Ik ga mezelf ook maar weer eens proberen te herpakken in deze week en het lijkt wel of ik mezelf kwijt ben.
Mijn liefdesverdriet is zo anders geworden en er zit geen uitgang in. Ik ben in een zijweg terechtgekomen waar ik niet in hoor te zitten. En zeker niet wil zijn. Soms denk ik, ik ga goed, kom er uit en dan weer die zijweg, zo vastlopend...

Ik moet die lange weg die leidt om uit het het liefdesverdriet te komen terugvinden en weg uit die zijweg...Liefdesverdriet, al ben je onzijdig, ik ga je even voor het gemak met je, jij of jou aanspreken, jij ziekmakend liefdesverdriet.

Liefdesverdriet, je lijkt wel een doolhof, die weg is niet goed, die weg ook niet goed en dan weer terug naar die weg, die ook niet goed is, waar is de uitgang?
Liefdesverdriet, ik snap je niet meer. In plaats van mij er uit te helpen en je weet dat ik het absoluut niet meer wil, laat je mij geen vat op mezelf hebben meer. De lange weg die ik al aan het gaan ben in dit te pijnlijke liefdesverdriet, waarom zoveel zijwegen dan? Liefdesverdriet, je bent nog elke dag bij mij en ik zeg je elke keer, ga nu eens weg, laat me met rust. Neeeee dat doe jij niet.

Liefdesverdriet, jij verdient geen schoonheidsprijs, of juist wel? Omdat jij zo je best doet? Ik loop vast, omdat ik niet in actie kom en ik wil het graag. Het lijkt wel een dwaalspoor, die zijweg...
Vandaag heb ik een paar prioriteiten weer voor ogen, ja echt lachwekkend want doe ik er iets aan dan? Denk ik in het midden van de week weeeeer, ik begin maandag maar weer opnieuw? Van uitstel komt afstel. Ik zou ook nog weer eens gaan daten, voel me er ook goed bij. Leuk een date, een stapmaatje.
Ik moet mezelf echt gaan herpakken, ik neem weinig initiatieven op het moment. Heb de offertes wel klaar gelukkig op mijn werk en daarna ben ik soms bijna een kluizenaar lijkt wel. Ik ga soms wel er op uit, veel te weinig. De laatste weken ben ik zo, hou juist van er op uit te gaan, kon ik mezelf maar resetten, ja net zoals mijn mobiel, weer als nieuw!

Liefdesverdriet! Wat heb jij mij geknakt zeg! Tegen jou liefdesverdriet is het moeilijk op te boksen. Ik heb de wil wel om jou uit mijn leven te bannen liefdesverdriet, zeker wel. Hoe herpak ik dat toch? Ik krijg door mijn intuitie wel antwoorden door en ik weet dat het ook zo is.

Tot hier en niet verder liefdesverdriet, wordt niet gelijk met mij wakker elke ochtend, ok, het is nu wel dat jij iets later wakker wordt, dat is wel veranderd. Zit niet zo de de hele dag mee te kijken, mijn emoties te bepalen en mijn hart doen inkrimpen van de pijn. Soms ben je op de achtergrond, dat ben je na vele maanden gaan doen. Vager ook en dan zo in 1 keer weer volop aanwezig. Je merkt toch ook steeds dat ik jou niet meer om me heen wil hebben? Ik wil ook wel weer eens beleven hoe het is zonder jou. Wat lijkt me dat heerlijk!! Ooooh geweldig! Kan er niet over uit hoe geweldig dat zou zijn! Wat een droom! Zonder jou liefdesverdriet, zonder jou, jij die mij mezelf nu niet laat zijn. Jij die mij zo hebt geknakt en veranderd, ik wil mezelf zo graag terugvinden...

Liefdesverdriet, je stalkt me! Zelfs nu ik dit zit te schrijven, ik moet het zien te doorbreken. Liefdesverdriet, jij die nog bij mij bent, kon het niet wat minder? Zomaar werp je mij in die shock in het begin en laat me heel langzaam helen. Waarom? Voelt het zo goed aan bij mij, liefdesverdriet?

Liefdesverdriet, je klampt je vast, zo voelt het wel, ben jij dan zo gemeen en meedogenloos, liefdesverdriet? Blijkbaar wel, ik ben je als persoonlijk gaan zien omdat je veel te lang bij mij bent. Komt ook, je kwam gelijk bij mij toen ik werd afgesneden van een te erge verliefdheid. Daar was JIJ! Prima hoor dit rollenspel. Wat een heftige afkick ben jij zeg, mijn liefdesverdriet!

Liefdesverdriet, Ik zou zeggen, verlaat mij! Wees lief voor mij vanaf nu, laat mij. Hoort dit bij het helingsproces? Die verkeerde zijweg, waardoor ik mat ben? Deze zijweg is waar ik me niet in wil bevinden, ik heb zooo de wil om jou liefdesverdriet van me af te schudden en je nooit meer te voelen maar je blijft maar bij me, elke dag weer. Je weet dat het tijd is om mij te verlaten en je voelt het denk ik ook wel dat ik je allang wil loslaten...je doet me te veel pijn. Laat me vrij zijn, vrij van jou, mijn liefdesverdriet! Alleen door jou voel ik me zo. Niet meer voor lang hoop ik en je weet het hè?... daarom doe je mij nu extra veel pijn? Door mijn wil te verzwakken en juist daardoor zal ik mijn kracht naar boven gaan halen om jou voor goed en voor altijd weg te slingeren.

Heel veel kracht en liefs voor jullie Ldvders.

Update

Dit blog is geschreven dagen voordat ik gisteren zo een geweldige, mooie dag heb meegemaakt, waardoor ik me zo uiterst gelukkig ben gaan voelen, zoiets moois gezien wat mijn hart doet gloeien van geluk, met heel mijn hart zoveeeeel houden van. Ik kan mijn geluk niet op. Ook in het liefdesverdriet kun je geluk voelen.
Ik heb nooit helemaal mijn verhaal geschreven, voor herkenning op het internet, voel me er dan niet goed bij, als eventueel bekenden het zouden kunnen lezen. Op een andere manier schrijven, zou het effect verloren gaan, daarom de flarden die ik schreef. Over ex ga ik ook niet meer schrijven in blogs, ik heb dat wel gehad. Acceptatie is er voor mij en de hoop is weg (hoewel ik het ergens diep van binnen nog niet kan geloven). Tijd om ex achter me te laten. Toch is er wel een overeenkomt met veel Ldvders, dat ik in een shock ben beland, ook dat ik over de grond kroop van verdriet en dat ik de uitgang nog aan het zoeken ben en geloof me, liefdesverdriet gaat over (hoop snel)! Ik ben blij dat deze site ook anoniem is. Good for me! xxx

Ex, je bent einde (geschreven) verhaal (oftewel blog).