Vijgen na pasen. Wees blij dat je dit nu moet meemaken en niet nadat je weg was gegaan bij je vrouw. Dat had pas klote geweest man. Misschien zie je het nu zo niet, maar als buitenstaander kan ik zeggen dat je verdomd veel geluk hebt gehad. Wees er maar zeker van dat ze ook had vreemdgegaan als je met haar ging samenwonen. Het enigste wat ik kan zeggen is om alle contact te verbreken. Focus je nu op je huidige vrouw en je kinderen. Ik denk dat het een soort bezigheidstherapie gaat zijn om je ldvd te verwerken. Kijk, ik heb ook een jaar lang een relatie gehad met een getrouwde vrouw. Zij ging ook haar man verlaten en had zelfs achter zijn rug een woonst voor haar gevonden. Op het allerlaatste blaast ze alles op en blijft ze toch bij haar man. Ik heb een paar maand gevraagd "waarom". En weet je, ik ben blij dat ze het nu heeft gedaan. Zij had perfect in onze relatie ook kunnen vreemdgaan met iemand anders, want uiteindelijk bedroog ze met mij haar man. Dus, ik ben eigenlijk van alle ellende gespaard. Zo ook bij jou!!! Heb je er met je vrouw overgepraat? Of worstel je met deze gevoelens in het diepste geheim? Wat je gevoelens nu betreft: dat gaat moeten slijten met de tijd. Kan gemakkelijk een paar maand of zelfs een jaar duren. Is bij iedereen verschillend. Probeer toekomstperspectieven te creeren voor jou, je vrouw en je kids. Zo verzet je wat je gedachten. Maar probeer in geen geval je ex te contacteren. Je zit nu in een rouwproces en dat moet je eerst erkennen, ondergaan en uitzweten. En helaas bestaan er geen middeltjes of medicijnen daarvoor. Tijd tijd en tijd, dat is het enisgte wat jou kan helpen.

Sodemieters, het is nogal een verhaal wat je hier even neerzet. Erg openhartig, en erg goed dat je het zo uitgebreid durft neer te zetten.

Als ik het zo lees lijkt het op me over te komen alsof je de hele wereld te vriend probeert te houden en daarbij jezelf volledig wegcijfert. Je wil je vrouw geen pijn en verdriet doen, je wil je vriendin geen pijn en verdriet doen, maar de enige die vol met pijn en verdriet zit op het moment ben jij als ik het goed begrepen heb. Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling te zijn toch? Daarom wordt het tijd om voor jezelf te kiezen lijkt mij. Jij staat zelf voorop in je eigen leven. Je eigen geluk heb je zelf in de hand; jij bent degene die daarvoor kan zorgen en een ander zal dat niet voor je (kunnen) doen. Tijd dus om zelf ervoor aan de slag te gaan.

Als ik jou was, zou ik beginnen met "opruimen". Zolang je continue alles maar met je mee blijft dragen blijft het maar op je drukken en drukken, tot je het uiteindelijk niet meer kan dragen. Dat blijkt wel want je schrijft ook dat je jezelf elke dag lam zuipt, en tranquilizers slikt om maar te vergeten. Ik kan je helaas uit ervaring zeggen; dat werkt niet. Ik ben zelf aantal jaar behoorlijk verslaafd geweest aan cannabis, ook om maar te vergeten. En ja, je voelt je dan even beter, maar voel je je dan écht beter? Of voel je alleen tijdelijk even de pijn en druk niet meer en komt die daarna minimaal net zo hard, zo niet harder terug? Oftewel, is dat dan de juiste weg om te bewandelen, of zou een andere manier niet beter zijn? Nu kan ik heel wijs gaan roepen om te stoppen met drinken en tranquilizers te slikken, maar ik weet ook dat dit niet makkelijk is; zeker niet als de problemen waar je mee zit er niet minder mee worden. Stop daar dus alleen mee, als je daar ook zelf écht mee wilt stoppen. Geforceerd stoppen is meestal gedoemd tot mislukken, en naarmate stop-pogingen mislukken neemt je zelfvertrouwen af in dat stoppen, en wordt het alleen maar moeilijker. Stoppen is prima, maar dan moet je er dus echt achter staan, en echt stoppen. Niet "nog 1 dan" of zo; dat vreet dan weer aan je vertrouwen, en dat werkt dus niet.

De weg die voor mij, en met mij veel anderen, de meest succesvolle lijkt te zijn is dus om met opruimen te beginnen. Maak schoon schip in zowel je omgeving in letterlijke zin (dus ga minimaliseren in daadwerkelijke spullen om je heen; troep geeft geen rust in je hoofd) door alleen te behouden wat nuttig is, wat emotionele waarde heeft, en gooi alles wat niet nodig is weg, of (nog beter) breng het naar de kringloop, verkoop het of geef het aan iemand die er wel nut voor heeft. Door het weer een nuttige bestemming te geven, krijg je weer een klein beetje een goed gevoel erbij. Simpel, net zo makkelijk als weggooien, maar nu helpt het jezelf ook nog eens een beetje. Win-win-situatie dus.

Daarnaast is er, als ik het goed begrijp van je, een enorme rommel in je hoofd gaande; alles drukt maar op je en drukt maar op je. Ook daar kan je min of meer hetzelfde doen natuurlijk; gooi uit je hoofd wat niet belangrijk is. Voor mij werkte het heel goed door alles waar ik mee zat op papier te zetten. Gewoon punt voor punt opschrijven. Dat geeft een (lange) lijst met alle problemen waar je mee zit. Als je die lijst hebt, ga je strepen... Streep weg wat niet belangrijk is. Wees daar kritisch in. Kan je zonder dat probleem/issue? Dan kan het van de lijst want dan is het niet belangrijk genoeg. Daarmee schoont de lijst al lekker op. Daarna streep je weg wat je niet kan veranderen. Je kan er immers toch niets aan doen, dus waarom moet je je er dan druk om maken? Het schiet niets op, want het verandert niet. Van de lijst dus. Dan hou je daarna nog maar een kort lijstje over met zaken waar je je écht druk om hoeft te maken.

Dat korte lijstje wat je over houdt zijn dan dus de problemen waar je nog echt mee zit. Dat maakt het al een stuk overzichtelijker, en dus een stuk rustiger voor je. Van elk probleem waar je mee zit, kan je vervolgens weer een nieuw lijstje maken. Hierop zet je wat dan nodig is om dat probleem te verhelpen. Sommige problemen zijn in een handomdraai op te lossen. Da's lekker, want dat kan je dan meteen doen, en kan meteen ook uit je hoofd. Andere problemen zijn groter, en kosten meer tijd en energie. Die tijd en energie krijg je doordat de lijst van problemen al zover gekrompen is, dat je het weer kan overzien. Je krijgt rust, en vanuit die basis kan je daarna weer aan de slag met die problemen.

Als ik je verhaal goed begrijp is een van je grootste problemen dus de keuze tussen je vrouw en je vriendin (correct me if i'm wrong). Dat is een keuze die je alleen zelf kan maken natuurlijk. Ik kan die keuze niet maken, een ander ook niet, dat kan alleen jij. Wat je ook kiest (dus je vrouw of je vriendin), kies er met overtuiging voor. Ga er voor de volle 100% voor, en voor geen procentje minder. Ook daar geldt weer opruimen, maak schoon schip. Ga geen geheimen voor elkaar houden; vertel alles. En ja, dat zal geen leuke momenten op gaan leveren, maar daarna geeft het je wel de rust in je hoofd die je nodig hebt om er effectief mee aan de gang te gaan. Zolang je geheimen met je meedraagt zal je daar gegarandeerd last van blijven houden. Vroeg of laat achtervolgt het je. Of dat nu is omdat de ander erachter komt, of omdat je geweten aan je gaat knagen, het is een continue last op je schouders. Daar kom je dus maar op 1 manier vanaf, en dat is open en eerlijk zijn. Pas daarna kan je aan de slag om fouten die gemaakt zijn weer te gaan proberen te herstellen. En hoe dat precies dan verder weer moet, dat hangt er vanaf of daar nieuwe problemen uit ontstaan, of dat de ander (je vrouw of je vriendin dus) open staat om eraan te werken. Een relatie-therapeut zou daar een (grote) rol in kunnen spelen, maar dat is iets wat aan jullie is dan.

Wat voor mij ook erg goed werkt is om het verleden en de toekomst te laten voor wat het is en je volledig te richten op het moment. Het verleden kan je niets aan veranderen. Het is wat het is; je kan er wel van leren, maar meer ook niet. Sta er dus niet eindeloos bij stil. De toekomst is ook iets wat niet van toepassing is. Het wordt vanzelf het moment. Dan zie je vanzelf wel weer wat er komt. Voor mij was het verleden relatief makkelijk om los te laten. Tuurlijk sta ik er van tijd tot tijd wel bij stil, maar dat is met name om fouten die voorheen gemaakt zijn niet nog eens te maken, of om juist me prettig te voelen bij herinneringen. Niet voor spijt of iets dergelijks. De toekomst vond ik aanzienlijk moeilijker. Ik maakte me daar continue druk om, en dat geeft heel veel stress, terwijl het je niets oplevert. Natuurlijk moet je af en toe wel eens richting te toekomst denken, maar niet in de toekomst leven. Dat maakt een wereld van verschil. Leef dus in het moment, en denk alleen aan de toekomst en het verleden.

Hopelijk heb je hier wat aan; je zal waarschijnlijk wel een lange weg te gaan hebben om je weer lekker te gaan voelen. Zoek als je er zelf niet uit komt professionele hulp. Er zijn volop mogelijkheden hierin en hier zitten genoeg mensen die je de weg naar die hulp kunnen wijzen, maar je kan ook bij je huisarts terecht hiervoor. Die kan je ook de weg wijzen die nodig is hierbij. Hulp zoeken hierbij is absoluut geen schande of iets dergelijks, dus overweeg het serieus als je er niet uit komt. Je maakt anders misschien nog wel veel meer stuk dan je lief is.

Heel veel succes in ieder geval, en schroom niet om vragen te stellen als je wat wilt weten.