Hallo Allemaal,

Het is nu enkele dagen geleden dat ik de waarheid vernomen heb. Niet van haar, maar van iemand anders. Ze liet me een kleine twee maand zitten, omdat ze 'niet meer geloofde in de toekomst met mij'.. .Ik gaf niet genoeg tekens. Toch bleef ze volhouden dat ik 'het mooiste was dat ze ooit kende en dat nooit meer zou vinden'... etc.

Nu, amper twee maanden later hoor ik van een ander dat ze een vriendje heeft. Iemand, waarvan ze toegaf dat ze hem drie dagen na het uitmaken met mij, gekust had. Ze zei dat het enkel vriendschap was en dat er voor lange tijd niemand in haar hart kon wonen. Dat ze eerst rust wilde en zich wilde settelen met haar kindje. Dat het ferm goed moest klikken met eventueel iemand nieuw in haar leven om ermee samen te kunnen wonen. The usual shit dus. Dit vertelde ze ook aan andere mensen...

Nu amper twee maanden later leer ik dat ze met die jongen gaat samenwonen. Iets waar ze met mij een jaar op gewacht heeft om er maar aan te durven denken. Wat the fuck is dit nu? De persoon die ik twee jaar lang aanbeden heb bestaat niet meer. De persoon die de voorbije anderhalve maand is opgestaan is knal het tegengestelde. Ik kan er niet aan uit, maar het belangrijkste is de waarheid. Die heeft me ongelooflijk deugd gedaan. Ze weigert toe te geven dat ze me bedrogen heeft, ze ontkent agressief en categoriek. Ze is kwaad op me, verwijt me onvolwasseneheid etc.. Toen ik bij haar kwam deed ze alles om haar ex te vriend te houden, om een clean cut te hebben. Kortom, ze is volledig veranderd op anderhalve maand. Vroeger zo voorzichtig, nu gaat ze samenwonen.

Waarschijnlijk heeft ze me de hele tijd bedrogen. Het doet er niet meer toe... Ik heb alleen schrik voor haar zoontje...

Ik hoef niet meer te filosoferen over de waarheid. Ofwel heeft ze me lange tijd bedrogen, is haar liefde langer weg, heeft ze toneel gespeeld, me vernederd, vernield, verlokt in bed...
Ofwel heeft ze in een reactie een ander gepakt en dan is ze dom... In beide gevallen is het zielig. Misschien krijgt ze spijt, misschien niet, waarschijnlijk niet... Maar dan hoorden we gewoon niet bij elkaar.

Aan alle mensen die voelen dat ze diep zitten. Luister naar je vrienden, die je moed inspreken. Praat en luister en vertrouw op de waarheid, ze brengt soelaas. Op een dag komt die klik. En het kan iets klein zijn dat de klik brengt. Een lieve glimlach van een onbekende, een grapje van de buschauffeur... En opeens is er die eerste keer opnieuw dat goede gevoel. En dan gaat het bergop! Heb gewoon vertrouwen dat het goed komt. Tot dan, vertrouw op je vrienden en familie.

Voor diegene die het slachtoffer is van 'uitmaken'... Besef dat niet jij een groot verlies leidt, maar dat jij het verlies bent. Jij leidt 'een' verlies, maar diegene die het uitmaakt, verliest het meeste. Gaande van respect, vriendschap, gemoedsrust, eerlijkheid,.. tot een soulmate... Leun op je oprechtheid en je vrienden. Wacht op dat kleine moment en sta ervoor open...

Bedankt voor't lezen
Drazic