Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Moedeloos
Ik heb vanavond mijn blogs eens terug gelezen.... Het ene moment heel sterk, het andere moment heel zwak. Had zelfs momenten dat ik er dacht overheen te zijn, maar dan toch weer terug naar die ellendige dip!
Ik wordt er echt moedeloos van, want wanneer blijft dat ellendige en knagende gevoel nou eens weg? Wanneer ben ik nu eens echt vrij hiervan?
Ik doe zo hard mijn best, probeer alles voor mijzelf iedere keer weer goed op een rijtje te zetten, te relativeren, realistisch in te zien... maar het blijft knagen!
Vooral na het telefoontje van gisteren ben ik weer heel erg veel gaan piekeren en me weer redelijk ellendig gaan voelen! Maar ik schiet er niets mee op, win er niets mee.... Wat is dat toch?
Ik weet toch zo goed dat het niet zou werken, dat hij niet mijn ware liefde is?????
Ik sprak er vandaag met iemand over, en zei dat wanneer ik morgen een leuke, lieve, interessante man tegen zou komen ik ex waarschijnlijk zo helemaal zou vergeten. Gaat het dan dus niet om ex maar om het alleen zijn?
Voor ik M. leerde kennen kon ik goed alleen zijn. Ik vermaakte me prima, was een happy single. Ook nadat het over was heb ik weer momenten van genieten gehad, maar ik lijk nu weer zo ver terug te zijn gevallen! Ik weet niet meer zo goed wat ik er nu zelf allemaal nog aan kan gaan doen. Ik moet mijn best blijven doen, knokken, mijn leven leuk en interessant maken. Maar het valt me echt heel zwaar op dit moment!
Sorry, maar ik moest het even van me afschrijven.....
- Ikke78's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Ikke78
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Kop op!
Heey Linnie, niet te veel piekeren he, je weet dat het echt weer goed komt, heb vertrouwen in jezelf, je bent kei goed bezig, zoals je zelf ook hebt kunnen lezen! Rustig blijven, proberen die negatieve gedachten te rationaliseren, sterk blijven! Je kan het, je bent een hele sterke vrouw, die al heel ver is gekomen, vergeet dat niet, een dipje hoort er dan bij. En weet je het weer helpt natuurlijk ook niet, daar wordt je gewoon mega depri en chagrijnig van, het is koud en het regent, precies zoals wij ons voelen, maar kijk ook naar die blauwe lucht tussen de grijze wolken, de zonnestralen tussendoor die jij ook al hebt gehad! Kop meissie, je bent een kanjer!
Knuffie Bram
Lief bericht van Broem voor
Lief bericht van Broem voor jou, en zo is het ook! Je verhaal herken ik wel, en ook de bekende up's en down's. Het komt goed, ja, dat weet je ook, maar al dat piekeren, moe word je ervan. Je doet het al heel goed, en helaas die dipjes die moet je voor lief nemen ;-(. Ik leef met je mee! Hou je goed, probeer goed te slapen, sterkte! Lfs Lauren
Lieve Lin..
Goed dat je het van je af schrijft; ik wed dat je je nu vast al anders voelt toch? In ieder geval morgen zeker.. het zijn die ellendige ups en downs, waarin iedereen zich hier kan herkennen. Het komt goed.. je bent op de goede weg.. Voel je je ff ellendig, schrijf en lees en we peppen je op. Denk over een half jaar van nu, tijd heelt.. en wedden dat je dan gevoelsmatig een heel ander persoon bent? Als je je ervan bewust bent dat het weer de gedachtenspiraal is waarin je je bevindt, dan is het op den duur ook makkelijker om uit die spiraal te stappen... Ik denk dat het je gaat lukken. Ik wens je in ieder geval een fijne nachtrust.
Liefs,
V.
Lieve Broem, Lauren en V,
Lieve Broem, Lauren en V,
Heel erg bedankt weer voor jullie lieve berichtjes!!
De dipjes moet ik er maar bij nemen inderdaad ja... Maar het lijkt dan soms zo uitzichtloos he? Want als je je weer goed en lekker voelt is er weer een dip in aantocht. En zo gaat het nu al een tijdje.....
Ik moet echt gaan proberen niet meer te piekeren, niet meer verzetten, laat het maar gaan als ik me depri voel... het is dan niet anders en part of the job ofzo.
Maar ik kan dan alleen balen, balen en nog eens balen.. Dat ik er nog steed niet ben, dat ik me nog steeds laat raken. Terwijl ik het echt niet meer wil....
Ik voel nu inderdaad alweer een stukje beter, stukje sterker.. Maar weet je, kan het nu hier wel gaan zitten vertellen en opschrijven, om dan vervolgens bvb volgende week weer te kunnen melden dat het weer mis is. Maar ja, thats the way is goes.............
Ik probeer mij schoudertjes er maar weer onder te zetten, even alles weer op een rijtje te zetten en weer wat positiever te denken. Al is het maar voor een week toch? Zo kom je stukje voor stukje verder hoop ik...
Doet wel "goed" om te lezen dat jullie je in mij herkennen, het bij jullie ook met van die stemmingswisselingen gepaard gaat. Want heb soms echt het idee dat er iets mis is met me. Maar dat is niet zo........ het is gewoon het hele proces toch?
Bedankt weer.....
Jullie zijn kanjers!
Liefs l.
Dat is het proces Lin... het
Dat is het proces Lin... het is helaas niet anders; of je moet qua gevoelsmens echt afgestompt zijn.
Trusten.
V.
Ik sluit me helemaal bij de
Ik sluit me helemaal bij de rest aan. Ik maak precies hetzelfde mee. De ene keer ben ik best sterk al zeg ik het zelf, de andere keer ben ik weer een hoopje ellende. Ik hou mezelf maar voor dat ik genoeg liefde heb te geven. Leuk genoeg ben. Als je ex het niet wil hebben komt er wel een ander, ooit. Maar soms wil je daar niet aan. Dan wil je gewoon weer zoals het vroeger was. Ups en downs, zo is het nu eenmaal, en ook ik denk dat je sterk genoeg bent om hier uit te komen.
Liefs, Ramses
Het is weer zeer herkenbaar.
Het is weer zeer herkenbaar. Ik heb de laatste week echt een goede week gehad. Dit kwam m.n. omdat ik echt een topweekend achter de rug had. Allemaal leuke dingen gedaan, leuke mensen leren kennen, op stap geweest etc. Een week zo goed als geen rot gevoel in mijn maag. Afgelopen weekend ook erg leuk gehad. Daarbij ook een hele leuke meid leren kennen waar het mee klikt en waar ik nu een leuke vriendschap mee heb naar mijn gevoel.
Gisteravond zat ik echter alleen. Ik had al momenten gekend waarin ik mezelf sterk kon voelen terwijl ik alleen was en het zelfs fijn vond om alleen te zijn. Echter gisteren kwam toch dat verdriet weer boven. De positieve kanten van mijn ex inzien en dat erg missen. Vanmorgen weer dat angstige/ lege gevoel in mijn maag, wat nu ook nog behoorlijk aanwezig is. Waarom blijven die dips toch komen....Het doet me goed om te zien dat dit een natuurlijk proces is en dat jullie dit ook hebben.
Daarbij wil ik niet alleen de positieve kanten van mijn ex zien en dit weer vergelijken met anderen. Ik moet e.e.a. gewoon op me af laten komen, open staan voor nieuwe dingen en voornamlijk mijn eigen waarde behouden en van mezelf houden. "Als je niet van jezelf houdt, kan je ook niet van een ander houden" Mijn zelfvertrouwen was altijd erg goed. Helaas heeft het nu even een deuk gehad, aangezien ik ben ingeruild voor een ander, maar mijn trots herwint met de dag! Toch dus met de nodig dips, zoals ook bij jullie. Zo e.e.a. eens van je afschrijven doet me goed. Lin, ook jij meid houdt je taai, ik weet dat je sterk bent. Ook de anderen hier wil ik sterkte wensen met die lullige dips die kennelijk toch aan blijven houden. Het zal ongetwijfeld slijten met de tijd (dat doet het nu al bij mij; het is minder frequent)...
Heel veel liefs
Niels
P.s. hoe was de LDVD dag?
Die is verzet Niels. Anyway,
Die is verzet Niels. Anyway, wat ik bij mezelf en veel mensen proef is dat het gemis van de ex in kwestie redelijk snel kan slijten, maar dat het gemis van een maatje, een minna(a)r(es), een beste vriendje heel wat langer blijft hangen. We willen allemaal niet alleen wakker worden, omdat we zo lang gewend waren een leven te delen met iemand. We voelen ons allemaal zo alleen soms, missen een kattebelletje, een lief gebaar. We voelen ons allemaal afgewezen, ergens mislukt, en we weten niet of we ooit nog iemand tegenkomen.
Ik weet zeker dat iedereen die ik hier nu 'tegenkom' op de site er allemaal gaan komen. Je ontmoet wel weer iemand, die je liefde waard is. Fuck, misschien kijken we hier allemaal over een jaar op terug en denken we: "tja.." Wij blijven niet alleen, wij vinden weer dat maatje. Misschien niet snel, maar het komt echt. Je moet je ex achter je hebben gelaten, voordat dat kan, en daarvoor moet je eerst loslaten. Veel van ons klampen ons vast aan wat er was, maar zoals Geraldine al zei: wil hij/zij niet meer, dan niet. Je kan niemand dwingen. Lieve mensen, ga na wat je precies mist. De ex als persoon, of het maatjesgevoel, en het delen van een leven. Succes allemaal. Veel kracht toegewenst.
Ramses