Ik maak er bij nader inzien ook een blog van,
deze had ik neer gezet als antwoord/reactie bij een blog van Imagine...

Wat een mooie en inspirerende teksten over liefde, Imagine.
Liefde is een prachtig iets, meer dan iets , meer dan alles.

Liefde is zo'n ruim begrip. Ruim, maar zo ontzettend mooi en waardevol.... waar zijn we zonder (de) liefde?
Soms zijn er geen woorden voor of zijn er teveel woorden die dan te niet doen aan de liefde. Stilte, ogen zeggen niets maar spreken het uit.
Op liefde rijmt niets, daarom, dit vind ik eigenlijk wel een na-denker. Dat geeft het woord nog meer kracht dan het al had en dan staat het op zichzelf.

Ik bezit het boek"liefde zonder voorwaarden', auteur Paul Ferrini, dat is zo'n boek wat je op elke gewenste bladzijde open kunt slaan en als een soort dagelijkse gedachte kunt meenemen je dag in. Even op je in laten werken, of juist niet- het spreekt je aan of niet. De keuze om een andere bladzijde open te slaan is er ook nog. Ik heb me menig keer laten inspireren gedichten te schrijven door dit boek. Ook om mensen aan te sporen het te lezen want het is prachtig wat deze man te vertellen heeft.

Mooier is nog hoe ik aan dit boek kom, eigenlijk. Ik zat in de trein terug naar huis. Het was een eindje dus ik zat ruim twee uur in de trein en ergens bij Utrecht zou ik overstappen. We naderden bijna Utrecht toen de trein ineens vaart minderde en uiteindelijk ging stoppen. Ik had wat aanspraak om me heen en met nog een paar mensen werden we toch wel heel nieuwsgierig wat er aan de hand was. Eén van die mensen die tegenover me zat, een man, las een boek maar hief zijn hoofd ook op net als iedereen om te luisteren want daar was de speaker. "Dames en heren graag uw begrip en geduld"; We wachten op de dierenambulance want er is een zwaan aangereden. Wat ontzettend mooi dat er een volgeladen trein stopt voor een gewonde zwaan . Wat een ontroering. Het was gewoon liefde vond ik.
Ik zat aan het raam en zag beweging vanuit de verte, dan zover ik kon kijken met mijn gezicht tegen het raam gedrukt. Er kwamen mensen aan. In zoiets als een brancard maar dan van een stevige lap stof lag een zwaan, met zijn hoofd en hals extra beschermd , bij te komen van een enorme klap.
De conducteur kwam binnen en checkte onze kaartjes en zei gelijk dat de mensen richting Deventer hun aansluiting zouden missen. Bij die mensen, daar hoorde ik ook bij.
Als er vertraging is en het wordt omgeroepen dan is er altijd een baal- moment. Dit keer niet.
Respect. Wat komt de liefde dan dichtbij. Wat heeft me dat ontroerd.
De man tegenover mij begon ook te praten. De hele weg was hij helemaal in zijn boek opgegaan waarvan ik de titel ineens zag. "Liefde zonder voorwaarden".zoals het bij zwanen gaat....

..........