Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Eenzaamheid
Het is best vreemd, dat ik hierover een blog schrijf. Ik heb een groot sociaal leven, maar toch voel ik mij eenzaam de laatste tijd.
Als ik met vrienden ben voel ik mij ineens niet meer verbonden met ze, al mijn vriendinnen hebben partners, twee van hen niet, maar die zie ik een stuk minder.
Ik doe vaak dingen die ik niet meer bij mezelf vind horen ter opvulling, stappen bijvoorbeeld, daar voel ik mij al een tijd niet meer lekker bij. Ik heb dat jarenlang heel erg veel gedaan, ik zit nu op een leeftijd waarbij ik dat niet passend meer vind. Het zijn mijn eigen gedachten die belemmeren, niemand anders zegt dat. Hoezo ook?
Daarnaast kom ik altijd weer thuis in een leeg huis, alles staat zoals ik het heb achtergelaten (wat ik altijd heerlijk vond), ik ben de enige die me om mijn huis bekommert. Na een gezellige avond, ga ik weer alleen weg.
Het geeft mij een steeds eenzamer gevoel en dat ik niet meer echt kan genieten van alles wat ik doe.
Ikzelf vind dit een vervelende wending, een relatie is niet zaligmakend, er kan zoveel strubbeling zijn en emoties waarbij je geen last van hebt als je alleen bent. Het lijkt ineens mijn levensdoel om een relatie te hebben. Ik zit op een punt dat ik dat niet eens meer kan loslaten. Ik sta op met die gedachte en ga naar bed met die gedachte.
Ik heb heel veel gedate, maar toch was er geen blijvertje, op dit moment ben ik date moe, dus nu toch die eenzaamheid onder ogen gaan zien en daar wat mee doen.
Inmiddels ben ik al ruim 3 jaar vrijgezel en gaat dit met ups en downs, dat lijkt me logisch, alleen doordat het nu zo'n ding is geworden, het willen hebben van een relatie, ontstaat er een eenzaam gevoel. Een gevoel die ik vanuit mezelf wil oplossen, voordat ik iets nieuws aan ga.
Het is namelijk niet eerlijk om met dit gevoel een relatie in te gaan, dat zorgt denk ik voor afhankelijkheid en geen balans.
Ik weet wel waardoor dit nu komt, ik heb haast gekregen omdat ik nu op een leeftijd zit dat ik kindjes wil, een gezinnetje, ik ben bang dat dat in duigen valt omdat m'n biologische klok zegt: "sorry... Je bent te oud." Ik heb mij nooit als iemand gezien die op die manier aan het daten is, een vrouw waarvan het klokje tikt. Ik ben wel iemand die dat op de achtergrond houdt, dat groeit vanzelf. Maar toch, het maakt me verdrietig nu, krijg ik ooit die kans? Sowieso wel als alleenstaand moeder, dat is wat ik voor mezelf besloten heb. Maar dat is niet zoals ik het voor mij zie en graag wil.
Ik heb daarnaast ook een internet verslaving, coping gedrag om niet te voelen. Het is zo makkelijk om met je hoofd op internet te zitten als je een dag niks te doen hebt. Ik ben jaloers op mensen die hun dag weten te vullen met allerlei activiteiten. Ik niet en ga dan internetten, serie kijken, of een documentaire.
Op dit moment probeer ik mijn leven wat uit te breiden met activiteiten. Ik ben op zoek naar een hardloop maatje, ik ben gaan dansen en ik wil mindfulness gaan volgen om meer in contact te komen met mijn gevoel ipv gedachten.
Ik hoop daarmee, geluk vanuit mezelf te kunnen halen. Het eenzame gevoel, wat rationeel niet klopt, niet meer te ervaren. Meer heel te worden.
Mijn doel voor 2015, is in contact komen met mijn gevoel, minder surfen op het internet en meer doen, actie! Dat start met conditie opbouwen en daardoor lekkerder in mijn vel, dat ik vanzelf meer wil doen en geen internet meer nodig heb om loze momenten op te vullen en gevoel te verdringen.
Hopelijk lukt me dat, voor nu vond ik het fijn het even van mij af te schrijven en het hier te kunnen plaatsen.
In elk geval bedankt voor het lezen.
Ardor.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@ardor
Ik wilde even reageren omdat ik het verschijnsel eenzaamheid een 'interessant' gegeven vind. Tevens een van de ergste dingen die je kan voelen, ernstige ziektes daargelaten natuurlijk. Wil zeker niet chargeren. Laat ik het bij mijzelf houden dus. Eenzaam voelen is iets dat ik zelf al mij hele leven met mij mee draag. In relaties, in vriendschappen. Tuurlijk is het als de zee, het komt en gaat. Maar onder de oppervlakte is het altijd daar.
Ik ben hier beland na een relatiebreuk met iemand die ik wat betreft gevoel nog steeds zie als mijn grootste liefde. Een van de dingen die ik constateerde in samenzijn met haar, was dat die inherente eenzaamheid plots verdwenen was. Ik voelde me zoveel lichter dan ik me ooit heb gevoeld. Voor zover ik me kan herinneren natuurlijk.
Des te groter was de klap toen die eenzaamheid zich weer aandiende na de breuk en ze woog zwaarder dan ooit. Ik heb nu 5 jaar een andere relatie, iemand die goed bij mij past (en andersom geloof ik ook) maar het gevoel is er. Naar mate het weer mooier wordt, krijg ik er ook meer last van.
Persoonlijk geloof ik er niet in dat je dit gevoel kan helen. Ik denk dat het een vroeg besef is geweest dat we in feite allemaal alleen zijn in dit leven. Wat een zeer onheilspellende gedachte is natuurlijk. Een van de dingen die het leven draaglijker maken is contact met andere mensen. Ik geloof er ook niet in dat je zelf gelukkig kan worden/zijn. Niet in die zin dat je eerst zelf gelukkig moet worden voordat je een relatie aangaat. Dan ga je er namelijk vanuit dat een potentieel ander zijn zaken wel op een rijtje heeft en zelf ook gelukkig is. Dit is vaker niet zo dan wel. En juist dan krijg je wrijving. Jij hebt zo hard aan jezelf gewerkt dat je een verwachting hebt voor de ander. Dat zie je zoveel in profielen op datingsites. Meeste mensen geven aan dat ze iemand zoeken die positief in het leven staat. Ik heb geen idee wat dat is, dus voor mij werkten dat soort oppervlakkige termen niet.
Ik heb binnen mijn beperkingen geleerd om mensen meer te nemen zoals ze zijn en voor mij werkt dat beter. Ook mijzelf neem ik nu veel meer zoals ik ben, de ontevredenheid over bepaalde dingen van mijzelf daarbij inbegrepen:-)
Ik besefte me dat ik het leven niet als licht zie en elke dag een feest. En dat is ok. Ik maak er hoe dan ook wel t beste van, of althans zal ik dat zeker proberen. Geen woorden maar daden dus.
Maar genoeg gefilosofeer. Ik zou zeggen, vanuit mijn perspectief gezien, wees niet te streng voor jezelf. Je hebt behoefte aan menselijk contact en daarin sta je niet alleen. Ik werk niet goed alleen, maar kan wel heel goed alleen zijn. Alleen voelen is daarentegen klote. Of je nu gaat sporten, internetten, daten, stappen, of een relatie hebt, ik denk dat al deze zaken in zekere mate een afleiding zijn voor de leegte.
Ik hoop voor je dat je er vanaf komt, maar misschien dat je de eenzaamheid moet omarmen. Een onwelkome vriend, maar een vriend niettemin...
Waaruit maar weer geconcludeerd mag worden dat ik de waarheid zeker niet in pacht heb. Maar we doen ons best:-)
Sterkte!
@ HugoBos
Bedankt voor je reactie. Mooi.
Eenzaamheid, zeker interessant. Voor mij een gevoel die ik niet vaak heb, of met mij mee draag. Natuurlijk is het er soms, maar nu sinds een tijdje al een langere periode.
Mogelijk ligt het inderdaad bij acceptatie, dat het er mag zijn, dat het er is en dat het niet erg is. Rationeel gezien ben ik totaal niet eenzaam, mijn sociale leven is groot en gezellig. Als ik nu iemand op bel om wat leuks te doen, dan kan dat. Alleen wil ik het niet. Ik wil niet mijn eigen leegte opvullen met een ander.
Ik denk zelf dat eenzaamheid een stukje ontevredenheid is, in elk geval vanuit mij bekeken. Het is voor ieder natuurlijk een ander gevoel.
Bij mij ligt het hem in, dat ik mijn eigen leven niet kan opvullen met dingen die ik leuk vind. Vandaag, weet ik nu al, wordt een dag van hangen op de bank, documentaire kijken, internet, e.d. Daar ligt bij mij de eenzaamheid in.
Mogelijk ook een herinnering uit mijn jeugd. Mijn vader was een einzelganger, niks mis mee, maar hij sleet zijn dagen met: Krantje lezen, radio aan, sport kijken op tv en hangen op de bank. Ik vond hem een eenzame man, tot hij weer een relatie kreeg.
Nu doe ik hetzelfde, alleen dan 1 a 2 dagen in de week. En ineens verbind ik daar het gevoel, eenzaam aan. Een gevoel dat nu zelfs door sluimert als ik met mensen ben waar ik om geef. Ineens is dat gevoel niet meer uit te wissen.
Een stukje ontevredenheid in mezelf.
Wat jij zegt over datingsites e.d. Zou jij een relatie willen met iemand die in zijn/haar profiel heeft staan: Ik voel mij eenzaam?
Natuurlijk is niks perfect en heeft iedereen zijn/haar stuk van verdriet. Een rugzak die je met je mee draagt. Dat is logisch en ook mooi. Je kan er van leren, samen er van groeien etc. Maar eenzaamheid maakt niet aantrekkelijk. Een een ander nodig hebben, om die eenzaamheid op te vullen, is in mijn ogen een verkeerde basis.
Vanuit dit gevoel gaan daten, werkt niet voor me. Dat sleurt mij alleen maar dieper de eenzaamheid in als ik tegen teleurstellingen oploop.
Fijn dat jij dat hebt mogen ervaren in jouw vorige relatie, dat de eenzaamheid weg was. Wat ik hier doorheen lees (maar dat is geheel interpretatie) is dat je haar nog steeds erg mist? Dat je bij je huidige relatie niet datgene krijgt wat je eigenlijk zou willen, ondanks dat zij goed bij jou past?
Voor mij ligt het ook deels bij zelfacceptatie, ik ben inderdaad best een harde voor mezelf. Dat besef komt steeds meer naar boven, de gedachten die ik kan hebben, kritisch en straffend naar mezelf. Hierin zou ik graag milder worden en mezelf accepteren in wie ik ben. Ik ben een goed mens, lief, aardig, respectvol. Het is niet nodig mezelf zo kritisch en straffend te beoordelen. Sinds ik dat echt onder de loep aan het nemen ben, lijkt het te verergeren, bewustwording van iets wat ik niet meer wil. En hopelijk met als gevolg, milder zijn.
Bedankt nogmaals! Ik hou van dit soort uitwisselingen.
@Ardor
Mooie plannen maken, om je goed te voelen.
Actie ondernomen voor jezelf, mooi!
@ HLIM
Dank je
Hopelijk het begin van een nieuwe weg.
@Ardor,
Actie, ook doen hè
, voor op je nieuwe weg.
Geen woorden maar daden!
Ik snap ook dat je kinderen wilt, het zijn je moedergevoelens.
to Ardor
Voel je de eenzaamheid, merk je op dat je alleen bent, of ervaar je het als een leegte?
CITAAT: een relatie is niet zaligmakend CITAAT ENDS.
In een relatie kun je min of meer dezelfde ervaringen hebben, ongeacht of deze nu wel of niet 'goed' is.
Persoonlijke ervaring verteld mij dat eenzaamheid vooral in het verstand zit verscholen, terwijl een 'gevoel' van alleen zijn een toestand is die je lijfelijk kan ervaren, zonder inmenging van het denken.
Leegte komt voort uit verleden, heden en toekomst, alsof je leven uit een holle ruimte bestaat, waarin je niet wordt gehoord, niet wordt gezien, en niet wordt her en/of erkend.
Leegte is iets wat je niet kan omarmen, vastpakken, of opvullen, terwijl (zonder te willen bagatelliseren) eenzaamheid kan worden herkend, door in te zien dat het een concept is van het denken, die het gevoel triggert.
Acceptatie van het 'gevoel' (lees: denken) dat je eenzaam bent, is het begin van een proces waarin je leert herkennen waar het vandaan komt.
De eenzaamheid kun je in mijn visie niet oplossen met een mogelijke partner, of 100 vrienden for that matter, het is iets wat uit onszelf komt, en de enige manier om hier iets aan te doen is het erkennen van het probleem als zijnde een staat van zijn, een gedachte die zich genesteld heeft in het denken.
Ik ben er voor mijzelf achter dat vriendschappen mij veel meer 'brengen' dan relaties, omdat hier veel minder verwachtingen aan vast hangen, en dit mij meer vrijheden geeft, waardoor ik me soms alleen kan voelen, wat ik echter omarm, omdat het rust geeft.
Eenzaamheid heb ik nooit ervaren als zijnde pijnlijk, omdat ik het altijd heb herkend als een idee, en altijd heb ingezien dat ik voldoende mensen om me heen heb/had die er voor mij zijn of waren.
Voor mij persoonlijk kan echter niemand mijn leegte opvullen, dat is mijn 'litteken' in mijn hart, en op mijn ziel, onoplosbaar...
Misschien heb je er niets aan, sorry dan voor mijn in dat geval nutteloze reactie.
Of misschien kun je door deze woorden, een vorm van distinctie aanbrengen in hetgeen je ervaart..
Z
@ zgan
Dank je wel!! Prachtige reactie die de kern raakt voor mij.
Even weer terug naar waar het omgaat, mijn gedachten. Ik leef zo vanuit mijn hoofd, eenzaamheid is iets wat ik zelf creëer. Wat jij zegt, mijn gedachten. Ik ervaar geen leegte, ik heb zoveel mensen om mij heen. Diepe vriendschappen, waar ik altijd bij terecht kan, lieve familie, kennissen die ik ook erg waardeer.
Goed om weer even in te zien dat het mijn gedachten zijn, die mij eenzaam doen voelen. Het geeft gelijk een stukje "verlichting".
Het is namelijk zo, dat ik mij sinds kort erg bewust ben van hoe ik vanuit mijn hoofd leef en niet vanuit mijn gevoel. Mijn gevoel is ondergeschikt. En sinds die bewustwording, verergerd het. Alsof mijn aangeleerde patroon met mij aan de haal gaat, ik mag het niet loslaten, nee, in plaats daarvan slaan mijn gedachten, mijn hoofd, nog meer op hol.
Vermoeiend, maar volgens mij wel goed. Bewustwording is de eerste stap in het loslaat proces.
Leren in contact te staan met mijn gevoel, met mijn zijn. Mijn hoofd heeft jaren haar best gedaan mij door moeilijke periodes te loodsen, te overleven. Het is genoeg geweest.
Je brengt met jouw reactie een lach op mijn gezicht! Zo had ik het namelijk nog niet bekeken, mooi. Dank je!
to Ardor
Dank je wel voor je woorden,
Mooi dat je door woorden, 'verlichting' en vooral een lach op je gezicht kan krijgen.
Het inzien van het idee van eenzaamheid is een grote stap voorwaarts in het erkennen van het 'probleem'.
Je bent niet de enige die het op deze manier ervaart, het gevoel eenzaam te zijn, en hierin (soms fanatiek) naar 'oplossingen' zoekt in je omgeving, terwijl het inderdaad in jezelf 'zit'.
het denken is een mooie tool om problemen aan te pakken als het om praktische zaken gaat in het leven, maar om de meer persoonlijke issues en 'taken' aan te pakken is vertrouwen hebben in je eigen gevoelens een moeilijker maar tevens veel krachtiger manier om 'deze zaken' aan te pakken.
In dit geval 'zien' dat je denkt dat je eenzaamheid ervaart is niet meer dan dat, het idee van...
De oplossingen ligt in het waarnemen en accepteren van je denken, het zien voor wat het is, in het hier en nu.
Zie het verstand voor wat het is, gereedschap, en niet als hetgeen waardoor je bestaat
En dus ook veel minder invloed hoeft te hebben dan dat wij er als 'denkwezens' aan vast hangen.
Gewaarzijn is de oplossing, je herkend, en ziet het voor wat het is..
Z
delete
Delete
dubbel
Dubbel
Sorry voor de dubbele posts
Sorry voor de dubbele posts maar mijn post wordt telkens maar voor een gedeelte weergegeven. Hele stukken tekst missen gewoon. Hoe komt dat?
Daarom ik hou het kort: ik ken het gevoel. Ik wil een stuk van mij zelf geven aan anderen. Voel mij de laatste tijd ook eenzaam. En dat is heel bizar. Ik die vroeger zo op het single leven was gesteld. Ik ben op een jaar tijd een hele transformatie ondergaan. Ik ken mezelf niet meer.
Succes
@Dirk
Je herkent jezelf bijna niet meer omdat?
Wat is er nu anders?
Alleen het gevoel eenzaam te zijn, kan jezelf toch niet dusdanig veranderen dat je jezelf daarin niet meer herkent, of mogelijk toch wel?
Single zijn is heerlijk, tot het moment je toch graag weer wilt delen.
Sterkte in elk geval!
Ardor
@ardor
Sorry voor de late reactie.
Jawel, sinds mijn laatste breuk voel ik me idd veranderd. Wat vroeger belangrijk was, is het nu onbeduidend. Ik weet nu beter wat ik wil: weer een toekomst opbouwen met iemand, dingen en waarden kunnen geven aan kinderen, niet meer alleen voor mezelf leven. Dat wil niet zeggen mezelf gaan wegcijferen he. Ja ik ben het beu om weer single te zijn. Daar zag ik enorm tegen op na de breuk,.....en eigenlijk nog steeds!!! Dingen "alleen" moeten doen. Het is toch anders dan met vrienden he. Ik word ook ouder he en anderen zaken gaan meespelen. Tot over 2 jaar geleden was ik zo niet, tot ik haar ontmoette en we een mooie tijd hadden. Ik ben andere dingen gaan beseffen en "zien". Voor mij is het moment om dingen samen te delen er nog steeds maar ik voel en weet ook dat ik eerst HELEMAAL genezen moet zijn voor ik opnieuw een relatie aanga. Zij moet volledig uit mn vezels verdwenen zijn.
Hoi Dirk,
En als je toch verliefd wordt?
Als ik toch echt verliefd
Als ik toch echt verliefd word, dan sta ik daar zeker voor open. Laat ons eerlijk zijn, als je echt verliefd wordt ben je al je exen vergeten he. En het moet ergens bij beginnen he.
Er voor open staan.
Ik stond er ook finaal voor open. Maar das best moeilijk.
Hoi Klavertje,
Dat is niet fijn als het moeilijk is.
@Dirk-verliefd
Misschien heeft Cupido extra pijlen om te schieten met dit zonnige weer.
@Hetlevenismooi
Laten we het hopen, want verliefd zijn is zó mooi! Fantastisch gevoel en zou het graag weer eens ervaren
@Claudia29
Ja, echt een fantastisch gevoel.
Wie weet, zou zomaar kunnen.
@Ardor
Het lijkt wel alsof je over mij schrijft, ik herken echt ieder woord die jij hier neer hebt gezet. Ik voel me ook regelmatig er niet meer tussen passen, iedereen om mij heen loopt 10 stappen op mij voor.. qua relaties en gezin. Niet dat zij per definitie gelukkiger zijn dan ik.
Voor mijn laatste relatie was ik 5 jaar vrijgezel, bewust overigens. Even mijn eigen plan trekken, mijn eigen ding doen, concentreren op mijn werk en het leven van een vrijgezel leven "mijn wilde haren kwijt raken"
Ik mij opengesteld voor een eventuele relatie, en dan kom je iemand tegen waar je op slag verliefd op wordt en je daar een mooie toekomst mee ziet. Tja, dan komt er op een gegeven moment een punt dat je weer alleen bent.
Wat Dirk zegt, heb ik zelf ook ervaren. Ik ben altijd iemand geweest die genoot van het vrijgezellen leven, feestje hier of een drankje daar! Maakte mij niet uit, ik was altijd overal voor in. Alleen zijn vond ik fijn, de rust en stilte in mijn huis als ik na een drukke dag thuis kwam. En nu? Nu vind ik het vreselijk. Het alleen thuis komen in een stil huis, het alleen een kopje van je katten krijgen en vaak in de weekenden alleen op de bank zitten.
We worden ouder, dat snap ik. Iedereen om mij heen wordt ouder, bouwt iets op met iemand en of heeft al iets opgebouwd. Zit ik dan, Claudia de eeuwige vrijgezel.. het kattenvrouwtje! Ik probeer er zo vaak mogelijk op uit te gaan en dingen te ondernemen, maar dan heb je het volgende struikelblok; vrienden die gebonden zijn aan een relatie en of kinderen kunnen niet zomaar onverwachts weg. Dus moet er een gepland worden! oh oh oh, wat mis ik die tijden van vroeger dat iedereen vrijgezel was en we zomaar de hort op konden gaan.
Kunnen we niet een LDVD clubje oprichten om gezellig te gaan borrelen, stappen en eten met elkaar? HAHA!
@Claudia
Haha, ik ben overal voor in hoor
Ben altijd in voor leuke dingen, gezelligheid, etentjes, borreltje.
Bij mij is het wel zo dat ik een druk sociaal leven heb en vriendinnen die gesetteld zijn, die hun wilde haren nu kwijt willen. Ze willen constant stappen en ik...? Ik denk nu, pffff. Ik wil niet stappen, ik wil wel een borrel doen in de stad, uit eten gaan etc. Maar ik ben toe aan de volgende stap, vriend, kindje etc.
Wil nog wel eens in de zoveel tijd, ben echt gek op festivals!
Ik ben ook totaal niet eenzaam, het is een gevoel die rationeel niet klopt. Nu ik weet dat het mijn gedachten zijn, zoals zgan zo mooi omschreef, is het wel lichter.
Ik vind de avonden door de week echt het zwaarst, de weekenden heb ik over het algemeen altijd plannen. Ik heb ook katjes
Maakt het iets minder eenzaam, toch..?
Ben in elk geval goed bezig, ik ga zo Lindy hoppen, de eerste les. Echt leuk, dans uit de jaren 20 en 30. Dus de maandag avond voorlopig voorzien.
Ik wil hardlopen gaan oppakken, dus morgen maar eens kleding kopen en hardlopen met Evi.
Het eenzame zit hem in het delen, ik wil zo graag weer delen met een partner. Iemand kunnen bellen/appen om de kleinste dingetjes. Lekker lachen en lol hebben. Naar huis gaan en weten dat er iemand is.
Ik vind het niet meer leuk, na het stappen weer alleen te zijn. Ik heb twee stelletjes als vrienden waarbij ik echt klik met beide (man en vrouw). We doen regelmatig wat met z'n drieën en soms wat met z'n vijven. Super leuk, voel mij nooit het "derde wiel" maar toch... Begint de laatste tijd te knagen.
Maar goed, focus nu weer op mezelf, heb het laatste half jaar echt in treinvaart gedate, tegen teleurstellingen opgelopen, of ik werd niet verliefd, of hij niet, au...
Ik hoop het lekker los te kunnen laten en de focus eraf te halen, ik denk dat m'n leven daarmee leuker wordt en dat iemand dan vanzelf een keer komt.
Want ik heb niet de illusie dat ik alleen blijf voor de rest van mijn leven en jij ook niet!!
Komt goed met ons.
@claudia
Mooi, dan wil ik ook mee!
Voel me eigenlijk net zo als jou en Ardor. ..
@ Twinkelloos
Kijk ik voel een date aankomen
Gezellig hoor.
@ Ardor
Super!.....Heb soms alleen het gevoel dat ik de enigste uit Limburg hier op de site ben, Hahaha. ...
@Twinkelloos
Een hotelletje is zo geboekt toch? Haha..
Ik ben voor!
@Claudia en Twinkelloos
Haha, zeker!
En mochten jullie tijdverdrijf zoeken en van dansen houden. Gisteren mijn eerste les Lindy hop gehad. Echt heel erg leuk!
Leuke club mensen, lekker vlot en gezellig. Het dansen, was super. Steeds wissel je van partner. En elke woensdag avond is er hier in een kroeg zo'n dansavond.
Ik ben de hele dag al happy hiervan. Morgen dus eens een kijkje nemen in de kroeg, gezellig wijntje drinken, nieuwe mensen leren kennen en dansen.
Dingen kunnen soms snel gaan. Zocht altijd nog een "hobby" en had vaker al gekeken voor iets in dansen of zingen. Nooit wat gevonden wat ik leuk vond en nu eindelijk..
Lekker m'n aandacht op iets anders richten, niet steeds in m'n hoofd en mijzelf onder de loep nemen. Moe word ik daarvan.
@ claudia
Zeker! Ik ben het helemaal met je eens!
Hotelletje, altijd prima!