Wat een mooi blog op zich en wat mij betreft herken ik ook veel voor mezelf in mijn hernieuwde contact met ex. Griezelig veel.
Bij voorbeeld : als we kussen gaat mijn hart open terwijl hij weer afstand neemt.
Zo blijkt het te werken. Ook bij mij. Als die kus er niet was geweest, zat ik er nu ook veel gemakkelijker bij.
Ik vind dat je heel goed bezig bent en voor jezelf aan het zorgen bent, en let je nu op : zelfrespect.
Precies wat ik probeer te doen.
Verder ben ik ook nog niet in zijn nieuwe huis geweest, wat oorspronkelijk de opzet was.
En hij wil "vrij" zijn. Dan past dat kussen (en meer) er voor mij niet zo goed bij, maar zeker als daarna het contact volkomen stil ligt.
Ik wil dat er ook in mij ingeleefd wordt. En dat wil jij ook : hij respecteerde je oproep elkaar op neutraal terrein te ontmoeten niet! Er wordt te weinig (of geen?) rekening met je gehouden. Gelukkig neem je er geen genoegen meer mee.
Ikzelf begin ook te denken aan het stoppen met mijn hernieuwde contact, maar daarover ga ik in mijn eigen blog wel verder.

In een eerder blog schreef je het ook al:

Wat mij dan enorm nieuwsgierig maakt, is waarom je de focus legt op ‘stoer dat hij toegeeft dat hij me verwijderd had van FB en me dan toch weer toevoegt’? Dit dan verbindt aan de bevestiging ‘dat hij je kennelijk toch leuk vindt’—en eigenlijk de oorspronkelijke, impulsieve en primaire reactie van hem terzijde schuift (die eigenlijk heel veel ‘boodschap’ in zich draagt).

Een actie die mij doet denken aan een tegendraadse puber wiens smartphone voor onbepaalde tijd wordt afgenomen en puber gaat meteen lopen mokken en deuren naar zijn puberkamer barricaderen.

Ik zelf sta namelijk allereerst te kijken van de actie dát hij je zo abrupt op de Whap en FB blokkeerde, nadat je hem mededeelde hem liever eerst op ‘neutraal terrein’ te willen ontmoeten. Voor mij is dat namelijk al een ‘alarmbelletje’ dat loopt te rinkelen. Een actie zoals deze, vertelt mij namelijk enigszins iets over hoe hij omgaat met gebeurtenissen die niet geheel volgens ‘zijn zin of wil’ gaan. In plaats van dat hij hier open over is, je daar vragen over stelt en daaropvolgend jouw voorkeur/wens respecteert (want dát is een logischere reactie, als je ‘iemand leuk vindt’) -- ‘straft’ hij je door je resoluut te blokkeren.

Krijgt daar, om welke redenen dan ook weer (volgens zijn woorden ‘ik wil je toch graag leren kennen’) spijt van of berouw over – en voegt je weer toe. En jij die dat dan enorm waardeert en ‘heel stoer van hem vindt’.

And he's off the hook. No consequences.

Ik vind er helemaal niks 'stoers' aan. 'Stoer' had ik het gevonden als hij jouw wens had gerespecteerd en dat als uitgangspunt voor een verder contact had meegenomen. Ik zet allereerst al grote vraagtekens bij blokkade-statements of bestraffingen om (jou) 'iets duidelijk te maken'. En dit omdat je ‘alleen maar’ je wens over de locatie van jullie ontmoetingen kenbaar maakte. Ik kijk ook naar de impact die dat ‘abrupt blokkeren’ heeft. Was geen prettige constatering om ineens geblokkeerd te zijn, lijkt me? Mijn inziens totaal onnodig en voornamelijk weggelegd voor de leeftijdsklasse 15+, waar je de bedachtzame en overwogen reacties nog niet van kunt verwachten. Ik neem even voor het gemak aan dat hij die leeftijdsgroep al ver vooruit is?

Er is de laatste tijd veel geschreven over de zogenaamde ‘alarmbellen’ bij de zogenaamd ‘foute man’. Ik vind het dan fascinerend om te zien dat de alarmbel, die ik hier al hoor rinkelen, toch naar de achtergrond wordt geschoven doordat de focus ligt op ‘de bevestiging krijgen’ dat je ‘toch leuk gevonden wordt’. Ineens lijk je te zijn 'vergeten' dat 'iemand leuk vinden', niet betekent dat je dan loopt te fucken in dat contact door het meteen een blokkade te geven.

Zou jij iemand abrupt blokkeren, Mariah, omdat degene zijn wens uitspreekt om jou allereerst te ontmoeten op ‘neutraal terrein’?

Kun je mij eens uitleggen waarom je iemand leuk vindt die jou grenzen niet respecteert ??