Er zijn momenteel 0 gebruikers en 0 gasten online.
en toen was het ''uit''!
4 maanden.............4 maanden was ik de gelukkigste vrouw op deze aardbol..........!
Na 10 jaar lang ''happy 'single'' te zijn,en dat is ECHT lang hoor,kwam ik hem tegen en werdt smoorverliefd!
Was helemaal niet zoekende,was behoorlijk happy met mezelf,met mijn leven,was een zelfverzekerde vrouw,oke met diep in haar hart toch dat beetje hoop dat er ooit weer eens een man in mijn leven kwam.....
Maar ik ging de fout in,ik plaatste deze man op een enorm voetstuk,plaatste me zelf laag,deed echt alles om hem te houden,te plezieren,verloor mijzelf helemaal in deze korte intense heftige relatie!
Alles liep zo lekker,werdt al gauw vriend met zijn zoontje,zijn ouders,we waren als t maar effe kon bij elkaar en genoten van de verliefdheid!
Het voelde allemaal zo echt dat ik er soms bang van werdt...........
maar dan de ommekeer..........
ik merkte iets aan hem maar kon het niet plaatsen,ondertussen groeide mijn jalouzie,ik vroeg steeds om bevestiging,hij zij wel 5 x per dag hoeveel hij van me hield ,maar ik werdt met de dag wantrouwender......
Funest voor een gezonde relatie,weet ik...............
2 weken geleden heeft hij de relatie verbroken,hij kreeg het benauwd ervan,hij zij als we samen waren hij zich goed voelde maar als hij dan alleen was de twijfels kwamen..............
Hij wilde niet meer,wilde rust en afstand.
het was echt een donderslag bij heldere hemel voor mij,de avond en nacht van te voren leek alles koek en ei,samen gegeten,ligbadje met kaarsjes en wijn enz......
1 week later is hij op mijn verzoek komen praten,hij voelde zich opgelucht en vrij.............en ik voelde me vreselijk verdrietig................
nu is het dan 2 weken geleden,bah,het houdt me 24 uur per dag bezig,vragen,piekeren,waarom ,het voeldt echt als een zwaar gemis!!!Ik mis hem zo erg,onze relatie,onze ''dingetjes'' ,het zoenen en vrijen.
Kan me helemaal niet voorstellen dat hij dat niet mist............................?
Juist omdat het ZO intens was......
Het is dan ook akelig stil bij hem,en ik laat hem ook echt met rust,maar zelf ga ik er langzaam aan onderdoor.
iedere dag huilbuien,nergens zin in,probeer ''leuke'' dingen te doen met vrienden,maar ben blij als ik dan thuis ben en eindelijk weer mag huilen.............
Ik kom er ook niet achter of hij al een ander had,hij zegt van niet.............maar de wetenschap dat hij als een watje alles heeft op gegeven zonder eens goed te praten,te vechten,alsof ik dat niet waard ben.
Ben bang.bang voor de komende tijd,bang voor een depressie....................ik ..........doe ooit zo blij was met mezelf.mijn hele zelfvertrouwen is weg....................
- MayaSiena's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi dit klinkt een beetje
Hoi
dit klinkt een beetje als mijn relatie! Ik heb ook 4 maanden mogen genieten van een relatie waar abrupt een einde aan is gemaakt door de andere partij.
Helaas ben je altijd zelf alleen en moet je er ook weer alleen doorheen weten te vechten. Je bent al 10 jaar "happy single" geweest, dat vind ik heel wat. Het lukt mij niet eens om tijdelijk happy single te zijn. Ik heb die bevestiging nodig om gelukkig te kunnen zijn.
Hier gaat het dan ook fout mis, de ander inderdaad op dat voetstuk plaatsen en jezelf onder laten sneeuwen. Gelukkig ben je al gewend eraan om alleen te zijn en het gemis van de ander kan soms gruwelijk aanvoelen!
Probeer er gewoon wat van te maken en neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven!
Mocht er nog een sprankje hoop zijn laat dan niet jezelf als deurmat behandelen en stel ook jouw eigen eisen aan de relatie. Zorg dat je niet als wanhopig overkomt en aandacht gaat trekken. Zorg dat je de zelfstandige leuke vrouw bent waar hij in eerste instantie op verliefd werd.
Mijn ex wilde er ook niet voor vechten wat ik heel erg jammer vind. Maar goed
niet iedereen vecht meer voor zijn relaties tegenwoordig, het enige wat wij kunnen doen is vechten voor onszelf. Voor onze eigen vrijheid en eigen plezier in het leven!
Probeer in het hier en nu te leven en niet in toen en straks, ik probeer dit dagelijks en gaat zo met zijn ups en downs. Iedereen komt er uiteindelijk sterker uit en dan weet je weer een stukje meer wat je wel en niet wilt.
''vechten'' voor de relatie............
'''vechten'' voor de relatie............
het gebeurd steeds minder,kan wel kloppen !
zelf heb ik idd nog een klein beetje hoop,10 jr geleden ben ik gescheiden,ik wilde niet meer na een huwelijk van 8 jaar,de bekende sleur,broer-zus relatie...........echter na 2 maanden mistte ik hem !en hoe!wilde hem terug maar t was te laat...............
dus ik hoop ergens nu dat hij me gaat missen meer als hem lief is en inziet wat hij heeft weg gegooid!
ik laat hem dan ook volledig met rust,geen appjes ,totaal geen contact meer!
Het is echt een worsteling,maar dat komt doordat ik nog zielsveel van hem hou,ook al zie en voel ik hem niet meer,de liefde voor hem zit nog in me,maar soms overheerst ook trots,ik ben meer waard dan dat.........
maar die momenten zijn nu schaars............
ik hoop zo dat hij spijt krijgt,en contact opneemt,wishfull thinking...................
sterkte
Ik snap je verdriet heel goed, het is verschrikkelijk om mee te maken. Mijn vriend kreeg ook twijfels over de relatie en het is nu uit, ook ik mis hem ontzettend. Ik kan je niet echt helpen, ik wil je alleen heel veel sterkte wensen en je komt er wel overheen! Ookal lijkt het nu zo onmogelijk.. we komen er .
Hoi, Ik begrijp je zo goed
Hoi,
Ik begrijp je zo goed ... Ik had een relatie van 8 maand en was de gelukkigste persoon op aarde. Hij was alles waar ik ooit van droomde. Beter ga ik volgens mij ook nooit meer vinden. En ook kwam er een einde aan van hem. Het is ondertussen al meer dan een jaar geleden en heb nog steeds immens veel verdriet. Mis hem nog elke dag! Het is echt de zwaarste periode uit mn leven ... . En het idee dat ik waarschijnlijk nooit nog zo iemand vind ... zorgt er echt voor dat ik totaal geen zin meer heb in de toekomst en geen vertrouwen meer heb in de toekomst ...
Ik wens je veel sterkte en hoop dat er ooit beterschap komt voor ons ...
nooit meer zo iemand vinden.......
nooit meer zo iemand vinden............
dat gevoel heb ik nu ook!
toen mijn exman en ik 10 jaar geleden uit mekaar gingen,toen zij hij sarcastisch : je zal nooit meer iemand vinden zoals mij...................
die woorden zijn blijven hangen,en als ik eerlijk ben,ik heb in die 10 jaar ook nooit meer iemand zoals hem gevonden,en geloof me,ik heb echt wel veel gedate!
tja en 4 maanden geleden werdt ik verliefd,eindelijk een man die mijn ex overtrof!!
echt op alle gebieden,in alle facetten,ongelooflijk....................
dus nu zit ik ook weer met die gedachten,en ik wordt zowiezo maar heel moeilijk en zelden verliefd,laatste keer was 18 jaar geleden dat ik echt verliefd was(ex man)
10 jr lang single geweest,veel gedate,veel mannen leren kennen,maar nee...........
en nu ,wat heb ik er aan overgehouden?een gebroken hart,teleurstelling,ontwricht zelfbeeld en tranen,tranen,tranen.
Lieve MayaSiena
toen zij hij sarcastisch : je zal nooit meer iemand vinden zoals mij...................
eigenlijk vind ik dat heel vreemd... Vreemd, arrogant en irritant..... Van hem..... Niet zo fijn, van hem....
Hoezo????????????? Zal jij nooit meer iemand vinden zoals hij? Was hij dan zooooooo geweldig? Als hij dit soort opmerkingen maakt? En hij dan? Zal hij ooit nog zo iemand vinden als jij? Was hij dan zooooooo geweldig, en was jij dan zoooooooo slecht????? Wil hij je dat doen geloven?
Uiteindelijk vind ik het soms wel acceptabel als het uit gaat, tussen mensen. Als ze het blijkbaar niet zo goed kunnen vinden als ze in eerste instantie gehoopt hadden. Maar om dan jou met zo'n statement op te zadelen dat je nooit meer "zo iemand geweldigs als hem" zult vinden..... dat vind ik gek....
Ik denk dat je zelf wat meer eigenwaarde moet bouwen, moet kweken. Zoiets laat je toch niet tegen je zeggen? En je doet er misschien beter aan je er niet zoveel van aan te trekken. Alsof hij mag oordelen over jou. Alsof jij niet in staat bent over jezelf te oordelen. Alsof jij niet veel beter bent dan dat toevallige kereltje, dat toevallige voorbijgangertje.....
Werk aan je zelfbeeld, werk aan je eigenwaarde. Zorg dat je eigenwaarde onafhankelijk is van toevallige relaties! Jij bestaat, en jij bent het waard, ook al vind je toevallige relatie dat misschien niet. Laat je niet door dat gelul op de kop zitten!
Waterman
@MayaSiena
Jij was ooit zo blij met jezelf...daar kun je nu weer aan gaan werken. Héél belangrijk voor jezelf.
Mijn ikje was ook helemaal weg door dat vreselijke liefdesverdriet...nu weer terug. Mooie van lang happy single zijn is dat je het ook allemaal alleen aan kunt, ook ik herken dat.
Ik ben niet snel verliefd...dan kon ik denken....dat krijg ik nooit meer en in het ergste geval, nou dan maar niet.
Heel jammer dan! Zo denk ik nu. Een relatie hoort van twee kanten te komen...niet gaan overtuigen...niet gaan trekken.
Het liefdesverdriet kan ontzettend pijn doen, dat is een voelbare waarheid! Ons lichaam laat het ons voelen vanuit een ziek brein, patsboem, auw! weg relatie met verliefd brein...ineenklaps ziek (verliefd) brein.
En dat brein moeten we gaan verzorgen, verwerken.
Jij zegt zo een man kom ik nooit meer tegen...zeggen meer mensen op de wereld...ik ook...maar als je goed nadenkt...
Wil jij voor jezelf nog zo een man tegen komen die zegt vrij en opgelucht te zijn? Verschil van gedachten. Denk jezelf eens in als jij het zo zou voelen. Spiegel dat eens.
Feelings in de liefde...die 100%...als dat er niet meer is...kun je beiden niks aan doen, het is er of het is er niet (meer).
Jij ging al iets merken en met een verliefd gevoel krijg je dan alarmbellen (die vaak worden weggewuifd) en dan wil je bevestiging. Is ook begrijpelijk omdat jij dan denkt, er veranderd iets...er wordt anders gereageerd op mij...feelings heb je geen grip op. Zijn per mens anders, het blijkt uiteindelijk. Het is uit.
Als een partner ons niet meer ziet zitten dan moeten we onszelf gaan helen en weer die vrouw (of man) van WELEER worden.
We moeten ALTIJD met onszelf door het leven en de wereld verkennen, je bent er ALTIJD zelf bij.
Ja dat zeg ik...ik, die met het laatste stukje liefdesverdriet bezig is...ik, die als ik terug kijk zoveeeeel al overwonnen heb.
Ik, die NOOIT dacht erover heen te komen...ik ben al bijna zover!
Dan moet dat jou ook gaan...lukken!
Laat dat je doel zijn, uit dat diepe dal omhoog klimmen, je bent belangrijk!
Liefs van Hetlevenismooi
Hetleven ismooi.bedankt voor
Hetleven ismooi.bedankt voor jouw reactie!!
het is ZO waar wat je zegt,ons geluk nooit laten afhangen van een ander............
Het voelde echter ZO speciaal.................zo intens,zo echt.....
ik zit nu in een fase van hoop.
Hoop ...........hoop dat hij me mist,dat hij op de 1 of andere manier spijt krijgt van zijn beslissing...........wishfull thinking?
ik heb echt niks meer van me laten horen,geen apps,geen mails,niks..........
1 stem zegt me,jij moet verder,laat alle vragen,al dat gepieker,al dat negatieve,laat het los!
en die andere stem zegt mij,ik wil hem,mis hem,het was zo heerlijk met hem...............
ik hoop............iedere dag............op een soort teken van hem.................
tranen vloeien nog dagelijks,doe echt wel mijn dingen,stort me op werk,mijn hond krijgt dubbel zoveel aandacht,laat me niet hangen,verzorg me goed,zie er goed uit,maar in mijn hoofd(hart?) is het een bende ongeregeld.........een puinhoop!
ik moet me dan ook ECHT beheersen om zelf geen contact op te nemen!
en als ik door de AlbertHein loop kijk ik echt als een gewaaide rond ,bang om hem daar tegen te komen,bang voor de confrontatie,zoveel gevoel voor hem pffffffffffffffffffff.............................
Heey MayaSiena,
Jaaa, ik herken dat wel van de Albert Heijn, ik heb er lang last van gehad omdat ex en ik daar een paar keer per week ook kwamen. Gelijk die pijn die over je heen valt, met binnenkomst. Ik voelde hem daar gewoon binnen, zijn aanwezigheid. Onzin natuurlijk, ex zat gewoon in mijn systeem. Ik had dat met veel dingen. Nog wel hoor, meer afgezwakt nu. Ik ben ook mijn angsten tegemoet gegaan in mijn liefdesverdriet(loopbaan) om juist de plekken op te zoeken waar ex en ik kwamen, wat me lang angst inboezemde. Amsterdam heeft veel leuke plekjes.
Kun je ook gedoseerd doen, je angsten tegemoet gaan na een tijdje, als je zou willen.
Het gaat echt over en je weet dat natuurlijk wel.......daar heb je nu niks aan. Je zit er pas in.
Het is een kwestie van uitzitten.......grrrr.
Alles wat jij nu doet heb ik ook allemaal gedaan en de tranen spoten uit mijn ogen.
En nu laat ik eigenlijk zo goed als geen traan meer, mocht ie willen.
Het lichaam gaat zich toch goed willen voelen en het een plek willen geven.
Hoop ook dat hij jou heel erg gaat missen, later hoorde ik dat mijn ex mij erg had gemist (waar ik op gehoopt had ook). Hij had ook liefdesverdriet zei hij.
Hoop niet dat ik hiermee iets raak bij jou, omdat je in de fase van hoop zit, uiteindelijk deed mijn ex er niks mee, ja erover praten met een vriend/collega. Heeft mij wel diep geraakt.
Er is een verschil in logica bij mensen, denk ik dan maar. En dat mag natuurlijk, maar uitpluizen doe ik niet meer (wel gedaan). Er is een verschil in gedachten in een relatie...twee mensen...
Hoop kun je lang hebben, het afkicken van de ex...wacht maar tot het meer uitgedoofd is. Dan voelt het echt zo goed!
Als een achtbaan, waar jij inzit, ik las nog net op internet, over dat het een chemisch proces is in het hoofd, ja zo ben ik het maar gaan zien, ook dat hielp mij wel om het meer te kunnen relativeren.
Zodat op een gegeven moment het weer in balans komt en het euforische gevoel afneemt naar de ex toe.
Houd je taai!