Geen puf

afbeelding van Levensles

Hallo luitjes,zat net mij e-mail te checken kwam ik een mail van een advocate tegen waarmee ik een orienterend gesprek mee heb gehad betreffend de scheiding.Ik zal even uit leggen hoe mijn (nog steeds getrouwd op papier)vrouw het een en ander heeft uitgedokterd betreffende de situatie waar we nu in zitten.Klasiek verhaal!!!!!
Een gezamelijk vriend die ik notabene nog geholpen heb met de verhuizing werd verliefd op mijn vrouw,en ik had nada noppes in de gaten.Hij kwam wel vaak en heb daar wel eens wat over gezegd,maar volgens mijn vrouw was er niets aan de hand,maar was het alleen maar om hem uit een moeilijke periode te helpen.Schuldsanering,3 keer getrouwd geweest!En die vrouwen die willen helemaal niets meer van hem weten,of spreken.
Welnu ik ben iemand die zijn eigen vrouw geloofd op haar woord.En ik mag aanemen dat dat normaal is.Anfin de aap kwam uit de spreekwoordelijke mouw,en ik was totaal verbouwereerd.Ze kon zo goed met hem praten!Jezus man,wat hebben wij dan niet gedaan de afgelopen 12 jaar vraag ik mezelf dan af.Dus ging ze wel eens daar naartoe,maar kwam ook met de regelmaat van de klok terug.Ik werd daar compleet gestoord van,en heb toen ook gezegd dat het beter was als ze daarbleef.Nu kom ik even terug op de scheiding die nog moet gaan plaatsvinden,om de kosten van een advocaat te drukken stelt ze voor om een gezamelijke advocaat te nemen,zij kan er een van onvermogen aanvragen.Dat ik daar dan de helft van moet betalen scheelt toch weer kosten ook voor mij zegt ze dan.Maar ik hoor van mensen om mijn heen dat het wijzer is om een eigen advocaat in de arm te nemen,omdat die beter voor mijn zaak zou werken.Nu zit ik ook nog in een ontslagprocedure,na 23 jaar voor deze baas gewerkt te hebben.Bedrijfseconomische redenen 4 man er uit waaronder ook ik dus.En dat maakt het gezien al het papierwerk wat dat met zich meebrengt het er niet makkelijker op om rationeel de juiste beslissingen te nemen.Buiten het feit dat een eigen advocaat een stuk duurder is en ik toch al momenteel in zwaar weer zit.
Nu is het wel zo dat uit het orienterend gesprek wat ik had met mijn advocate duidelijk werd dat het bedrag niet ineens betaald dient te worden.De ontslagvergoeding die ik meekrijg is nihil.buiten dat gaat daar nog eens 52% belasting van af,maar daarmee zou ik wel alvast een deel van de advocaatkosten kunnen betalen.De ontslagprocedure is nog in behandeling,en de stukken gaan uiterlijk woensdag naar de juridisch adviseur van de vakbond.Dus is het ook mogelijk dat de zaak omtrend mijn ontslagprocedure naar de kantonrechter verhuist.Wat mischien mijn zaak gunstiger uit kan pakken. Ook moet ik in de gaten houden dat voor 8 augustes de scheiding rond is daar ik anders 5 jaar getrouwd ben en dan gelden er weer andere regels die het mij een stuk moeilijker kunnen maken.Even weer terug naar mijn ex,want zo zie ik dat wel nu,(sorry dat ik van de hak op de tak spring).Die had,want ik spreek haar nog wel eens,ze werkt achter ons huis,is makkelijk om haar fiets neer te zetten,en zo spreekt ze haar zoon,die nog bij mij woont en wil blijven wonen nog wel eens.Die had in een eerder stadium laten weten dat het bij hem wonen uiteindelijk geen optie voor haar was,want ze wou iets voor haarzelf.Zijn zoon woonde toen al bij hem,omdat ze dan samen zo de kosten van de woning konden delen.Nu deed zich de situatie voor dat die zoon niet door een deur kon met mijn ex,en heeft besloten om terug te gaan naar zijn moeder.Nu zij zeer waarschijnlijk binnenkort een huis krijgt toegewezen vond ze het not done om hem daar te laten zitten,want dat kan hij alleen niet opbrengen,en zij ze doodleuk dat ze tijdelijk gingen samenwonen.Ik vertelde dat mijn oudste stiefdochter,en die vertelde mij dat ze het dan maar uit haar hoofd moest laten te verwachten dat ze met haar kleinzoon daar op visite te komen.Die willen helemaal niets met hem te maken hebben.Ik krijg sterk de indruk dat dit verhaaltje van dat samenwonen al een tijdje geleden gesmeed is.En om de pijn voor mij te verzachten dit lulverhaal ter bergen is gekomen in hun gezamelijke verwrongen geesten.

Het is echt niet te geloven wat voor shit een mens over zich heen gestort kan krijgen.En dat alles in 3 a 4 maanden tijd.

Hou je dan maar eens rustig,en weet dan maar eens de juiste en rationele beslissingen te maken.

Uiteindelijk wil ik hier blijven wonen,want het is nu momenteel als verkoper een klote tijd.

Of ik weer aan het werk kom op mijn 51 jaar is nog maar de vraag,gelukkig heb ik maximale ww rechten opgebouwd,en heb dus een vangnetje van 3 jaar.Zelf heb ik zoiets van dat ik me daar wel mee kan redden,en hoop dan maar dat binnen die 3 jaar de ecenomie weer een beetje aantrekt en ik doormiddel van omscholing of wat dan ook weer aan het werk kom.
Anfin ik hoop echt dat 2011 een jaar gaat worden dat alles een plaatsje krijgt en ik weer lekker in mijn velletje ga zitten.Want soms is het allemaal te veel.Zo dat is er weer uit!

Groetjes Levensles

afbeelding van spijt

@levensles

Ja als het fout gaat,gaat het goed fout.
Het komt in drieen zeggen ze toch??
Door alle papier toestanden en uitpluizen,wat een vreselijk werk is,zal er aan het einde licht in de duisternis gaan schijnen.Alles stopt een x (de wet van bartje)
Praat met de vakbond en laat ook duidelijk weten dat je het zwaar hebt,doe je niet groter voor als je bent!!

Sterkte Spijt

afbeelding van Letje

@Levensles

Als je al in de shit zit komt er inderdaad ook nog eens een zakelijke kant aan te pas.
Ik had ook een bewijs van onvermogen en de hele scheiding heeft mij 116 euro gekost... ware het niet dat ik nog bij een andere advocaat ben geweest voor een second opinion.. die andere kostte mij 500 euro maar ik wist toen wel dat ik bij onze gezamelijke advocaat een goede deal had, ik kwam er beter vanaf dan mijn ex man.
De rekening van de advocaat voor mijn ex man was ongeveer 1800 euro, dan weet je een klein beetje hoe het zit...
Wij waren 21 jaar getrouwd dus hij moet 12 jaar (nu nog 11 jaar) betalen en flink ook. Ik hield nog steeds van hem toen wij gingen scheiden maar ik wist toen al dat ik voor mijzelf en de kinderen het beste eruit moest zien te halen. Het klinkt allemaal erg zakelijk en hard, maar zo is het nu eenmaal.
Als iemand gaat samenwonen hoef je volgens mij minder alimentatie te betalen.
Je moet nu jezelf goed laten informeren.
Het is vreselijk zwaar allemaal dus ik wens je heel veel sterkte!!

afbeelding van mrbean

mrbean @Levensles blijf sterk

Hoi Levensles, een herkenbaar verhaal, jij hebt zelf er niet voor gekozen de scheiding, toch? Zij stapt er zo uit, en jij moet waarschijnlijk ook nog alimentatie betalen. Een eigen advocaat is beter, maar geen garantie tot succes kan ik je vertellen, in Nederland krijgt de vrouw gewoon haar geld, ook al is ze ontrouw geweest. In andere landen schijnt dat bij ontrouw de kans minder is dat je alimentatie moet betalen. Hoezo rechtvaardigheid? In Nederland is het nog erg ouderwets, als vrouw kun je dus gewoon doen waar je zin in hebt, en geen centje pijn. De man is altijd in het nadeel in dit geval. Je moet hoe dan ook betalen. Er stond 1 geval in het nieuws waarbij dat niet hoefde: toen bewezen werd dat de kinderen niet van de man zijn! Toch eiste zij alimentatie! Hoe desperate kun je zijn. Dit even terzijde.
Los van de alimentatie, ik had destijds ook diverse andere problemen, gedwongen verhuizing, eigen zaak opzetten etc. Ik moest sterk blijven, voor de kids, voor mezelf, voor mijn zaak. Het is zaak jouw hoofd erbij te houden, uiteraard wel ruimte laten voor je verwerking, maar als je je hoofd niet erbij houdt kun je alleen maar slechter van worden. Sterk, gefocust, gedisciplineerd zijn vereist een sterke geest en lichaam, dus let goed op je gezondheid, blijf ook sporten. Zorg ervoor dat je niet instort, want dacht je dat jouw ex ook maar een beetje om je gaf? Haar hart ligt allang bij die ander, dus reken maar niet meer op haar. Je bent momenteel helemaal op jezelf aangewezen, dus blijf sterk, wees verstandig, regel je zaakjes goed, dan zul je langzaam uit je dal opkrabbelen.
Je kunt zoveel problemen nooit in 1 keer oplossen, zet alles op een rijtje, probeer prioriteiten te stellen (eten en wonen is het belangrijkst), en probeer 1 probleem tegelijk op te pakken.

Ik weet niet wat jouw specialiteiten zijn, maar velen gaan op dit moment ook proberen om een eigen zaakje op te zetten. Wat heb je altijd willen doen? Is er vraag naar? Kijk naar de mogelijkheden, niet naar de onmogelijkheden. Vraag rond, je zult zien dat er meer mogelijk is dan je denkt. Het is namelijk veel moeilijker om een vaste baan te krijgen dan als freelancer aan de slag te kunnen bijvoorbeeld.

Probeer dit, hoe moeilijk ook, als een kans te zien, kans om iets nieuws te beginnen.

Want dit zijn levenslessen waar wij mensen ooit mee geconfronteerd worden, om het ooit als een verrijking te zien, niet als iets om ons leven zuur te maken.

Wens je veel sterkte en wijsheid!

Mr Bean

afbeelding van Levensles

Dank je Mr Bean

Ja,je hebt gelijk,partnerschap alimentatie zal ze niet vragen zij ze,omdat haar stiefzoon nog steeds bij me woont.Zolang hij hier is,en ik nog zonder werk zit kan ze niets anders doen dan wachten tot mijn stiefzoon uit huis gaat,en ik weer werk heb.De bank gaat anders naar mijn mening zowiezo niet accoord met een uitkoop.
Als ik haar moet geloven gaat ze accoord met een uitkoop van 12 jaar.
Maar dat zal dan in een convenant vast moeten gelegd worden.
Vind het ook niet erg om te betalen,maar wel over de jaren toen we samen waren en niets meer.Dat heb ik haar ook duidelijk gemaakt.
Daar ging ze tot nu toe mondeling in mee.

Dat hoop ik dan maar,kijk als ik samen met haar deze financieele situatie met wederzijds overleg tot een acceptabel compromis kan afhandelen,scheelt dat al in mijn verwerkingsproces.
Scheelt in iedergeval weer 1 kopzorg minder.
Heb geaccepteerd dat het over is,alleen is zo nu en dan moeilijk te slikken.
Zoals ik al zei is het proces van ontslag nog in een fase van dat ik de zaak uit handen geef met verweerwoord aan de vakbondsjurist.
En 6 januari heb ik een gesprek met het UWV,met een zogenaamde arbeidscoach.
Heb eigenlijk ook geen zin meer om in hetzelfde vak verder te gaan.na bijna 30 jaar in het vak gezeten te hebben heb ik daar wel mijn buik vol van.Dus eerst maar eens een loopbaanadvies opvragen.

Zit nu thuis,en vraag mezelf af of ik toch niet maar weer eens naar het kroegie om de hoek van mij moet gaan om toch weer een beetje afleiding te zoeken.
Tis wel lekker om eens een ander praatje te hebben vandaar.

En ja,als man sta je zeker niet sterk,zeker als het de vrouw is die op deze manier een einde aan de relatie maakt.
Eigenlijk heeft ze niets te verliezen,meer te winnen,een nieuwe liefde,en een bakkie geld toe.

Bah

afbeelding van mrbean

mrbean @Levensles

Je hebt het heel mooi verwoord, het is gewoon Bah!

Hopelijk zal die bittere nasmaak in je mond steeds minder worden, dan zul je weer kunnen genieten van eten en het leven.

Mr Bean