Nee hoor, 2 weken is nog veel te kort om er al overheen te zijn, geef jezelf de tijd om het te verwerken!
Voor iedereen is het verwerken weer een ander proces, de een is er na een paar maanden overheen en voor de ander kan het nog veel langer duren.
Dat slapen herken ik wel, ik ging heel vaak vroeg naar bed omdat ik mezelf in de weg zat en dan was slapen, het wegzinken in vergetelheid heerlijk!
Hou je taai en schrijf van je af, ook dat helpt vaak om je gevoelens te uiten.
Groetjes Letje

Ten eerste van harte welkom op deze site!
Meid, je bent pas 2 weken verder. Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier en tempo.
Ik adviseer je om er zoveel mogelijk over te praten/schrijven en zoek afleiding!!!
Dat helpt mij op zich wel.
Ik ben nu bijna 9 maanden verder, maar val nog geregeld terug helaas.....
Dat slechte slapen herken ik ook wel, Bij mij duurde het zeker wel 3 maanden voor ik weer een beetje normaal kon slapen.
Heel veel sterkte!

Zoals iedereen al zei..twee weken is nog niet zo lang.
Waarschijnlijk een eeuwigheid voor jou reeds..niets dat je zo omver kan gooien dan het gevoel dat je nu hebt.
Het doel komt wel weer..je moet het gewoon ff uitzitten. Er zit niets anders op dan gewoon mee gaan met de golven.
Slapen kon ik zelfs niet die eerste weken . Maar kan me voorstellen dat er niets is dat zo zalig kan zijn. Ogen toe en niet meer denken aan..
Heb het zelf nog steeds met momenten.
Het wordt beter

Hoi Selene en welkom
Zoals de anderen al zeiden, 2 weken is niet lang, is nog heel vers allemaal. Er bestaat ook eigenlijk geen echte tijdsduur bij ldvd. Bij iedereen is het anders, de ene doet er weken over, de andere maanden, sommige jaren. Ik hoop natuurlijk dat het zo vlug mogelijk zal overgaan bij je, maar geef het ook gewoon even de tijd.
De doelen komen weer, nu even tijd om het verdriet ook eruit te laten. Veel afschrijven hier kan ook heel erg opluchten.

Heel veel sterkte

Groetjes
emotional

Heyz Selene,

Zoals anderen al zeiden 2 weken is kort. Bij mij is het nu 10 weken zoiets maar nog steeds ben ik niet zoals ik normaal was. Ik dacht een 2 weken geleden dat het beter ging de goede kant op, totdat mn ex (haat het om haar zo te noemen) me vertelde dat ze een huisje had gevonden. We hebben namelijk nog gewoon heel goed contact met elkaar daar ben ik wel blij om.
Maar als ik je een tip mag geven luister veel muziek! Ik denk dat ik zelf half youtube al gehad heb, wat staan daar mooie liedjes tussen als je zo een beetje aan het klikken bent.
Daarbij ben ik ook echt nooit meer thuis, vluchtgedrag noemen ze het wel eens maar het doet me goed. Ben fanatiek gaan sporten, ga naar concerten met vrienden (echte mannen concerten), voetbal noem zo maar op. Maar steeds als ik weer thuis ben en vooral als ik alleen ben mis ik haar echt gewoon.
Wat je vriendinnen ook zeggen het komt wel goed, en er zijn genoeg andere mannen. Dat zijn de opmerkingen waar je in mijn ogen niks aan hebt. Tuurlijk komt het goed, tuurlijk zijn er genoeg andere mannen maar nu gewoon even niet...
Heel veel sterkte de komende tijd en zorg dat je het geloof in jezelf niet verliest!

Groetjes, Julian