Niet te geloven, ik stond vanochtend vrij fris op, het leek wel op een goede morgen? Stom, ik vroeg me gelijk af, hoe kan dat, hoe kan het dat ik het als een goede morgen ervaar? Ondanks de pijn en de slapeloosheid voelde ik me vanochtend goed. Weer een dag zonder hem, zonder zijn stem...Lekker meteen ontbeten en in de auto gestapt. Maar daar begon het al, ik zet de radie aan en ja hoor, net dat ene liedje:
Don't walk away from me...
I have nothing, nothing, nothing
If I don't have you, you, you, you you...
Even slikken maar weer. Onderweg ruzie met een ezel van een weggebruiker, die denkt dat hij alleen op de weg rijdt...
Nu zet ik net mijn computer aan, ja daar was hij weer, lekker vroeg net als ik, twee workoholics...nou denk ik, ik kijk even stiekum naar zijn foto voordat ik begin..heeft hij zijn foto omgeruild voor een tekeningetje met een mannetje met twee heeeeeele groote BLAUWE ogen...net zo blauw als die van mij...en dan begin ik weer te denken, misschien express?? Heel misschien zit hij te wachten tot ik weer wat ga zeggen?? Mischien wel...en dat hele kleine beetje hoop troost me even...maar ach misschien ook niet...TE VER gezocht, niet?