Geen antwoord is ook een antwoord. Maar welk antwoord dan?

afbeelding van Gast

Mijn 'afscheidsmail' voor hem staat klaar... Vier dagen lang hoor ik helemaal niks van hem. Elke dag laat ik, tegen beter weten in, 1 keer wat van mij horen maar ik krijg geen enkele respons.

De telefoon neemt hij niet op, en de optie om mij terug te bellen kent zijn telefoon kennelijk niet meer. Mijn berichtjes laat hij onbeantwoord. Ik vind dit zo frusterend. Ben ik het zelfs niet eens meer waard om een berichtje te sturen met als tekst 'laat mij met rust!'.

We hebben een aanvaring gehad, ik heb dingen niet goed aangepakt, maar verdien ik het niet om te horen of te lezen dat hij er klaar mee is? Dat hij even een paar dagen rust wil? Dat hij mij zat is? Dat hij mij een hysterische heks vindt?

Morgen krijg ik de uitslag van het onderzoek. Hij weet dat. Morgen bel ik hem nog 1 keer. Krijg ik dan weer geen respons druk ik op de verzendknop. Als elk contact door hem bewust uit de weg wordt gegaan is er geen relatie meer, zelfs geen vriendschap.

afbeelding van evee

als hij je de dag voor de

als hij je de dag voor de uitslag nog niet eens kan bellen of smsen om je op zijn minst sterkte te wensen of te zeggen dat hij alsnog meegaat vind ik hem echt een enorme flapdrol (en dat is nog zeer vriendelijk uitgedrukt) ga jezelf nou niet verwijten dat jij het niet goed hebt gedaan! heel veel sterkte morgen, hoop op het beste!

afbeelding van Drieuiltjes

@evee

Je hebt gelijk meid, hij is een flapdrol en nog veel meer... Ik kan er werkelijk waar niet bij: dit heeft niet eens zo zeer met liefde te maken, maar met fatsoensnormen... Iemand die je goed kent en die dan zo'n bericht krijgt laat je toch niet in de steek?!?

Dankjewel voor je gelukswensing.

afbeelding van Jeannette

Drie uiltjes

Wat een vreselijke tijd voor jou zeg!
Ik hoop dat je maar een heel goed bericht mag krijgen vandaag...
Ik denk aan je hoor!!!!!
Knuffel en sterkte!!

afbeelding van petals

sterkte voor vandaag

sterkte voor vandaag Drieuiltjes!! Enne, iemand die zelf niet eens kan reageren op zo'n belangrijke dag, die zou ik gewoon negeren.... daar zou ik niet eens meer een afscheidsmail naar sturen. Het is totaal onfatsoenlijk wat hij doet!

afbeelding van blauwezon

@drieuiltjes

ik denk aan je vandaag! Sterkte!
En die ex..die leer je nu wel opeens op een andere manier kennen...pff..geen verwijten naar jezelf maken hoor! Het is tijd om nu goed voor jezelf te zorgen. Dat is wat telt nu! Mij hielp het altijd wel om tegen mezelf te blijven zeggen: mijn ex is gek dat hij me zo laat lopen! Zo'n leuke meid...zomaar loslaten.. En dat mag je ook tegen jezelf zeggen! Maar voor nu: veel sterkte! Ik hoop dat de uitslag goed is!

afbeelding van bjm

@3uilen

heel veel sterkte !
alles zal goed komen !
groetjes en veel liefs
bjm

afbeelding van Hetlevenismooi

@Drieuiltjes

Lieve Drieuiltjes,

Ik denk aan jou en hoop dat alles goed is.
Jou valt niets te verwijten, alles heb jij er aan gedaan, denk nu aan jezelf lieverd.
Heel veel sterkte en heel veel liefs van Hetlevenismooi. xxxxxxx

afbeelding van evee

ben erg benieuwd hoe de

ben erg benieuwd hoe de uitslag was!
knuffel

afbeelding van Jeannette

Drieuiltjes

Ik ook......

afbeelding van Drieuiltjes

Bedankt dat jullie zo met mij

Bedankt dat jullie zo met mij meeleven... Dat vind ik echt super!

De uitslag:
Van alle scenario's heb ik de minst erge: DCIS graad 1. Wat inhoud, dat ik strikt genomen geen borstkanker heb, maar wel een ingrijpende behandeling moet ondergaan. In mijn geval is een borstbesparende operatie en radiotherapie voldoende. In het ergste geval moeten ze mijn borst afzetten, maar daar gaan we niet van uit! De kans dat ik hier van genees is vrijwel 100%.

In het nieuwe jaar starten we...

Ook heeft hij zich vandaag weer gemeld, uit zichzelf. Ik ben blij dat we weer contact hebben. Hoe het nu tussen ons verder gaat even geen idee, maar om eerlijk te zijn vind ik dat ondergeschikt aan de dingen die nu spelen. Mijn issues met hem komen wel als dit achter de rug is.

Nu wil ik plezier maken, mij omringen met positieve dingen en optrekken met de mensen die ik lief heb. En daar hoort hij toch ook nog bij.

afbeelding van evee

ben blij voor je dat het

ben blij voor je dat het meevalt, maar anderzijds ga je wel een heftige tijd tegemoet. Mijn beste vriendin heeft wel borstkanker en is na de operatie nu met bestraling bezig en daarna volgt nog chemo. Dus ik weet wat je doormaakt, ik krijg het van heel dichtbij mee. Wt een geluk is is dat jij in elk geval geen chemo hoeft. Maar hoe dan ook gaat het best pittig voor je worden komende tijd.
Gezeik met een vent kan je dan nu echt niet gebruiken. Wie weet dat deze gebeurtenis in je leven je uiteindelijk ook verder gaat brengen in je ldvd. Want dan besef je vaak opeens wat belangrijk is en wat je echt nodig hebt. Negativiteitr en je druk maken kun je momenteel echt helemaal niet gebruiken. Iemand die helemaal vol samen met jou dit traject in gaat en je ondersteunt waar nodig of anders denk ik liever geen man en zelf helemaal vol op je genezing storten. Iets ertussenin lijkt me heel moeilijk op dit moment. Maar uiteraard moet je doen wat goed voor je voelt

afbeelding van bjm

@3uilen

ongelooflijk veel sterkte !
ben heel blij voor je dat het gaat om graad 1
dat er nog wat aan te doen is !
ook heel erg blij dat je er op tijd bij was !

tegelijk begrijp ik zo goed jouw onzekerheid,
de angst,
het leven dat zich aan je voor bij trekt
het verlies aan controle over jouw lichaam
het verlies aan controle over de situatie

hoop dat je vertrouwen houdt in de goede afloop
en dat de operatie succes zal hebben,
dat je op tijd zult zijn en
dat er geen kanker zal komen

hoop dat je kunt gaan accepteren wat er gebeurd
dat je niet in de put gaat zitten
dat je positief de toekomst kunt gaan zien
en zult blijven zien
hoe moeilijk het ook zal zijn !

denk aan je !

groetjes
bjm

ps : en ook heel leuk dat je gesteund wordt door de mensen om je heen en dat hij contact op nam ! soms is het echt beter niet meteen conclusies te trekken maar geduld te betrachten.

afbeelding van Drieuiltjes

@evee

Och meis wat vind ik het ontzettend vervelend om te lezen dat jij het ook van heel dichtbij mee maakt. Ook voor jou en jouw vriendin heel veel sterkte!

Ik snap wat je bedoelt over hem, maar het ligt kennelijk voor mij niet zo simpel. Het is misschien op de langere termijn minder intensief om hem los te laten dan half om half mee te laten doen. Ohhhh ik voel mij alles behalve een sterke vrouw op dit moment. Een sterke vrouw had hem los gelaten en gedacht 'de focus nu helemaal even op mijzelf'. Een sterke vrouw had gedacht ik ben te leuk en te goed om dagenlang (letterlijk) niet gehoord te worden.

Maar ook ben ik van mening dat ik op dit moment te emotioneel ben om goede beslissingen te maken, dan alles maar even laten zoals het is...

Ik voel mij nu ook met mijzelf in de knoop zitten. Ik voel mij boos, onzeker, verdrietig en verward; waarom moet mij dit overkomen, kan ik mijn beide borsten behouden? Wat gaat er allemaal gebeuren? Hoe groot word de emotionele inslag? Ben ik zo'n type wat d'r leven gaat indelen van 'voor de operatie' en 'na de operatie'? Red ik het straks allemaal wel?

Allemaal vragen en emoties waarvan ik mij afvraag is het terecht dat ik dit voel? Mag ik dit wel voelen want ik ben technisch gezien toch niet ziek? Ik mankeer toch niks? Het valt bij mij toch mee? Het had erger gekund toch? Vrijwel 100% kans dat ik genees. MAAR WAAROM VOELT HET DAN WEL ZO ROT? Waarom ben ik wel zo van slag, ben ik in staat om dingen kapot te smijten, andere pijn te willen doen, weg te willen lopen van alles? En het volgende moment wil ik niks liever dan al mijn dierbare om mij heen hebben... Hun warmte en liefde te voelen, met hun te lachen... Even alles te vergeten... Ik snap niks van die sterk wisselende emoties...

Kan helemaal in paniek raken dat ik straks mijn twee beste vrienden voor langere tijd moet missen omdat ze toevallig beide rond dezelfde tijd op wereldreis gaan. Hun zijn er altijd voor mij geweest, bij het zien opgroeien van mijn dochter, bij mijn postnatale depressie die volgde door de geboorte van mijn dochter, bij mijn scheiding van mijn man, bij mijn ups en downs met mijn huidige ex/vriend/ex of what ever... En nu moet ik iets heftigs door gaan maken zonder hun... Ik weet niet of ik het kan... Zoals ik al zei: ik ben niet sterk...

*en gaat opzoek naar een ander forum: iets over knobbeltjes en bobbeltjes want dit gaat niet meer over ldvd maar een ander soort intens verdriet*

afbeelding van evee

jij bent volgens mij heel wat

jij bent volgens mij heel wat sterker dan je denkt! Tuurlijk kun je dit! Makkelijk zal het niet zijn,maar je kunt het.
Ik begrijp dat je nu behoefte hebt aan informatie over dit onderwerp maar probeer niet teveel te lezen online hoor want daar word je vaak niet blij van. Zoek echt de deskundige sites uit ipv de sites waar iedereen zijn ellende uitstort want dat maakt je alleen nog maar paniekeriger. En trek je het niet geef dit aan in het ziekenhuis zodat je daar met iemand over kunt praten. En praat zoveel mogelijk met de mensen om je heen, wees niet bang om hulp te vragen en om mensen te vragen met je mee te gaan naar afspraken want dat heb je nu nodig.

Heel heel veel sterkte en ff die girlpowerrrrknop aanzettenafgewisseld met flink je emoties eruitgooien met lieve mensen om je heen!

afbeelding van jorrit3

Doorknokken he!!

Doorknokken he!!