Ergens staat het me tegen om iets te schrijven. Ergens vind ik dat namelijk een teken van zwakte. Ik heb er niet zoveel fantasie voor nodig om te bedenken dat dat waarschijnlijk komt omdat ik me geprobeerd heb in haar te verplaatsen. Ik heb wel eens gedacht: misschien zou ze alles wat ik op deze site heb geschreven, een keertje moeten lezen. Misschien zou het dingen veranderen.

Ja, eigenlijk ben ik best een leuke vent. Vind ik. En volgens mij anderen ook wel, zoals blijkt.

Maar toch kan ik er niks aan doen dat ik soms avonden heb als vanavond. Een leuke avond. Het begon een beetje loos; wat rondhangen met een goeie vriend en er kwam nog een andere vriend langs die wel wat zag in een biertje na zijn werktijd. Prima. Dus we drinken een paar biertjes, gaan gezamenlijk wat eten en begeven ons na afloop naar een leuke bar waar mijn goeie vriend en ik inmiddels regulars zijn.

Al een poosje heb ik zo'n gevoel van: ik moet weer eens een nieuwe blog schrijven. Maar steeds komt het er niet van. Het is niet meer zo eenvoudig als het wel geweest is om een blog te schrijven, waarschijnlijk omdat ik op een gegeven moment het punt bereikt heb dat er niks nieuws meer te vertellen was. Aan de andere kant kriebelde het gevoel dat er iets in zat wat eruit moest, maar het is lastig om te bepalen wat precies.

Het is een beetje vreemd, de laatste tijd. De afgelopen weken was K. weer iets actueler geworden in mijn geest, waardoor M. sowieso een stuk minder ruimte gegund werd dan dat anders mogelijkerwijs het geval geweest zou zijn.

Daar. Dat is waar het op neerkomt, uiteindelijk. Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar volgens mij is het zo. Het is er of het is er niet en sec gezien zit daar niks tussen.

Hoewel ik niet echt het gevoel heb nog met ldvd te kampen te hebben (dat is inmiddels getransformeerd naar iets anders wat ik niet precies zou kunnen benoemen), is het nog wel zo dat af en toe een gevoel komt bovendrijven dat er wel verdacht veel op lijkt. Een soort nostalgie, maar dan eerder bitterzoet. Zoet, omdat het dan gaat om een goeie herinnering, maar toch nog met dat bittere randje omdat het om iets uit het verleden gaat. En in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst.

Wat is het eigenlijk een raar concept. Liefde. Ik vraag me af in hoeverre dit concept eigenlijk uberhaupt te definieren is. Je hebt een hoop mensen die het woord 'liefde' in totaal verschillende situaties in de mond nemen en toetsen aan het gevoel van iemand anders is onmogelijk. Wanneer concludeer je bij jezelf: 'dit is liefde'? Wanneer concludeer je dat je van iemand houdt? En wat voor oorzaak en implicaties heeft dat?