Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Daar zat jij ook....
Daar zat ik dan vandaag bij gezamelijke vrienden... gezellig bij het haardvuur buiten. berenburgcolaatje erbij. De doggies op schoot heerlijk warm. op zich een prima plek en ik heb even heerlijk kunnen ontspannen, lachen en kletsen.
Nu was "jij" hier gisteravond. Je zat waarschijnlijk op de zelfde plek als ik nu zat. Je lachte ook om hun grappen en dronk ook Berenburgcola...
Dat gevoel bleef en blijft heel sterk.
Thuis gekomen zie ik op de online rekening dat je een paar dagen terug iets hebt gekocht bij de BCC.... Dus toen was je daar... met wie???
Gisteren was je hier bij mij. Maar er was een gigantische afstand tussen ons. Geen knuffel, aanraking of liefde meer. Het idee dat iemand anders dat doet/deed doet pijn. Ik pakte een zakdoek om mn tranen weg te vegen en daarvoor moet ik even achter je rug zijn... want daar staan de zakdoeken... Ik strijk langs je trui en voel een schokje door mn lichaam. je bent er, maar je bent er ook niet.
We bespreken een aantal dingen tussen mn tranen door. Je probeert me zelfs aan het lachen te maken. Maar dat lukt niet.... je zit te diep.
S avonds sta ik je kopje af te wassen waar jij uit dronk.... en de volgende ochtend gooi ik verdrietig de dubbele padhouder uit de Senseo, die heb ik nu niet meer vaak nodig.
De hond zit op mn schoot en die geef ik een kus op z'n koppie. en er drupt een traan op mn handen. Ik mis je....
Ik weet dat ik de schuld niet bij me zelf moet zoeken en me niet schuldig moet voelen dat ons huwelijk het niet heeft gered. Maar s avonds in bed verwijt ik mezelf toch een aantal dingen. Had ik maar sus had ik zo....
Ik weet dat het niet zo is maar door het gemis kan ik even geen andere gedachtes naar voren brengen. Ik mis letterlijk 37 graden in mn bed.
Ik kijk op tegen de kerstdagen en oud en nieuw... Het liefst kruip ik weg in een hoekje die dagen. Maar dat kan niet en dat doe ik niet. Zo ben ik niet.
De afgelopen jaren oud en nieuw hoopten we ieder jaar op een beter jaar. Maar dit jaar is de eerste in 15 jaar dat ik niet samen met jouw het nieuwe jaar in mag gaan.... En dat doet verschikkelijk veel pijn. Nu al...
Liefs Jans1
- Jans1's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Jans1
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
ondanks
Ondanks dat ik vandaag soms knap ellendig voel(snotverkouden) heb ik toch mn klerenkast opgeruimd. Hoef ik dat niet meer uit te zoeken als ik moet verhuizen.....
De volgende stap is nu mn man aangeven dat ik eruit ben wie ons moet gaan helpen met de scheiding. Heb een scheidingsmakelaar die me goed toe lijkt. Maar wat is dat verdomd moeilijk om ook door te zetten. Het idee alleen al dat ik over een tijdje de papieren teken en ik voorgoed zijn exvrouw ben.... pfffff.
De volgende stap die ik zelf zal doen is de papierboel vast opruimen en spiltsen. Dan hoeft dat later niet meer.
O ja... en ik ben druk opzoek naar een goedkope huurwoning. Maar dat kan nog wel even duren...
Fijne werkweek iedereen!
Kippenvel bij het lezen
Kippenvel bij het lezen hoeveel verdriet je ervaart op dit moment.
Identificeer me hier zo mee.
Alles komt goed, of tijd heelt alle wonden zijn dooddoeners, want op dit moment voel jij je niet goed en die wond lijkt veel te diep om te helen!
Ook ik hik tegen die verschrikkelijke feestdagen aan,.zonder hem... Zonder zijn fantastische ouders.
Heb hierom besloten geen kerst te vieren, de boom staat er, maar er is geen reden tot feesten. Ik ga helpen bij het leger des heils, er zijn zoveel andere mensen die echt niks hebben.
Zo heb ik iig het idee nog wat betekent te hebben met kerst.
Heel, echt heel veel sterkte. Die ziel onder je arm zal ooit weer plaats nemen in je lichaam. Wanneer weet niemand, maar ooit voel jij je weer mens.
Aan die gedachte hou ik me maar... Want hoe wordt je immers weer de oude als er een stukje van jezelf is dood gegaan.
Heb geloof! Dikke (virtuele) knuffel
dankjewel
Kippenvel bij het lezen hoeveel verdriet je ervaart op dit moment.
Identificeer me hier zo mee.
Alles komt goed, of tijd heelt alle wonden zijn dooddoeners, want op dit moment voel jij je niet goed en die wond lijkt veel te diep om te helen!
Ook ik hik tegen die verschrikkelijke feestdagen aan,.zonder hem... Zonder zijn fantastische ouders.
Heb hierom besloten geen kerst te vieren, de boom staat er, maar er is geen reden tot feesten. Ik ga helpen bij het leger des heils, er zijn zoveel andere mensen die echt niks hebben.
Zo heb ik iig het idee nog wat betekent te hebben met kerst.
Heel, echt heel veel sterkte. Die ziel onder je arm zal ooit weer plaats nemen in je lichaam. Wanneer weet niemand, maar ooit voel jij je weer mens.
Aan die gedachte hou ik me maar... Want hoe wordt je immers weer de oude als er een stukje van jezelf is dood gegaan.
Heb geloof! Dikke (virtuele) knuffel
Dankjewel voor je lieve begripvolle reactie.
Verschikkelijk als je zoveel pijn kunt voelen om een man... Fijn dat we hier allemaal ons verdriet en pijn kunnen laten gaan. Geldt voor jouw ook! Je had zelf nog geen blog geschreven zag, bent nog maar net lid zag ik. Ik hoop dat ook jij veel steun kunt vinden op dit forum!
Wat goed van je om je kerstdagen zo in te richten.... wat een goed initiatief. Ik weet zeker dat ze blij met je zullen zijn.
Bedankt voor die fijne knuffel! Ook al is ie virueel... Doet me zeker goed. En ik heb geloof!!! Doe jij dat ook?!!!
Liefs Jans1
verdriet
Kippenvel bij het lezen hoeveel verdriet je ervaart op dit moment.
Identificeer me hier zo mee.
Alles komt goed, of tijd heelt alle wonden zijn dooddoeners, want op dit moment voel jij je niet goed en die wond lijkt veel te diep om te helen!
Ook ik hik tegen die verschrikkelijke feestdagen aan,.zonder hem... Zonder zijn fantastische ouders.
Heb hierom besloten geen kerst te vieren, de boom staat er, maar er is geen reden tot feesten. Ik ga helpen bij het leger des heils, er zijn zoveel andere mensen die echt niks hebben.
Zo heb ik iig het idee nog wat betekent te hebben met kerst.
Heel, echt heel veel sterkte. Die ziel onder je arm zal ooit weer plaats nemen in je lichaam. Wanneer weet niemand, maar ooit voel jij je weer mens.
Aan die gedachte hou ik me maar... Want hoe wordt je immers weer de oude als er een stukje van jezelf is dood gegaan.
Heb geloof! Dikke (virtuele) knuffel
Dankjewel voor je lieve begripvolle reactie.
Verschikkelijk als je zoveel pijn kunt voelen om een man... Fijn dat we hier allemaal ons verdriet en pijn kunnen laten gaan. Geldt voor jouw ook! Je had zelf nog geen blog geschreven zag, bent nog maar net lid zag ik. Ik hoop dat ook jij veel steun kunt vinden op dit forum!
Wat goed van je om je kerstdagen zo in te richten.... wat een goed initiatief. Ik weet zeker dat ze blij met je zullen zijn.
Bedankt voor die fijne knuffel! Ook al is ie virueel... Doet me zeker goed. En ik heb geloof!!! Doe jij dat ook?!!!
Liefs Jans1
Ik blog niet, zie dat er zoveel anderen zijn met verdriet em ellemde
Hieruit put ik kracht, niet omdat ik een sadist ben, maar omdat ik hiermee realiseer dat ik niet de enige ben die elke dag door probeerd te komen.
Glimlachen alsof er niks is, op hem reageren alsof t allemaal okee is.
Bij jou zag ik machteloosheid, echt verdriet... Geen zelfmedelij.
En dat maakt jou sterk! Vergeet nooit wie je bent, ik zo te lezen wil je dat ook niet vergeten.
Uit jouw blog kan ik uitmaken dat je een sterke vrouw bent, en verder haat.. Niet omdat je wilt, maar omdat je moet.
Ik voel je pijn, ook ik stond vanmiddag huilend de boom op te tuigen ... Niet begrijpend waarom t zo ver is gekomen.
Mijn situatie is anders, maar t gevoel gelijk.
Geen woorden die jou sterker maken of beter laten voelen.
Weet wel dat je niet alleen staat.. Je voelt omdat je leeft, een mens bent... Met een hart.
Koester elk moment, wees sterk.
Ooit zal ook jij terugkijken met een glimlach, op alle mooie herinneringen die je deelde. Hoe zuur dat nu ook mag klinken.
Door je dit te sturen, begin ik te huilen, wetend dat t mooie woorden zijn... Toekomst muziek. Maar we komen er, heb geloof en blijf trouw aan jezelf!
ik begrijp
Kippenvel bij het lezen hoeveel verdriet je ervaart op dit moment.
Identificeer me hier zo mee.
Alles komt goed, of tijd heelt alle wonden zijn dooddoeners, want op dit moment voel jij je niet goed en die wond lijkt veel te diep om te helen!
Ook ik hik tegen die verschrikkelijke feestdagen aan,.zonder hem... Zonder zijn fantastische ouders.
Heb hierom besloten geen kerst te vieren, de boom staat er, maar er is geen reden tot feesten. Ik ga helpen bij het leger des heils, er zijn zoveel andere mensen die echt niks hebben.
Zo heb ik iig het idee nog wat betekent te hebben met kerst.
Heel, echt heel veel sterkte. Die ziel onder je arm zal ooit weer plaats nemen in je lichaam. Wanneer weet niemand, maar ooit voel jij je weer mens.
Aan die gedachte hou ik me maar... Want hoe wordt je immers weer de oude als er een stukje van jezelf is dood gegaan.
Heb geloof! Dikke (virtuele) knuffel
Dankjewel voor je lieve begripvolle reactie.
Verschikkelijk als je zoveel pijn kunt voelen om een man... Fijn dat we hier allemaal ons verdriet en pijn kunnen laten gaan. Geldt voor jouw ook! Je had zelf nog geen blog geschreven zag, bent nog maar net lid zag ik. Ik hoop dat ook jij veel steun kunt vinden op dit forum!
Wat goed van je om je kerstdagen zo in te richten.... wat een goed initiatief. Ik weet zeker dat ze blij met je zullen zijn.
Bedankt voor die fijne knuffel! Ook al is ie virueel... Doet me zeker goed. En ik heb geloof!!! Doe jij dat ook?!!!
Liefs Jans1
Ik blog niet, zie dat er zoveel anderen zijn met verdriet em ellemde
Hieruit put ik kracht, niet omdat ik een sadist ben, maar omdat ik hiermee realiseer dat ik niet de enige ben die elke dag door probeerd te komen.
Glimlachen alsof er niks is, op hem reageren alsof t allemaal okee is.
Bij jou zag ik machteloosheid, echt verdriet... Geen zelfmedelij.
En dat maakt jou sterk! Vergeet nooit wie je bent, ik zo te lezen wil je dat ook niet vergeten.
Uit jouw blog kan ik uitmaken dat je een sterke vrouw bent, en verder haat.. Niet omdat je wilt, maar omdat je moet.
Ik voel je pijn, ook ik stond vanmiddag huilend de boom op te tuigen ... Niet begrijpend waarom t zo ver is gekomen.
Mijn situatie is anders, maar t gevoel gelijk.
Geen woorden die jou sterker maken of beter laten voelen.
Weet wel dat je niet alleen staat.. Je voelt omdat je leeft, een mens bent... Met een hart.
Koester elk moment, wees sterk.
Ooit zal ook jij terugkijken met een glimlach, op alle mooie herinneringen die je deelde. Hoe zuur dat nu ook mag klinken.
Door je dit te sturen, begin ik te huilen, wetend dat t mooie woorden zijn... Toekomst muziek. Maar we komen er, heb geloof en blijf trouw aan jezelf!
ik begrijp het! ik kan echt wat met je mooie gemeende woorden.! doet me goed. Als iemand anders het zegt komt het beter binnen dan wanneer ik het zelf zeg...
Ik wil jouw ook even een knuffel geven in deze moeilijke dagen die aankomen.
Dat geldt trouwens voor iedereen!
En ik hoop inderdaad over een aantal jaren/ lees JAREN... in onze fotoboeken te bladeren en dan een traan weg te kunnen pinken omdat ik fijne herinneringen naar boven haal ipv verdriet!!
@Jans1
Lieve Jans,
Heb je dat er ook nog bij het dat je zo verkouden bent, gossie toch!
Goed dat je toch vast aan het opruimen bent geweest met je kast en tranen laten gaan hoor is goed voor het helingsproces.
Ik weet nog de eerste maanden bij mij traaaaanen, als ik bv op straat liep kon ik echt mijn tranen niet inhouden. Nu ben ik een tijdje verder en echt waar komt ook bij jou, ook dat wordt minder. De tijd zal het voor je doen, tijd verzorgt en heelt alle wonden. En ook je wilskracht, haal die naar boven telkens weer. Ooit gaat dit ellendige gevoel weg stapje voor stapje...je bent al goed bezig.
Je zoekt ook de gezelligheid op en blijven doen hoor. Afleiding zoeken is ook heel belangrijk.
Heel veel liefs van Hetlevenismooi. xxx
......
Lieve Jans,
Heb je dat er ook nog bij het dat je zo verkouden bent, gossie toch!
Goed dat je toch vast aan het opruimen bent geweest met je kast en tranen laten gaan hoor is goed voor het helingsproces.
Ik weet nog de eerste maanden bij mij traaaaanen, als ik bv op straat liep kon ik echt mijn tranen niet inhouden. Nu ben ik een tijdje verder en echt waar komt ook bij jou, ook dat wordt minder. De tijd zal het voor je doen, tijd verzorgt en heelt alle wonden. En ook je wilskracht, haal die naar boven telkens weer. Ooit gaat dit ellendige gevoel weg stapje voor stapje...je bent al goed bezig.
Je zoekt ook de gezelligheid op en blijven doen hoor. Afleiding zoeken is ook heel belangrijk.
Heel veel liefs van Hetlevenismooi. xxx
Fijn om te horen dat de tranen in de toekomst minder worden... en het is fijn dat ik hoor van iemand dat ik het goed doe!!! Thanks!!