Nadat de ergst boosheid en wanhoop gezakt is komen vaak de mooie herinneringen weer boven.... Ondanks dat ik 100% achter mijn keuze stond om bij mijn ex vriend weg te gaan, en vanaf dag 1 wist dat ik nooit meer terug zou willen, heb ik nog steeds af en toe momenten dat ik denk: ja, dat was altijd wel heel erg leuk toen! In het begin zag ik die hele relatie als vrij negatief en was ik blij dat ik de stap zette omdat dat voor mij beter was, maar inmiddels denk ik ook vaak aan de leuke en gezellige momenten. En ik vind dat ook wel fijn. Heb 4,5 jaar dag en nacht met die jongen gedeeld dus ben heel blij dat ik daar nu met een goed gevoel op terugkijk, ook al lijken we nu vreemden van elkaar.

Ik denk dat iedereen die fase krijgt... En ik denk dat dat ook heel goed is. Elke relatie heeft zijn leuke en minder leuke kanten, maar vaak overheersen in het begin vooral de negatieve dingen (en vooral in een geval als die van jullie, waarbij er ineens veel boven water komt borrelen wat je niet verwacht had....). Je mist hem als persoon waarschijnlijk niet zozeer, maar je mist iemand... Je mist intimiteit en je mist het lachen en dingen samen doen... Maar dat is niet aan hem gebonden.... Logisch dat je door dat gemis aan hem denkt... Hij was immers de laatste persoon waar je dat mee deelde.... Kijk met een goed gevoel terug op de leuke herinneringen en koester ze.... Elke relatie heeft negatieve en positieve dingen.... Dus hoe negatief het allemaal ook leuk, jullie hebben het ook leuk gehad, anders hadden jullie überhaupt nooit een relatie gekregen....

Ook dit neemt af meid.... Tijd heelt meer dan je voor mogelijk houdt!