Ik accepteer mijn verdriet. Ik accepteer mijn woede en ik accepteer dat ik dit dus niet alleen kan. .
Ik accepteer dat ik me sochtends zo ellendig voel dat ik er bang van wordt. .
Maar ik laat het mezelf voelen. . Het mag er zijn. . Ik huil te pas en te onpas. .
Ik slik niks weg. . Ik deel alles en probeer hier zoveel mogelijk te typen want het helpt merk ik. .
Jullie reacties zijn met 1 woord geweldig. Wat een steun. En dat van mensen die je niet kent. .
En eigenlijk maar gewoon getypt. . Maar wat voelt het als een warme deken voor me. .
Contact gezocht met ex nadat ik hier de boze blog had getypt. .
Ik was vast beraden het hem te vertellen. . Gewoon face 2 face. .
Gewoon fuck it.. Dan ben ik het in ieder geval kwijt. .
Meneer reageerde dat hij zich niet lekker voelde ( goh al 3 weken niet. . Zolang weten we dat ik zwanger was.. goh misschien heeft ie toch gevoel) maar hij wilde wel afspreken en wat ik dan wilde doen.. vervolgens krijg ik op precies hetzelfde moment een app van een goeie vriend die zegt wij gaan dansen vanavond punt. Jij gaat mee. Dus ik dood leuk ex geappt met Ow plan gewijzigd.. Ik heb een date:)
Vroeger zou ik dat nooit doen. . Dit is gewoon voor het eerst dat ik hem afzeg en niet die andere afspraak. . Ik zette vroeger (Naja Tot deze week) alles voor hem opzij. .
EN IK HEB HEM NU AFGEZEGD WIEHOEEEEEEEEE
Even heel trots op mezelf!