Nieuwjaar begonnen

afbeelding van Levensles

Het nieuwe jaar is begonnen,de derde dag alweer.Voel me zo klote.Leeg huis.Buiten grijs.Kan met geen mogelijkheid van die bank af komen.Ben supernerveus.Voel me besodemieterd,bedonderd,als oud vuil behandeld.
Met de feestdagen niks gehoord van der.Nada noppes.Zal wel erg leuk geweest zijn met haar nieuwe vriend.Eten wil maar niet lukken,en ik loop als een zombie door het huis.Moet nog zoeel doen hier,maar kan me er echt niet toe zetten.
Heel de dag staat de tv aan terwijl ik niet eens kijk.Alleen maar vanwege wat achtergrondgeluid.Ga wandelen zeggen ze dan Pffffffffffffffffff.Waar naartoe dan?Doeloos gaan lopen?En overal waar je zo nu en dan komt,diezelfde pijnlijke vraag,waar is je vrouw.Heb gewoonweg nergens zin in.Voel nu weer dat gemis wat is geweest,dat dit nooit meer zal worden.Waarom heeft ze toch mij zo belazerd.Als je 12 jaar bijelkaar bent geweest en je haar alles geprobeerd hebt te geven wat ze maar wilde,is het toch niet te geloven hoe ze zo keihard op mijn ziel trapt.Zo respectloos,voel me ook zo vernederd.Ik weet op het moment echt niet meer hoe ik mijzelf ooit weer op de rails krijg.Afleiding zoeken,ik zou niet weten wat,ben te lamlendig ervoor,murmgeslagen.Zit in een diepe put.Wat een klote situatie.De scheiding moet nog gaan plaatsvinden,daar zie ik als een berg tegenop.
Daar zit je dan 51 jaar,vrouw pleite,een reorganisatie achter de rug,wat kan een mens toch een hoop elende over zich heen krijgen.Pfffffffffffffffffffffff

afbeelding van Kikineys

Geef de moed niet op!!

Hey,
Is inderdaad erg zwaar en iedereen zegt inderdaad dingen als;het gaat wel beteren,je wordt er "sterker" van doet je "groeien",...Voelt alleen nu niet zo en we geloven dat ook niet altijd.Maar probeer toch met kleine dingen jezelf wat energie te geven.Dingen die jij echt graag doet.Ik weet dat het soms erg moeilijk is om buiten te geraken.Maar echt waar het helpt!!Ik verplicht mezelf om iedere dag buiten te komen,in het begin lijkt het inderdaad doelloos rondlopen, maar door gewoon een halfuurtje of uurtje buiten te zijn,dwing je je lichaam om andere dingen te doen,...Het helpt echt tegen het piekeren, malen,...Ook al geloof je er nu niet in, probeer het eens en laat het me gerust weten!!Je hebt een hele hoop te verwerken op een korte tijd,geef jezelf ook de tijd en laat je omringen door vrienden,...Geef het niet op, het vraagt veel tijd maar ook jij zal je weg terugvinden.En je bent niet alleen hé!!!!

afbeelding van Levensles

Bedankt

Bedankt voor je reactie,zal straks eens effe een wandelingetje gaan maken.
Weet alleen niet waar naar toe,maar ik kijk wel.
Zal het straks wel eventjes melden.

Groetjes Levensles

afbeelding van tomaatje

@levensles

Beste levensles,

Ik wens je heel veel sterkte toe, Maar inderdaad je gelooft het nu nog niet maar er is licht aan het einde van de tunnel. Afleiding zoeken helpt inderdaad. Heb je nog hobby's of was er iets dat je altijd al wilde doen ?. Probeer ook professionele hulp in te schakelen zij kunnen je helpen dingen een plek te geven uiteindelijk ben jij de enigste die je jezelf uit dit diepe dal kan trekken ik spreek uit eigen ervaring. Geloof me je krijgt jezelf wel op de rails als je maar wilt. Ik weet niet of je nog kinderen hebt die bij je echtscheiding zijn betrokken maar probeer alles zo goed mogelijk voor jezelf op een rij te zetten van wat JIJ uiteinlijk wilt. Het moeilijkste wordt om te gaan met je verdriet en je eenzaamheid. Uiteindelijk ben je niet echt alleen. Ik mag dit misschien niet zeggen maar dating sites genoeg en er zijn genoeg mensen die een relatie of een nieuwe vriendschap zoeken. Uiteindelijk is het natuurlijk wat jezelf wilt. Maar ik denk dat het nu te vroeg daar voor is. Geef de tijd aan jezelf en sta jezelf toe verdriet te hebben en je klote te voelen en probeer dingen een plek te geven.

Sterkte

afbeelding van Jada

1 ding....

Dit is de bodem...verder kun je niet.....zoek de strijdlust in jezelf....het is jouw leven....zij heeft er geen last van...jij wel....

Hoe moeilijk ook....probeer dingen te accepteren. Wordt boos, niet op haar, maar op de situatie....dat is de manier om weer een stapje de goede richting op te zetten....

Ik hoop echt dat je de kracht vind weer voor je eigen leven te willen vechten!

Heel erg veel sterkte!

Jada