Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Hoop
We zijn nu 16 dagen uit elkaar. De reden zijn nog altijd héél vaag te noemen. Te weinig zeggen dat ik haar graag zie, is de hoofdreden. Maar zoals ik al zei: ik toonde het haar op andere manieren.
Daarom is het voor mij ook zo moeilijk om te begrijpen waarom het gedaan is.
En ik probeer haar los te laten, zoals zij dat wil.
En ergens moet ik geen hoop meer koesteren.
Maar...
Het feit dat er geen hoop meer is, is misschien héél zwaar. Maar uiteindelijk is dat het moment dat je het pas kan afsluiten. Dat je voor u zelf kan zeggen: ik begin opnieuw en laat mijn oude leven los.
Momenteel blijf ik contact hebben met mijn ex. We spreken niet af, maar binnen 3 weken, na haar examen, wil ze dat wel doen.
Momenteel bellen we bijna elke 2dagen.
En dan vraag ik haar hoe, wat, waarom...?
Maar weinig antwoorden die ik krijg.
Ik weet enkel dat ze me mist, dat het pijn doet, dat ze me doodgraag ziet...
Ik zeg haar dan ook: wat gaan we doen als we over 3 weken afspreken?
We gaan een ijsje eten. Ik ga je handje vastnemen en een knuffel geven. IK ga in je ogen kijken, en we zullen zien dat we elkaar doodgraag zien.
"Ga je u dan wegtrekken", vroeg ik haar?
"Natuurlijk niet", zegt ze.
Hoe kan ik dit dan ooit verwerken, hoe kan ik haar ooit laten gaan?
Ze zegt dat ze verliefd wordt op een ander, en dat dat een teken is dat onze relatie niet genoeg betekent.
Maar worden getrouwde mensen ook niet verliefd op een ander?
EN moet je dat niet gewoon van u af zetten?
Pfff, ik voelde me de voorbije dagen al beter, maar nu zit ik er weer door. Door dat telefoontje van gisteren. Horen dat er in feite niet veel problemen zijn, en de wederzijdse gevoelens.
Ze gooit iets moois zo maar weg, en ik wil haar daarvoor behoeden.
Mocht ze maar één keer luisteren naar mij...
Zijn er mensen met het zelfde verhaal. Laat maar horen, alle steun is welkom.
Groeten,
Nico
- nico_nico's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
het enige voordeel...
Het enige voordeel in deze lastige en moeilijke situatie is wel dat zolang er contact is...er dus nog kans op antwoorden zijn. Of die gaan komen is weer de vraag. Ikzelf hoopte op een gegeven op antwoorden als "Ik houd niet meer van je, ik mis je helemaal niet." en dat het liefst persoonlijk recht in mijn gezicht zodat ik kon zien dat het de waarheid was. Zou enorm zwaar en pijnlijk geweest zijn. Maar het zou wel, denk ik, alle hoop verwoest hebben. Zolang men nog weet dat er van de andere nog gevoelens zijn, is het heel moeilijk denk ik om het los te laten. Zolang de gevoelens er nog zijn, is er dus ook altijd die (kleine?)kans dat het terug goed komt.
Het is ook best moeilijk als de ex dan opeens het contact verbreekt, want dan blijven de vragen echt onbeantwoord. Zoals ik al zei, zolang het contact er is, is het enige voordeel dat er nog de kans is op antwoorden en eigenlijk ook om iemand terug te winnen. Maar het blijft zeer zwaar en lastig.
hoop foetsie
Bij mij kwam de harde waarheid binnen toen ik tegen hem zei dat ik, terugkijkend op wat er de afgelopen weken door hem is gezegd, eerlijk gezegd niet weet of ik hem ooit wel terug wil als hij terug zou komen. Toen reageerde hij opgelucht, dat was een teken dat hij dat ook niet zag gebeuren en dat ik mijn hoop een dikke schop onder de spreekwoordelijke kont kon geven. En dat deed pijn maar is op de lange duur hoop ik een reden om verder te gaan met mijn leven, al is het nu niet makkelijk.
@eefje
Het probleem is dat je dat zegt; dat je geen relatie niet meer wilt met hem. Maar in je hoofd is dat anders.
Het is niet omdat ik zeg dat er geen gevoel meer is, of dat ik haar niet meer terug neem. Dat het ook zo is. Je uit je soms impulsief.
Maar dat komt niet uit het hart, denk ik.
Ik denk trouwens dat een relatie niet vaak terug goed komt als 2 mensen uit elkaar gaan. Zijn er mensen die het tegendeel kennen?
Het is wel jammer natuurlijk dat mensen die terug samen komen het hier niet zullen posten. Omdat ze zo blij zijn.
Ik hoop dat ik de eerste wordt die een dergelijke post kan en zal plaatsen hier.
Stomme hoop, ik weet het.
Sterkte!
Groeten,
Nico
terug samen
Ik kwam terug samen met mijn ex ..Het duurde 5 maanden en is nu weer uit....Lees maar in mijn blog. Ik heb het gevoel dat hij niet weet wat hij wil...en zeker geen relatie aankan. Hij kan geen enkele druk aan , noch een normale vraag die ik stel ...misschien was zijn liefde al een tijd vermindert? Soms heerst er een groot onbegrip tussen beiden dat bijna niet te overbruggen is en helemaal niet als de ene partner niet openstaat voor personlijke groei en zijn eigen vastzitten beschouwt als iets goed?!
Het kan wel ...terug samen als je er BEIDEN 100 % achterstaat en ervoor wil werken..liefde is een werkwoord !!!
Succes !
terug samen ??
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
liefde is een werkwoord
vergeet ook niet trouw en openheid
sterkte xxxx
Ik ken een stel dat uit
Ik ken een stel dat uit elkaar ging. In die periode hebben ze gerotzooid met anderen. Ze kwamen weer bij elkaar, trouwden en hebben inmiddels 2 kids.
@emotional
Ja, zolang er inderdaad contact is, is er een kans op antwoorden. En blijft er natuurlijk altijd die hoop. Zeker als er geen echte redenen zijn om de relatie te beëindigen.
Zoals je zelf zegt: "het is gemakkelijker om het te verwerken als je ex je gewoon zegt dat er niks meer is tussen jullie, geen gevoelens".
Helaas, moet ik haar vragen om dat te zeggen of moet ik hopen op dat kansje tussen ons zolang er contact is.
De vraag is natuurlijk: wanneer geef je die hoop op?
Wat een rot gevoel toch dit.
Zouden ze beter daar eens een onderzoek naar doen, en er een pilletje voor uitvinden!
Sterkte!
Groeten,
Nico
een pilletje voor uitvinden!
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
bestaat wel maar is wel het defenitieve einde en dat is ook niet de bedoeling hoor het is doorbijten
en dan zit je hier weer alle nieuwe posten te lezen en je voelt in elke post wel een vorm van herkenning en dan zit je weer als een kind te grienen de tranen rollen over mijn wangen en de duk in je hoofd is heel groot je keel knijpt zich weer dicht
wanneer komt het eind
sterkte alle maal xxxxxxxxxxxxx
Zo verschrikkelijk moeilijk...
Soms overvalt me een gevoel... ik weet niet waar ik met mezelf heen moet. Stiekem zijn sommige dingen die ik hier op de site lees ook weer hoopgevend (Missen van Stil-ervan bijv.). Ik mis mijn love of my life, verdorie... soms gaat het wel... soms (nu) ook helemaal niet... Ik zou willen dat ‘Ik mis jou ook. En ik ben je niet vergeten.’ uit zijn mond komen. Maar ik weet dat ik geen hoop mag hebben.
Mijn love of my life, ik wist zeker dat hij dat was, wil niet eens echt contact. Ja, als we elkaar tegen kwamen voorheen bij sporten daar, maar sinds ik hier weer in NL ben zijn het vooral de zakelijke mailtjes over belasting, spullen hierheen verhuizen, etc. Hij zegt niets over me missen, belt me niet zomaar, dat doet hij al niet vanaf dat het over is. Hij wil het liefst niet meer aan me herinnert worden lijkt wel. Ik laat hem sinds ons laatste afscheid ook met rust. Maar ik begrijp gewoon nog steeds niet wat er mis ging... de redenen heb ik inmiddels bij elkaar verzameld en ik moet bedenken of dit voldoende voor me is...
Maar ook ik denk... hoe moet ik dit ooit verwerken? Er komt nooit meer zo iemand in mijn leven. Dit was mijn laatste kans, mijn lot uit de loterij. En nu... (nouja, sinds februari dus) alles uit elkaar gespat als een zeepbel.
Is het omdat hij verliefd werd op een ander? Een of andere 'niet eens aantrekkelijke plaatselijke' die (ik heb haar ontmoet) gewoon echt niet bijzonder is en totaal niet bij hem past, maarja, het is inderdaad zonder zorgen, zij heeft haar leven daar en ik had dat (nog) niet en met mij was het niet altijd even makkelijk. Vooral niet daar in het buitenland waar ik niet meteen alles voor elkaar had en veel van hem vroeg. Maarja, hadden we het van te voren over gehad en dat zou wel goed komen volgens hem. Vervolgens bij de eerste de beste scheet hard wegrennen, wat een lafzak.
Ben het met je eens, hij gooit iets moois weg, we hadden echt iets moois... en misschien zijn onze situaties niet precies vergelijkbaar, nico_nico... volgensmij herken ik wel wat dingen uit jouw verhaal en ook van emotional... en sjit wat is het allemaal moeilijk.
Ik kan dit helemaal niet. Zit gewoon even zwaar in de Shit op dit moment. De eerste 2 maanden gingen me verbazend goed af, maar die maand hier terug in NL is zo verschrikkelijk.
Zo verschrikkelijk moeilijk...
En tja, eigenlijk heb je ook niks aan mijn reactie... ik kan op dit moment amper mezelf overeind houden, laat staan iemand helpen. Ook al zou ik dat graag willen. Sorry...
@ KleineZeemeermin
Hallo,
Natuurlijk heb ik iets aan uw reactie, al is het maar dat ik iets kan lezen die mijn situatie meer inzicht geeft. Je moet je dus zeker niet excuseren.
Hoe maak je iemand duidelijk dat ie een fout maakt, en dat ie er toch nog eens voor moet gaan? Zeker als al die gevoelens er nog zijn.
De persoon kan mij ook niet loslaten. Ze wil contact houden, want ze wil me niet kwijt. Het lijkt wel alsof ze enkel wil toegeven aan dat verliefdheidsgevoel. Omdat het zo spannend aanvoelt.
Snapt ze dan niet dat ze iets moois kan wegsmijten door zo een impulsieve daad?
Ik ben benieuwd als ik de mail krijg, welke antwoorden er zullen instaan. Zal ik er mij dan kunnen bij neerleggen... Vermoedelijk zal ik een mail terugsturen dat het geen gegronde redenen zijn om een relatie te beëindigen... En zal uiteindelijk die mail ook geen antwoorden geven.
Ik houd jullie op de hoogte.
Wat voor u en anderen, denk ik, het grootste probleem is KleineZeemeermin, is de leegte opvangen. Je bent terug moeten gaan naar Nederland en hebt dus een stukje van uw leven achter moeten laten. En nu zit je daar. Ik hoop dat je daar vrienden en familie hebt die je kunnen opvangen.
Je moet er uit. Ga drinken, stappen shoppen, dansen met vrienden en probeer je op die momenten te amuseren.
Ik hoop dat je het snel lukt om het te verwerken.
En als het een troost mag wezen: ik denk als de hoop weg is, het gemakkelijker is om het te verwerken. Ik, helaas, heb nog veel hoop. Te veel, om alles te verwerken. En daardoor krijg ik elke dag een terugslag. 's avonds gaat het goed, maar 's morgens is er elke keer die leegte...
En verbreken vind ik zonde, omdat ik hoop dat het ooit nog goed komt tussen ons.
Over 3 weken zullen we normaal gezien afspreken. Tot dan is het afwachten. Want ik wil zien wat haar ogen mij vertellen. Die zullen niet liegen of zaken kunnen verbergen.
Nog drie weken door deze hel. Ik hoop dat er na regen zonneschijn komt.
Maar een mens mag niet klagen, er zijn er altijd die het erger hebben dan u zelve.
Sterkte!
Groeten,
Nico
Re: Hoop
Nico en anderen,
Dat gevoel dat er heel veel toekomstig geluk weggegooid wordt, heb ik ook nog steeds (na 8 maanden). Hoop heb ik al lang niet meer, mijn ex heeft al die tijd al een andere vriendin en zelfs al zou dat uitgaan, dan zou hij gewoon weer een nieuwe vriendin op een datingsite zoeken, denk ik. Hij wil mij niet. We hebben nog wel mailcontact, en ik heb hem alle waarom-vragen kunnen stellen en heb ook alle antwoorden altijd gekregen. Voor degenen die dat niet kunnen vragen: die antwoorden maken ook niet gelukkig....
Hij vindt onze relatie "speciaal", nog steeds, en stelt zich op als een goede vriend. Ik probeer te leren om dat te waarderen in plaats van steeds te blijven treuren om wat ik niet van hem krijg. Maar ook dat valt niet mee...
Ik denk dat je blij mag zijn met het contact dat je nog hebt (niet iedereen hier heeft dat), zeker als ze zegt dat ze nog van je houdt. Als je je positief en consequent opstelt, en direct aangeeft wat je wel en niet waardeert in haar opstelling, voel je jezelf misschien ook beter?
Succes,
Hex
Terug samen
Allez, als ik hoor dat stellen uit elkaar gaan en dan terug samenkomen en gelukkig worden en blijven. Dan vind ik dat wel sjiek.
Moet ik dan toch hoop blijven koesteren?
Ik denk dat het uitzonderingen zijn die terug samen komen. En dat niemand zich daar op mag vastpinnen. Want dat is ijdele hoop.
Als het terug goed moet komen, dan zal dat wel gebeuren.
Daar dient hoop niet voor.
Hoop is niet goed in deze situatie.
Ik denk dat de meesten onder ons het gewoon moeten loslaten.
Sterkte!
Groeten,
Nico
Terug samen-ijdele hoop-loslaten?
Ik denk dat,en nu spreek ik uit eigen ervaring,het meestal een ijdele hoop is.Maar goed hoop doet leven en als je de kans niet waagt,dat je je het je leven zal achtervolgen,dat je het niet geprobeerd hebt.Maar goed soms lukt dat wel,omdat er dan nog zoveel liefde voor elkaar is en zoveel raakvlakken,dat we die breuk dan eerder mogen bestempelen als een tijdelijk conflict.Wederzijds begrip en bezinning heeft dan in die situatie de mogelijkheid geschapen om uiteindelijk samen verder te gaan.
Wij(mijn ex en ik)hebben dat ook geprobeerd voor een periode van anderhalf jaar.Ik heb toen mijn uiterste best gedaan,maar helaas werd mijn liefde voor haar niet of eigenlijk nauwelijks beantwoord.Uiteindelijk heb ik me toen passief opgesteld en vertrok ze weer.Misschien een foute beslissing van mij geweest.Maar ja,je kunt niet eeuwig doorgaan,je moet ook verder met je leven.We gaan nu vriendschappelijk met elkaar om,omdat we de zorg voor onze kinderen hebben.Ik zal het dus los moeten laten:
Je kunt het loslaten beschouwen als pijl en boog,
Je richt en richt,
En de boog staat gespannen,
Maar als je de pijl niet los laat zal hij nooit zijn doel bereiken.
grt,hmvrpm78
loslaten
Je hoort inderdaad wel eens van die gevallen waar het weer terug goed komt. Bij de meeste die ik ken, is er echt een lange tijd aan voorbij gegaan, meestal jaren... eer ze weer bij elkaar kwamen. Misschien zit de kracht ook werkelijk in loslaten. Liefde kent haar eigen regels. Bij bijna alle andere dingen in het leven is het zo dat als je niets doet of er geen aandacht aan besteed.. er ook meestal niets van komt. Bij liefde werkt dat soms anders.
Eerst loslaten dus... om de liefde weer te mogen krijgen of het nu een nieuwe of oude liefde is? En dan ook maar nog hopen dat loslaten voldoende is...
Terug hoop?
Hallo hmvrpm,
Je zegt dat je blijven vechten bent voor je ex, en dat het dan terug "goed" gekomen is voor een 1.5 jaar. Wat ik je wil vragen is het volgende: wat zou er gebeurd zijn mocht je haar tijd gegeven hebben, na julie breuk? Misschien was ze er niet klaar voor en is het daardoor na 1.5 jaar opnieuw afgesprongen. Je zal het nooit weten en ik weet het natuurlijk ook niet.
Wat ik wel weet, zijn de ervaringen die vrienden van mij me vertellen: Als ze hun ex een tijdje met rust hadden gelaten, en haar dus niet zo blijven lastig vallen hadden met hoe graag ze haar wel zagen, hun relatie misschien wel terug goed zou gekomen zijn. Ze hadden haar dus meer tijd moeten geven. Maar natuurlijk weten ze het niet zeker. En ze hebben er momenteel niet echt spijt van, want ze zijn gelukkig met een andere partner.
De raad die ze mij geven is: geef ze tijd, je hebt al moeite genoeg gedaan, en ze weet nu héél duidelijk dat je haar graag ziet en dat je voor haar wilt vechten. Maar zij moet het inzien, en dat kan enkel als ze het gevoel heeft dat ze u kwijt is.
Tijd zal uitmaken wie er gelijk heeft. Maar hoop probeer ik niet meer te koesteren. Zodanig dat ik kan beginnen met het verwerkingsproces.
Sterkte!
Groeten,
Nico
nico-nico
Ik ben ietwat onvolledig geweest in mijn reactie.
Het moment van de breuk,dus toen ze mij verliet voor een ander en haar terugkomst,daar lag een jaar tussen.En in dat jaar heb ik haar volledig met rust gelaten.Om over alles na te denken.Een half jaar nadat de relatie met haar nieuwe vriend was beëindigd kwam ze terug.Overigens geheel ontredderd!In dat jaar dat ik haar met rust had gelaten heeft ze zelfs een poging tot zelfdoding gedaan.Overigens staat dat allemaal in mijn blogs beschreven.
Midden in de nacht belde ze me toen (een half jaar na die poging)op,dat ze terug wilde.En aangezien wij toen al een relatie hadden van 24 jaar,kon en mocht ik gevoelsmatig geen nee zeggen!We hebben het geprobeerd en daar ben ik trots op.Maar we zijn niet nader tot elkaar gekomen,echter onze vriendschap is oneindig en dáár ben ik persoonlijk beter mee af,
groet,
hmvrpm78
@hmvrpm78
Hello hmvrpm78,
Ik hoop dat je mijn reactie niet beledigend vond, want dat was zeker niet de bedoeling. Ik wou je gewoon de vraag stellen... natuurlijk wist ik niet dat er een jaar tussen zat. En zeker niet dat jullie zo een lange relatie gehad hebben. De voorbeelden die ik gaf, van vrienden, zijn daarbij niet te vergelijken.
De poging tot zelfdoding had het iets te maken met de beëindiging van jullie relatie of was er een andere reden? (ik vraag dit, zonder dat ik verwacht dat je een antwoord zou geven, wat ik 100% respecteer)
Mag ik je vragen: hebben na jullie 2de breuk nog een nieuwe relatie gehad met een andere partner?
Of vinden jullie rust zonder partner, omdat jullie elkaar als vriend hebben?
Ik heb geprobeerd enkel van je blogs te lezen, om je te begrijpen. Het ziet er ingewikkeld uit, en ik hop dat je het ondertussen al kunnen uiten hebt.
Als je er niet wilt over praten, dan begrijp ik dat.
Sterkte!
Groeten,
Nico
@ nico-nico
Hoi Nico,
nee hoor,helemaal niet beledigend!Ik schreef je al dat ik onvolledig was in mijn reactie.Vandaar mijn toevoeging.Nee,die poging tot zelfdoding had direct niets met onze breuk te maken.Het gebeurde een aantal maanden daarna.Waarschijnlijk ondat die nieuwe vriend de relatie met haar verbroken had(hij had zelf ook nog een relatie).Toen stond ze er helemaal alleen voor en wist geen uitweg.Ik heb daar nimmer antwoord op gekregen,nog steeds niet!En dat doet heel veel pijn.Ze wil er niet over praten en ook over onze breuk niet.
Nee,we hebben beiden geen nieuwe partner!
Je schrijft:"Of vinden jullie rust zonder partner,omdat jullie elkaar als vriend hebben?"
Ik vind dat een hele mooie,goede zin!Já,ik denk dat je de juiste conclusie trekt!
Groet,
Hmvrpm78