Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Mijn ex maakt me gek..!!!
Lieve mede-ldvders,
Ik ben een tijdje niet op het forum geweest. Langzamerhand ging het beter met me. Kreeg in m'n leven wat meer op de rit. Huilde ik nog wel om mijn ex, miste ik hem verschrikkelijk, maar had ik niet meer de behoefte om dat naar hem te uiten. Kon ik hem wat meer los laten. Ik had hem inmiddels ook een maand of 2 niet meer gesproken.
Een week of 2 geleden kreeg ik een smsje; hoe het met me was. Ik heb besloten daar niet op te reageren. Hij wilde immers eerst geen contact, wist ook niet zo goed wat ik terug moest sturen. Een week daarna zag ik dat hij me plots had onblokt op whatsapp. Ook daar heb ik niet op gereageerd.
Zaterdagavond ging ik op stap. En ineens was hij daar. Hij kwam naar me toe, gaf me 3 zoenen, vroeg hoe het ging. Ik antwoorde dat het goed ging. Ik keek hem aan, hij zag er verschrikkelijk slecht uit. Toen kwamen zijn woorden: hij miste me iedere minuut van de dag, ik ben de liefde van zijn leven, hij kan naar de kroeg gaan maar er is niemand zoals ik. Er is maar één iemand in zijn leven die hem begreep en dat was ik. En dat had hij te laat ingezien. Ik vroeg hem: waarom moest het op deze manier gaan? Waarom had hij zo met m'n gevoelens gespeeld? Waarom had hij staan feesten in de kroeg toen het uit was? Hij antwoordde dat dat ook maar een houding was etc. Dat hij ook niet wist wat hij moest.
Ik zei dat hij gelukkig moest worden met zichzelf. Waarop hij zei: nou dan kan je net zo goed wachten tot ik dood ben, want dat gaat nooit gebeuren.
Hij zei dat hij gek werd omdat hij me zo miste. Alleen maar aan het werk was om maar niet te hoeven nadenken. Hij niet kon slapen, alleen maar lag te huilen in bed. Zo ging het een half uur door. Hij wilde graag buiten de kroeg afspreken, met me praten. Ik zei dat ik niet wist of dat een goed idee was. Toen vroeg hij: denk je dat we ooit weer bij elkaar kunnen komen? Ik antwoordde: dat weet ik niet. Hij bleef aandringen. Uiteindelijk zei ik: daarvoor zal jij moeten veranderen. Hij negeerde dat en zei: maar jij ook. Toen zei ik: Ok als het zo blijft komen we nooit meer bij elkaar. Waarop hij met de tranen in z'n ogen de kroeg uit liep en zei: ik heb de vrouw van m'n dromen laten gaan.
Die ochtend erna kreeg ik een sms: ik was de liefde van m'n leven, hij hield van me maar wist nu niet meer of dat wel terecht was, want ik had hem zoveel pijn gedaan, ik was zo hard geweest in de kroeg. Dat ik m'n volgende vriend niet zo zou moeten behandelen als die een fout maakt. Daarna probeerde hij me te bellen, maar ik lag nog te slapen.
Uiteindelijk heb ik terug gestuurd dat ik misschien te hard was, dat ik hem geen pijn wilde doen. M'n excuses gemaakt en gezegd dat ik hem het beste gun.
Vanochtend stuurde ik hem: ik heb erover nagedacht en denk dat het inderdaad goed is als we in de toekomst nog een keer praten. Dat de kroeg niet de juiste plaats is.
Daarop heb ik dus GEEN antwoord ontvangen. NIETS. HELEMAAL NIETS. En JA ik zit er al de hele dag mee. Want JA ik word er helemaal gek van. Zou niets liever willen dan het in de toekomst nog eens opnieuw proberen. Zou niets liever willen. Iedereen verklaart me voor gek. Familie, vrienden, iedereen. En ik mezelf ook. Want ik ben al de hele dag verdrietig dat ik me weer zo rot voel, zoveel huil en zo met mezelf laat spelen. Ik voel me een speelbal en ik het haat het.
Wat MOET ik hier nu mee?? Echt wat moet ik hier nu mee? Het maakt me gek. Feit is dat ik weet dat hij niet gedronken had en dat hij het echt meent. Dat weet ik en dat voel ik. Maar WAAROM dan niet meer reageren op die sms?? Gaat het dan toch over de touwtjes in handen hebben?? Waar gaat dit nou over!!
Anyways, wat advies zou op prijs gesteld worden. Ik weet dat ik het nu moet laten. Niet meer op moet reageren. En dat zal echt een héle moeilijke opgave worden...
Pff... Kon ik er maar gewoon klaar mee zijn..
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
om gek te worden
Wellicht heb je hem teveel in zijn kaart gespeeld.
Hij dacht misschien een machtspelletje met je te spelen zo van kijken of ze makkelijk terug komt. Het ging misschien voor hem te makkelijk. Hij moest en zou en huilde maar misschien niet oprecht en alleen maar kijken hoe jij reageert. Misschien te happig. Het is erg moeilijk hierop in te spelen. Laat hem gaan en als hij echt terug wil laat hem vreselijk zijn best doen. En niets hard, wellicht omdat hij zijn zin niet meteen kreeg.
Ik kan makkeijk lullen. Ik wil heel graag maar in mijn geval zij niet.
Hij wil bij jou alleen de wonden weer openmaken heb ik het gevoel
Kravitz
Ik begrijp je dilemma hoor...eigenlijk was je dolblij met zijn bekentenis.
Maar uit zelfbescherming reageerde je vrij afstandelijk denk ik..
Wat ik waarschijnlijk ook zo zou hebben gedaan.
En ik denk ook dat je dat goed heb gedaan hoor...maar begrijp nu jou twijfels wel die komen immers meestal pas later weer...
Is heel normaal hoor..wel zou ik willen zeggen..ga nu niet in paniek hem weer steeds benaderen maar laat hem nog maar gewoon...
Als hij jou echt wil komt hij echt wel terug en ook zonder dat jij jezelf hoeft te veranderen voor hem!!
Meid sterkte en hou vol!!!!
Liefs Jeannette
Wat zwaar allemaal, mannen
Wat zwaar allemaal, mannen zijn soms zulke rare wezens. Ik wens je veel sterkte
@Kravitz
Ik zou door zo'n pleidooi meteen door mijn knieen gaan
Nou, niet voor mijn ex, daarvoor waren we al veel te ver uiteen gegroeid, maar wel als dat zou komen van iemand die ik nog graag zag.
Wel sterk dat jij dat niet deed. Misschien ook wel verstandig. Misschien denkt hij nu, als het die avond niet gelukt is geloof ik er niet meer in. En wil zichzelf ook niet meer openstellen aan risico op meer pijn. Ik weet het niet hoor. Vind het gek van hem dat hij de kans niet grijpt die je hem nadien toch gaf. Zit zijn ego in de weg? omdat je die avond niet toegaf. Heeft hij te veel schrik nu dat hij zich zo blootgegeven heeft? Was het maar een "spelletje" die avond op dat feestje? Dat laatste kan ik me niet inbeelden, maar misschien ben ik daar wat te naief in.
Wat moet jij er nu mee, is je vraag. Je hebt hem laten weten dat je erover wil praten. Meer hoef je niet te doen denk ik. Goh, verschrikkelijk moeilijk. Ik denk niet dat ik mezlef zou kunnen tegenhouden om meer berichtjes te sturen om hem toch maar te overtuigen om te komen praten. Maar zoals anderen hier ook al aangaven is dat niet goed. Wat een zootje maken we er soms toch van. Waarom kunnen we niet gewoon van elkaar houden en er zijn voor elkaar?
Veel sterkte!
Wat een slepende periode ga
Wat een slepende periode ga jij door zeg. Heftig allemaal. Hij zegt eerst het een en dan het ander. En dat al maanden. Hij heeft al die woorden gezegd in het weekend. Misschien is hij er ook van geschrokken. Het lijkt me (na je blogs een beetje gelezen te hebben) dat hij zelf niet goed weet wat hij wil. Wat me wel opvalt, is dat hij steeds weer terugkomt. Misschien dat je daar nu op kan vertrouwen. Hij heeft zich geopend dit weekend, jij hebt dit nu gesmst. De bal is aan hem. En dat weet hij. Hoeveel moeite het je ook kost, je hebt nu gezegd wat je wilde zeggen en meer hoef je niet te doen. Als je nog wat stuurt, is dat alleen een herhaling van wat je al hebt laten weten. En het is heel frustrerend dat hij nu niet reageert. Je loopt vast tegen de muur op nu. Niets meer sturen is mijn advies. En probeer jezelf te kalmeren met de wetenschap dat hij ooit zal moeten reageren en, kijkend naar het verleden, hij dat ook zal doen. Daarbij heeft hij een paar keer aangegeven dat hij de weg die hij blijkbaar moet bewandelen van zichzelf, alleen wil bewandelen. Afgezien wat ik verder vind van zijn gedrag: laat hem die weg alleen bewandelen. Dus als hij het nu ff niet ttrekt om meteen te reageren, laat hem dan. En probeer jezelf niet erdoor te laten beïnvloeden. Dat doe je natuurlijk wel, maar probeer het binnen de perken te houden. Probeer te vertrouwen op het feit dat jij de moeite waard bent.
Elke keer als jij denkt niets meer van hem te horen, laat hij zich weer zien. Het is gewoon een kwestie van tijd voor hij weer reageert. Als jij in de tussentijd goed voor jezelf zorgt, sta je er straks weer sterker in!
@kravitz
hoi, moeilijk ? hij maakt jou een verwijt door te zeggen dat jij moet veranderen, nadat jij hem hebt laten weten wat jij vond, nl dat hij moest veranderen......
hij zegt dat hij verder met je wil, maar je reactie is er een van afwijzing....je hoopt dat hij gelukkig wordt....
mannen zijn raar zei iemand...dat kan zijn...maar de gemiddelde vrouw zegt niet wat zij echt wil bereiken..zegt ik wil je niet meer zien...maar bedoeld ...dit is het laatste redmiddel...ik ga nu zo ver je weg te sturen in de hoop dat jij veranderd...ik ben het zat dat het zo gaat....
mijn tip voor jou is dan ook...zeg wat jij wilt in plaats van wat jij niet wilt !
een 2 e tip is : een man praat vaak stellig, een vrouw vaak vaag...een man zegt wat hij wil...een vrouw praat er om heen en de boodschap wordt verpakt....
de boodschap van hem was dan ook heel duidelijk ! zijn reactie er na ook !
stuur geen sms, geen app..maar zoek hem op, bel hem als je dat wilt !
werk aan je communicatie.
vergeet het verleden als je een toekomst wilt. accepteer hem zoals hij is als je verder met hem wilt en hetzelfde zal hij moeten doen.
stel bij voorkeur geen waarom vragen, die zijn amper te beantwoorden. heb begrip voor jezelf en heb begrip voor hem. verlang hetzelfde terug als je verder wilt met hem.
en wil je dat niet ? accepteer dan je verleden, heb geen angst voor de toekomst en ga verder op de weg die je koos zonder hem. dat is nl de boodschap die jij gaf aan hem....misschien niet bewust, niet direct, maar zo komt die boodschap bij mij binnen. met daarna de vraag ...wat bedoelde hij nu ?
20 % van wat mensen echt zeggen wordt aangevuld met 80 % eigen invulling...dat wetend blijft er dus maar een vraag over en dat is.....
wat wil jij nu ?
hoe ga jij dat voor elkaar krijgen ?
wie ben jij ?
waar sta jij voor ?
wat is voor jou jouw ideale leven ?
etc.
het draait niet om hem, het draait om jou !!
als jij keuzes maakt kun jij vervolgens bepalen of hij daar in past of niet.
als het lukt...dan kan dat alleen maar als je je verleden accepteert..als je accepteert wat er is gebeurd en als je samen wilt werken aan een verbeterde communicatie en verder wilt gaan en verder wilt werken aan elkaar !
ik wens je ongelooflijk veel geluk, kracht en wijsheid toe !
groetjes
bjm
Kravitz
Hi Kravits. Ook ik denk dat je hem hebt laten weten wat je hem wilt laten weten. Dat jullie weer moeten praten. Maar niet in de kroeg. En wel met hem als serieuze gesprekspartner.... Dat hij wel weet wat hij wil, en ophoudt met spelletjes spelen. Dat heb je hem gezegd, en dat is ook de boodschap die je hier uitstraalt. Dus das goed. De bal ligt bij hem. Laat hem maar effe in zijn eigen sop gaarkoken. Als hij wat wil, ben jij bereid te praten. Wil hij niks, dan moet je weggaan. Hem achter je laten, en verder gaan met je leven.... Ga jij nu weer kontakt zoeken, dan draait hij weer weg, en ben jij weer gefrustreerd. Daar schiet je dus niks mee op, wordt een herhaling van zetten. En je wilt vooruit, toch? Desnoods zonder hem, maar weg uit deze chaos! Je weet dat en je doet dat ook. Zorg dat je er ook vrede mee krijgt.
Bedankt
Hee lieve LDVD-ers,
Bedankt voor jullie lieve reacties. En in allen zitten hele goede adviezen.
Ik heb er inmiddels voor gezorgd dat ik wat meer rust heb. Ik werd er namelijk gek van dat ik het idee had dat het nu weer een spelletje werd. Ik heb nog heel goed contact met zijn moeder. Ik heb haar dan ook gebeld.
Ze had ook meegekregen wat er dit weekend was gebeurd. Dat ik had aangeven niet verder te willen. Ze zei dat ze me helemaal begreep, omdat mijn ex het ook allemaal niet netjes had gedaan. Dat iedereen mij begreep, dat ze dat ook tegen mijn ex gezegd hebben. Ik heb haar gezegd dat ik alsnog niets liever wil dat het goed zou komen. En ik heb haar gevraagd of dit nou een opvlieging van hem was toen hij me zag in de kroeg, omdat ik geen reactie meer van hem kreeg. Ze zei dat ze hem gisteren gesproken had. Dat hij haar had gezegd 'dat hij me iedere dag hetzelfde zou zeggen dan dat hij gezegd had, dat het geen bevlieging was en hij van me hield'.
Ik laat hem nu met rust en wacht af. En ga me op mezelf richten. Want nu zou ik nog niet in staat zijn om rustig een gesprek te voeren. En ik zal toch echt goed moeten nadenken over hoe ik wil dat het gesprek verloopt en de toekomst eruit ziet. Ik weel wel zeker dat ik mezelf wil behouden om me er weer meteen in te storten.
En ik ben ook bang. Mijn omgeving ook. Bang dat hij niet zal veranderen. Dat ik te makkelijk bij hem terug kom en me weer opnieuw zo zou kwetsen. Dus ik probeer voorzichtig te zijn.
Nogmaals bedankt voor jullie lieve reacties. Ik zal erop vertrouwen dat de bal bij hem ligt. En ik zal zelf ook iets zachter reageren als hij een poging doet. In ieder geval nu even niet, laat er graag wat weken overheen gaan voor we een gesprek aan gaan.
Ik hou jullie op de hoogte
@kravitz
een tip voor jou dan nog...als je hem terug wilt...bedenk dan dat je hem terug krijgt zonder dat hij veranderd is. de wil tot veranderen moet intrinsiek bij hem liggen. die wil is er misschien even, misschien langer, maar grote kans dat dat niet volgehouden wordt. dus accepteer jij hem zoals hij is ? accepteer jij het verleden ? of niet ?
dat is de vraag die jij helder moet krijgen als jij het mij zou vragen.
als je hem terug wilt, laat hem dan weten dat je graag een gesprek met hem wilt hebben over een tijdje. als de gemoederen wat bedaart zijn. vraag hem daar op te wachten en tot die tijd geen contact met jou op te nemen zodat jij rustig kunt nadenken.
je kunt niet de bal bij iemand leggen zonder die persoon er van op de hoogte te stellen dat de bal bij die persoon ligt ! hoe moet hij dat immers snappen , nu het verleden heeft geleerd dat jullie elkaar niet begrepen ?
hoop dat je er wat mee kunt en wens je in ieder geval verder veel geluk, kracht en wijsheid !
ik ga verder met mijn winterslaap
en laat deze site even voor wat die is !
groetjes
bjm