoe het eindigt, dat vind ik niet je best doen!

En nu ben ik alles kwijt: onze toekomst samen, onze plannen voor onze mini-bibliotheek waar we samen boeken voor kochten Glimlach... Mss gaat hij volgend jaar wel alleen naar Amerika, nu hoeft hij met mijn studie geen rekening meer te houden...
Mss was hij wel te hoog gegrepen voor mij... Hij was de meest intelligente persoon die ik ooit ontmoet heb, ik kon uren luisteren naar zijn liefde voor het nabije oosten en zijn politieke ideeën... ik keek zo naar hem op! En heb ik al gezegd dat ik hem de mooiste jongen vond, en nog steed vind, die ik ooit in mijn leven heb gezien?Glimlach
Nu zal hij dat allemaal zijn voor iemand anders... ik ben zo jaloers!

Nog enkele uren...

afbeelding van rmroos

moeilijk

Je hart slaat nog voor hem dat is duidelijk en daardoor ben je heel kwetsbaar. Min ervaring is dat je niet zo snel afscheid kan nemen van iemand waarmee je zo dicht was. Ook al doet hij je veel pijn. Wat ik ook leerde en lees is dat hij zelf nog maar bitter weinig voor je voelt, daarmee zou je 'wakker' moeten worden en beseffen dat hij jou heel erg kan en zal kwetsen. Mogelijks is het best om jezelf te beschermen en hem gewoon uit je huis te zetten en zijn plan laat trekken. Hij hield toch ook geen rekening met jou. Ik weet dat dat heel moeilijk is voor je maar mogelijks het minst pijnlijke op lange duur.
Als je contact blijft hebben (en dat zal je hoogstwaarschijnljk want je lijkt nog niet klaar om hem los te laten) zal je door dat contact met hem jezelf waarschijnlijk nog meer kwetsen. Ik hoop van niet maar hou een beetje afstand !! Zorg voor jezelf !!

afbeelding van KleineZeemeermin

andere woonruimte...

Sjeee, wat ontzettend moeilijk. En wat een sufferd dat hij dit zo doet, Bah. Ik sluit me aan bij de anderen, zeg maar tegen hem dat hij iets anders zoekt. Hij maakt een probleem. Maar ik weet het, je voelt je nog schuldig ook dan. Ik zit momenteel ook in het buitenland en mijn inmiddels ex is totdat ik hier weg ben ergens anders gaan wonen. Bij een collega die op vakantie is, etc. Er zijn echt wel oplossingen. Wij kenden allebei ook nog niet zo veel mensen hier, maar ik ben de contacten die ik had ( 1 dacht ik, maar bleken er wel iets meer en al snel gaat het vanzelf) toch maar gaan benaderen, de situatie uitgelegd en je zult misschien nog wel verbaasd zijn hoeveel mensen je wel willen helpen of iets met je willen afspreken als je je alleen voelt en iets leuks wilt doen.... zonder hem. Ik vond het goed om te merken. Ik dacht ook dat ik nog niemand kende. Ik lees uit je verhaal dat je klasgenoten hebt... die hebben misschien wel hun eigen leven, maar misschien vinden ze het wel fijn om je te helpen, en leuk om iets met je af te spreken. Als je ze niet vraagt of verteld over de situatie gebeurd er in ieder geval niets. Verder zit hier nog een NL meisje, die is eigenlijk meteen via internet mensen gaan daten, er was een internationaal forum ofzo... dat zal er toch ook wel voor Nederland zijn. Er zijn toch wel meer belgen en andere internationale mensen in het land. Wie weet kun je daar dan mee afspreken. Zitten jullie 'vast' aan dit appartement of zou je ook allbei naar een 1kamer kunnen verhuizen? Misschien een idee. Ik weet niet in welke stad je woont, maakt verder ook niet uit, maar in een studentenstad zijn doorgaans veel mogelijkheden wbt kamers voor studenten. Misschien weet iemand van je klasgenoten nog wel iets. (via-via)

Maargoed... dit zijn wat tips. eerst moet je er zelf uitkomen met wat je wilt. Sterkte vanavond. Lijkt me erg moeilijk hem weer te zien. En inderdaad zorg goed voor jezelf.

afbeelding van dreamgirl

ja laat hem maar lekker in

ja laat hem maar lekker in zijn sop gaar koken. als hij jou zo respectloos behandelt, hoef jij het hem natuurlijk niet langer naar de zin te maken. dat hij je helpt, "troost" enz is alleen om zijn eigen comfort veilig te stellen. ik zou in jouw plaats absoluut hem uit je kamer zetten, laat hem het maar lekker uitzoeken, wat hij heeft gedaan valt zelfs niet onder vriendschap dus dat kunnen jullie gewoon ook niet zijn. en wat nu als jij een nwe vlam krijgt, dan kan je daar ook nooit mee thuis komen als hij nog in jullie kamer zit. wie met vuur speelt moet op de blaren zitten dus confronteer hem maar lekker met de consequenties van zn eigen daden en hoop voor je dat je vrienden ontmoet die je wel met respect behandelen. by the way, vriendschappen/kennissen maken is makkelijker als je denkt, ik ben vaak genoeg ergens alleen heen gegaan en dat ik aan het einde van de avond al 3 nwe vrienden heb. dus gewoon erop uit gaan, ga lekker uit, waar ook een beetje jonge mensen komen, zoek contact, vraag bijv wat triviaals, een gesprek is zo begonnen. dan heb je ook weer wat afleiding en zie je vanzelf dat er meer (en leukere) vissen in de zee zwemmen

vind ik ;]