liep net met de kinderen in de stad om voor vader dag een cadeautjes te kopen(voor mijn vader wel te verstaan....)liep er een gezinnetje langs ons en mijn zoontje bleef ineens stil staan...ik vroeg hem wat er was ..zegt tie...mama die kindje heeft wel een papa....op dat moment brak me hart voor de zoveeste keer en dacht ik...mischien moet ik ze hun papa maar terug geven...maar dat zou ook betekenen dat ik me weer zou moeten beliegen en bedriegen en wie weet zelfs weer wel zou moeten laten slaan en daar pas ik voor....het spijt me heel erg voor de kinderen maar hun papa zal nooit meer een deel uit maken van 1 gezinnetje samen met mama...maar ja vertel dat maar eens aan een 2 jarige peuter.....
waarom lijkt het nou of alles hem in de schoot geworpen word terwijl hij toch echt de gene is die alles veroorzaakt heeft...
ach het leven is niet eerlijk