Hoi lieve mensen,

Ik ga er hier een streep onder zetten.
Het is goed geweest om hier verhaal te vertellen, maar ik merk dat ik nu echt al mijn energie wil stoppen in mijn gewone leven. Ik heb de neiging om erg met jullie mee te leven, maar dat houdt me vast, als ik ermee door ga. Ik ben teveel bezig met reageren en te weinig met de draad oppakken zelf. Wil er geen internetverslaving aan overhouden

Ik stop dus met deze blog.

Dus nog even al slot:
- geef niet op! LDVD gaat een keer voorbij
- vertrouw erop dat de dagen beter gaan worden

Vandaag weer een berichtje op de blog. Tegenwoordig begin ik ook echt voordelen te voelen van het vertrek van mijn ex. Ik voel me minder onevenwichtig. Niet meer aldoor afhankelijk van wat er gebeurt of niet gebeurt in die relatie: zijn emotionele buien en mijn 'meedeinen' erin. Er was zoveel passie, maar het was ook een soort van hel. Er is zo veel meer rust in mexzelf. Gisteren dansles was leuk en gezellig. Dat zijn goeie dingen om te doen.

hoi lieve mensen,

Vandaag goed begin: geen ex in mijn hoofd als ik wakker word! Dat scheelt alweer in het gevoel. Hij zit wat verder weg. Heb het idee dat hij meer 'verleden' is voor mij, nu. Dat wil ik ook en ik doe er wat aan! Als ik nu een gedachte tegen kom over hem, dan zeg ik ook snel tegen mezelf 'maar het is voorbij' of 'nu is nu'. Want ik wil niet meer zo die verschrikkelijke eindeloze herhalingen van gesprekken in mijn hoofd, van hoe t was en zo, en dat heeft allemaal zo weinig zin. Dus ik probeer stop te zeggen als dat gebeurt...

Vanmorgen een giga baalochtend, zie eerder deze dag, maar ik ben er écht tegenaan gegaan... Want ik wil niet meer aldoor de put van het verleden in duiken. Vanmiddag eerst naar soort van uitreiking certificaat kind op school gegaan, was leuk. Daarna zelf geschreven in dagboek hoe ik me voel, waar ik last van heb, dat ik nieuwe sporen zoek in mijn leven. En toen gewerkt aan plannetjes voor mijn werk en leven in de toekomst. Het doet me ontzettend goed om eens op een rijtje te zetten hoe ik nou eigenlijk verder wil qua werk en bezigheden ook, ernaast.

Vandaag had ik weer een uurtje ontzettend last van ldvd in de auto onderweg naar mn werk. Zat vanmorgen op mijn werk ook in een sombere bui. Ik werd het spuugzat dat dit zo was! Boos op ex en boos op mezelf dat ik er nou al bijna aan half jaar last van heb. Maar ik ben net teruggegaan van werk naar huis en onderweg dacht ik : 'ik ben ook echt gek dat ik me hierdoor nog steeds zo laat inpakken! Ik ben gewoon een vrij mens.'

Ik ben verlost van het hele gedoe van deze knipperlichtrelatie.
Het is voorbij. Ik hoef miet meer zo te malen, ik doe dit mezelf aan...

Mijn gevoel van verlatenheid ben ik aan t bekijken. Het brengt me bij oud zeer. Een verlaten kind dat verdwaalde en gestraft werd toen het gevonden werd. Het gevoel dat er niet (genoeg) van me gehouden werd. Dat is ook de kwetsbaarheid die ik in de relatie met Theo heb beleefd.

Hier ben ik, 10 keer zo oud als het kleine kind van toen...
Ik probeer mijzelf de warmte te geven die ik niet kreeg.
Die ik miste.

Vanmorgen heb ik oude sms-en, mails en brieven doorgekeken, van Theo en mij. Ik had ze nog, bijna allemaal.
Wat ik zie is dat we te weinig gedaan hebben aan communicatie. Gewoon uitwisselen, los van erotiek. Elkaar leren kennen in je manier van reageren, wie je bent. Dat soort dingen....

Ik was kwetsbaar voor zijn kritiek, dat zie ik ook. Hij voelde zich gekwetst omdat zijn kritiek mij kwetste en ik hem dat terug gaf. Ik heb me niet ingehouden en gezegd wat ik respectloos vond. Er ontstond elke keer een negatieve spiraal...