Ja, het gaat beter, eindelijk! Maar... nu wordt die vraag helemaal niet meer gesteld. Dit omdat ik al mijn vrienden en familieleden allang en breed heb verteld dat het beter ging, soms zelfs goed. En misschien was dat ook wel zo. Maar dan kwamen die nachten alleen, in het donker in bed. Waar ik bijelkaar uren heb liggen huilen, en aan hem moest denken. Tot ik nu bijna 2 weken geleden op het idee kwam om hier een stuk te posten. En, of je het nu gelooft of niet, het heeft geholpen (thnx serendipity)! In zijn reactie stond precies wat ik van iemand moest horen, dat ik door moest gaan en die jongen moest vergeten.