Indian Summer

afbeelding van ikke32

Hoi lieve mensen,

het ging eigenlijk de laastse 2 a3 weken best goed met me.
ik was lekker bezig en al 2 weken geen contact ik heb hem in de tussen tijd wel een keer in de kroeg gezien met het voetbal. toen zelf nog leuk gepraat maar ik bleef me goed en sterk voelen.
tot gisteren

ik ging met een stel vrienden naar een leuk festival,
en het was super gezellig lekker cocktails aan het drinken, dansen op leuke muziek en een heerlijk zonnetje erbij.
de hele dag prima.
tot we in de 90ts tent stonden en Anoek langs kwam met nobody's wife.
ik zong nog vrolijk mee ik had het niet eens door tot mijn vriendin zei... hey meis wat is er nou
ik zat te huilen en ik had het zelfs niet eens door!!!!
en toen kon ik ook niet meer stoppen
ik continu mijn excusses aan bieden sorry nu verpest ik jullie leuke dag!!
hun vonden het niet erg en troosten mij erg fijn maar op dat moment wou ik misschien ook niet getroost worden
ja door eigenlijk maar 1 persoon.

dus ik zeg ik ga.
dus ik loop richting uitgang zeer verdrietig en op mijn tel aan het kijken
daar vond ik een oud berichtje van hem met dus ook zijn tel nr. oh neeeeeee
ik heb hem dus daar te plekke gebeld
een half uur gepraat en gehuild
hij ook veel huilen en zeggen dat hem speet enz enz
ja ik had eerlijk moeten zijn ik had het eerder moeten zeggen maar nu is het nou eenmaal zo
dus ja het voelt allemaal zo nutteloos. zegt hij ook nog ja zo voelt het ook
dus ik weer boos echt zo gaat het door en door elke keer weer
dus ik hing op met de woorden tja we komen er toch niet mee verder met dit gepraat.
en dan geeft hij mij natuurlijk ook weer gelijk.

pffff echt ik baal hier zo van ik wil me weer normaal voelen ik wil weer genieten van dingen
en de laaste weken deed ik dat ook maar ja dan heb je weer zo'n terug val en dan voelt het weer zo ontzettend nutteloos.
en ik snap het gewoon nog steeds niet
hoe kan mijn maatje me nou zo ontzettend in de steek ,veraden.
en zijn antwoord ik ook zo tja waardeloos. ja op dat ik een lafaard bent je was ook mijn maatje en ik snap ook nog steeds niet van mezelf dat ik niet eerder met je hebt gepraat dat ik ja op al die dingen hebt gezegt ( huis,kindje)
want als ik daar met iemand over kon praten was jij het wel. maar ik durfde het niet ik wou je geen pijn doen.
en ja ik snap dat ik je daardoor alleen maar meer pijn hebt gedaan.

dus tja daar moet ik het mee doen.....
bah ik ben er weer even helemaal ziek van!

afbeelding van El_Cid

hetzelfde meegemaakt

Toevallig heb ik gisteravond iets vergelijkbaars meegemaakt.
Ik bezocht een feestje omdat ik er even niet aan wilde denken.
Ineens begon een meisje naast mij te praten over de plaats waar ze naartoe ging omdat haar schoonouders daar wonen. Dat was dezelfde plek waar de mijne woonden. Ineens knapte de beker die ik in mijn hand had, kapot.

Er is weinig pijnlijker dan een gesprek tussen twee mensen, die eigenlijk wat voor elkaar zouden willen voelen, maar die weten dat er al teveel veranderd, te veel verschillen zijn, om dat nog te herstellen. Inderdaad voelt het praten dan zinloos aan, terwijl je er toch verlangen naar hebt. Ik zou iets zeggen als: "Kop op, laat het slijten," ware het niet dat ik dat zelf altijd als waardeloze clichés voel waardoor ik me niet geholpen voel.

afbeelding van corny

Ik voel me hetzelfde als jij.

Ik voel me hetzelfde als jij. Mijn maatje heeft me verraden, heeft niet met me gepraat over de dingen die hij voelde totdat het te laat was en hij niet verder kon, en hij me gewoon heeft laten zitten. Terwijl ik dacht dat we het zo goed hadden samen. Heb een paar goede dagen achter de rug waarin ik me niet goed maar wel sterk en rustig voelde. Hen zelfs tegen hem gezegd dat ik voorlopig even niet wil dat hij contact opneemt. Maar sinds gisteravond heb ik weer een terugslag, weer dat bange, verdrietige, eenzame gevoel.. Die brok in mijn keel, die knoop in mijn maag.
Laten we ons troosten met de gedachte dat dit alles maar tijdelijk is, we komen er wel weer overheen. Dan zullen we sterker zijn, en vast ook gelukkiger. Een dikke knuffel!