Ik had een blog geschreven over trouw zijn aan mezelf en uiteindelijk werd ik in positieve zin flink geprikt.
Ik heb het blog verwijderd
De vinger werd op mijn zere plek gelegd, en ik kon dat binnen laten komen.
Ik kies altijd voor onrust. En natuurlijk ontken ik dat.
Hortensia schreef over worstelingen en ik ging in de aanval ik voelde me aangevallen omdat ze mijn gevoelige snaar raakte.

Als ik in rust ben dan zoek ik aktie, gun mezelf geen tijd eigenlijk om naar mezelf te kijken.
Als het dan even rustig is zoek ik weer iets op.
Om vervolgens weer die onrust te voelen en alle kanten op te stuiteren en trots te zijn dat ik er niet in handel.
Maar ik ben vaak ook heel moe, en kan dan totaal niets, mijn geest wil van alles maar mijn lijf kan niet, dan ga ik weer in mijn rust, want mijn lijf geeft het aan, en dan hup volgende project, daar krijg ik dan weer energie van. Totdat ik weer moe word en naar mijn rust ga.
Dat is eigenlijk de circel waar ik mijn hele leven in zit.
Ik pleeg roofbouw op mezelf.

Ik duik inderdaad gelijk na een paar weken weer in een relatie, terwijl ik de andere net heb losgelaten, en verklaar dat voor mezelf omdat ik iemand ben die wil ervaren. Maar het is weer onrust creeren voor mezelf.
En ik leer van mijn ervaringen, maar geef mezelf niet de tijd om mijn ervaringen te lauteren om het zo maar te zeggen.

Het idee om vanuit rust te leven roept een enorme weerstand en paniek bij me op.
Want onrust geeft me wat,.anders zou ik het niet doen..
Ik weet niet precies wat het me geeft, maar het is wel destructief realiseer ik me.
Mezelf rust gunnen...
Gewoon doen??? ik weet niet zo goed hoe..
Want het gaat ongemerkt, en onbewust...

Mariah