Vanmorgen werd ik wakker met de herinnering aan Theo. Mijn hand ging naar het kussen naast me, dat leeg was. En voor de zoveelste keer trok het hele filmpje weer voorbij van onze laatste verwarrende contacten. Het is een filmpje, dat al meer dan 1000 keer is afgedraaid. Ik word erin gezogen. Soort van trechter die me afvoert de put in, van herinneringen en gedachtes over 'had ik maar' of 'had hij maar' en 'hoe kwam het toch'...

Hoi lieve mensen,

Ik schrijf nog maar even verder. Het helpt toch best om dit zo te doen.