het is nu al 2weken en een half gedaan met mn vriendin... die 2 weken en half waren, nja, ik denk dat iedereen hier wel weet hoe die gaan... maar toch, het was zeker nog dragelijk! ik had nog steeds af en toe (smsje per dag ofzo) contact met haar, en dat bleef altijd vriendelijk. we noemen elkaar nog steeds met ons bijnaampjes enzo.
gisteren ging ik dan op restaurant met haar, en dat was zekr fijn! we liepen zelfs nog hand in hand... ze vroeg ook hoe het met me was, ik zei dat ik haar mis, waarop ze direct antwoordde dat ze me ook mist...
maar ze vroeg die avond ook of ik al iemand nieuws op het oog had, waarop ik nogal raar keek naar haar, en zei dat dat mij echt niet interesseerde op dit moment... ik vroeg dat dan ook aan haar en ze hetzelfde...
ze was ook precies 'fier' om te zeggen dat ze nu weer hele tijd smsen kreeg van kerels die met haar weet ik wat willen doen, dat er haar stalken enzo... nu ze gaat daar niet echt op in, en laat die kerels maar wat hopen, maar toch vind ik dat zo raar dat ze dat altijd aan mij wil zeggen, alsof ze er iets mee wil bereiken... :s
ik had haar als we weer alletwee thuis waren nog vlug ff gebeld, dat ik het echt leuk vond haar nog eens terug te zien gwn onder ons, maar dat ik het nog steeds moeilijk heb ermee... ze begreep het natuurlijk en bleef echt vriendelijk tegen mij, maar ze zei dan ook gewoon dat door het feit dat we nog zo jong zijn, ons wat meer moeten laten gaan ofzo.. ale, daar kwam het toch op neer denk ik..
nu, ik begin me er stilaan meer en meer bij neer te leggen dat we (mn ex en ik) ons nu toch nog wat moeten 'laten gaan', en dat er later misschien weer iets zal komen... ze liet dat zelf ergens ook zo wat vaag doorschijnen had ik de indruk, en bovendien, heb ik met haar zo'n abnormaal goeie band, hebben we samen zo'n fantastische dingen meegemaakt, voelen we elkaar nog steeds perfect aan... ik denk dat wat nu tss haar en mij gebeurd, eigenlijk een soort time out is... het gaat nog steeds veel te goed tussen ons, en niet op een 'vrienden'manier, maar op de andere manier... maar ik zet hier geen hoop op! ik ben al doodgelukkig (voor zover mogelijk toch) dat ik nog steeds zo'n machtige band met haar heb, en zij is dat ook!
maar ik weet het niet... ik heb er echt een heel sterk gevoel bij dat het verhaal tussen haar en mij nog lang niet verteld is...
en als dat zo is, dan zit ik nu in een lang intermezzo ik zal er maar proberen het beste van te maken..