Het ldvd is niet helemaal voorbij, maar stukken minder.
Ik heb het idee dat ik mijn verhaal heb verteld, en de vragen heb gesteld die ik kon stellen.
De reacties en verhalen van andere gebruikers hebben me erg geholpen.

Dit verhaal vond ik trouwens wel een heel mooi voorbeeld is:

http://www.ldvd.nl/voor-iedereen-met-verdriet-midlife-2

Maar ik moet door.

Mijn ex kom ik nog steeds regelmatig tegen hier in het dorp. Meestal kan er van zijn kant geen "hoi" meer vanaf. Ik blijf open staan voor een gesprek, en blijf vriendelijk lachen naar hem als ik hem tegenkom. Ik heb immers niks tegen hem. Ik ben wel van de hoop afgestapt dat we in (de nabije) toekomst ooit een normaal gesprek kunnen voeren.

Er zal vast iets met hem aan de hand zijn, diep weg gestopt. Ben te moe geworden om erover na te denken wat dat zou kunnen zijn, en is eigenlijk niet van belang. We zijn weer 2 aparte zielen, die hun eigen weg gaan.
Ik vind het vreemd om geen vrienden te kunnen zijn met hem, maar voor dat we begonnen met daten kenden we elkaar ook niet. dus geen basis om verder op te gaan.

Degenen die eerdere blogs hebben gelezen, weten dat we bij dezelfde vereniging zitten. Hij als oude rot, ik als eerste jaars. Het is misschien niet het handigst, maar was niet van plan om te stoppen. Of dat is om mezelf te bewijzen dat ik er niet bij ben gegaan om hem? daar heb ik zelf (nog) geen antwoord op.

Iedereen bedankt voor de lieve reacties en de verhalen.
Heel veel succes met het verwerken van het eigen ldvd en hopelijk tot nooit meer ziens (dat de eerst volgende wel een blijvertje is! )

Anom