Hoi iedereen,

In mijn eerste blog (juli 2020) heb ik mijn eerste ervaring met liefdesverdriet hier gedeeld. Dit ging om een relatief korte relatie van een half jaar, maar deed wel veel pijn, omdat het mijn eerste serieuze relatie was en het voor mij zo onverwachts uitging. Inmiddels was ik hier al wel weer aardig overheen, toen ik eind november 2020 een nieuw iemand via een datingsite leerde kennen.
Weliswaar een jonge meid van 19 jaar (terwijl ik zelf met 27 jaar 8 jaar ouder ben), maar dat maakte niet dat we beide niet behoorlijk verliefd waren.
Vooral zij gaf aan smoorverliefd te zijn en zij wilde al snel een relatie. Ik hield de boot wat af in het begin en gaf duidelijk aan dat ik niet weer zo snel wilde als in mijn vorige relatie (na 3 dates). Ik wilde elkaar eerst beter leren kennen, en wilde ook dat zij mijn vrij rustige (ietwat bedachtzame) karakter goed leerde kennen. Dit om te voorkomen dat ik weer om deze zelfde reden zou worden afgewezen als in mijn eerste relatie.
Na 10 lange en intieme dates gaf zij aan niet langer 'mijn vriendje te willen spelen', aangezien we beide dus smoorverliefd waren. En elkaar goed genoeg zouden kennen en er dus in dat opzicht niet veel meer zou gaan veranderen.

Samen zijn we dus in het volste vertrouwen een relatie aangegaan, ondanks het leeftijdsverschil en enig verschil in karkater en levensfase. Ondanks dat we niet veel samen konden ondernemen door de Corona lock down, maakten we het altijd wel gezellig met touren in de auto, een film of serie kijken of een wandeling. Toch misten we wel het samen uit eten gaan of een drankje doen en werd het daardoor soms wat saai. Ook kregen we steeds wat vaker via de app wat discussies en kleine ruzies door meningsverschillen.
Echter vond ik haar leuk genoeg en accepteerde ik dit en wist dat dit erbij hoorde.

Tot mijn grote verbazing werd ik echter weer heel snel, na bijna 2 maand, aan de kant gezet, toen ze opeens aangaf grote twijfels over ons te hebben. Ik zou ineens toch te rustig zijn, niet spontaan genoeg voor haar zijn, teveel met de tijd bezig zijn en niet zoveel leven in het nu. Daarnaast zou ik wellicht toch te oud zijn en niet al haar problemen die ze had aankunnen volgens haar. Daarnaast had ze het idee dat ik liever een vriendin wilde dan haar. Ze gaf ook aan met haar zelf en sombere periodes te zitten, door haar onstabiele en moeilijke jeugd.
In de meeste punten kon ik mij totaal niet vinden en dit heb ik haar tervergeefs nog proberen uit te leggen. Ook omdat ik van mijzelf weet dat ik best goed ben in het muurtjes om mij heen bouwen en om uit mijn comfort zone te stappen, wanneer ik nieuwe mensen leer kennen.
Dan kan ik ook wel meer aanwezig zijn en spontaner overkomen. Zij geloofde hier blijkbaar niet in en maakte het na een korte pauze van een paar dagen toch uit. Ik was hier nogal boos en verdrietig over en door de nieuwe discussies hierover kregen we weer ruzie en wou ze mij niet meer zien om het netjes af te sluiten.

Naar mijn idee heb ik in die 2 maand relatie alles voor haar gedaan door altijd alles voor haar te betalen, mee te helpen met verhuizen en haar altijd op te halen en thuis te brengen. Ik heb ook een beetje het idee dat de grote veranderingen in korte tijd in haar leven (verhuizing en voor het eerst op haar zelf wonen, nieuw werk, vriendje) ook van invloed zijn geweest, dat het teveel werd. Net als de saaie corona lock down en haar onzekerheid en problemen met haar zelf.

Ik weet dat ik blij mag zijn dat het maar 2 maand geduurd heeft, want zij is het mij dan blijkbaar niet waard.
Echter heb ik opnieuw last van liefdesverdriet en ben ik heel onzeker over mij en mijn vrij rustige karakter geworden, omdat dit nu al de tweede keer in korte tijd voor mij is.
Ik weet niet of ik met mijn karakter wel leuk genoeg ben voor een leuke, spontane meid en ben benieuwd wat voor type wel echt verliefd op mij kan blijven. Ik hoor graag van jullie bevindingen!