No exit

afbeelding van 8ball

Hey,

Ik zit er doorheen, ik weet niet meer hoe nu verder. Mijn ex en ik zijn nu al een paar maanden weer aan het afspreken. Het is goed. Alles wat er gebeurd is ligt achter ons. Alles is besproken, we gaan op een heel ander level met elkaar om. Misschien toch volwassen geworden Glimlach. Hij is 28, ik 27. We hebben het leuk, onze afspraakjes zijn romantisch, op niveau en het voelt voor beiden als nooit te voren. Er is een maar.
Wij hebben jaren terug een relatie gehad, maar zijn nooit echt van elkaar losgekomen. Op een of andere manier is het zo gegroeid dat de stempel relatie eraf is, maar we gewoon nog bijna altijd samen zijn. Ook zijn we trouw naar elkaar toe op intiem gebied. Dat hebben we ook naar elkaar uitgesproken.
Voor hem is alles oke, maar voor mij niet. Ik wil dat wanneer ik op dit level met iemand omga, deze persoon er ook voor uit komt dat hij met mij is. Zijn meisje. Hij wil geen relatie, hij is hier niet mee bezig zegt hij. Nu kun je denken, tja wat maakt het nou uit jullie hebben elkaar toch. Je kiest er elke keer weer voor bij wie je bent, wat maakt het naampje nu uit.
Het naampje maakt voor mij wel uit omdat ik in het verleden ook daadwerkelijk zijn vriendin ben geweest. Dat ben ik nu dus niet meer, maar er is zoveel veranderd.
Voor mij is de tijd aangebroken dat ik niet meer gewoon losjes, half met iemand wil zijn. Duidelijkheid. Iemand die voor MIJ gaat. Het is zo moeilijk, want eigenlijk is hij er ook voor me. en laat hij me niet zomaar zitten. MAAR hij wil me niet als zijn vriendin, want hij is daar niet mee bezig zegt hij.

Gisteren heb ik tegen hem gezegd dat de tijd van 'kijken waar dit heen gaat' voor mij een beetje voorbij is. Hoelang gaan we nog kijken tot er iets uitkomt? Er komt namelijk niets uit .. want dit is al een hele lange tijd, jaren, zo. Ik heb hem gezegd dat uiteindelijk met iemand wil zijn die ervoor uitkomt dat ik zijn vriendin ben. En ik niet meer ergens in wil zitten waar een eind aan moet komen. Hij zei daarop dat er voor hem helemaal geen eind aan hoeft te komen. Waarop ik antwoordde dat ik niet nog een aantal jaar 'zogenaamd'geen relatie wil hebben.
Gisteren heeft hij me gefeliciteerd met het behalen van mijn diploma en wilde me mee uit eten nemen. Ik had andere plannen, maar hij zei dan neem ik je een andere keer mee.
Ik heb geantwoord: Je wil dus nog steeds afspreken ondanks alles wat ik tegen je heb gezegd, ondanks je weet hoe ik er over denk. Hij antwoordde: Ja, maar ik ben daar niet mee bezig.

Vandaag trek ik het niet, Ik ben ingestort. Ik raak elke keer dat ik eraan denk weer in paniek. Want ik wil hem zo erg niet kwijt. Maar ik weet ergens heel ver weg in mijn achterhoofd dat ik meer verdien. Zeker wanneer ik zoveel voor iemand voel als nooit tevoren. Ik kan het gewoon niet. Ik ben bang. Ik kan m'n leven zonder hem niet voorstellen. Ik ben ook bang een fout te maken. Want we zijn toch altijd samen? Dat wil ik toch? Ik heb zoveel stress ik trek het niet meer.

afbeelding van waterman

Hoi 8ball

Eigenlijk, he......... laat jij over je heen lopen. De dingen die jij belangrijk vindt, daar mag hij overheen lopen. En je laat het gebeuren. Want het lijkt natuurlijk prima, zoals het gaat, met romantische afspraakjes op niveau, maar eigenlijk wil jij het anders. Jij vind dit te vrijblijvend, jij wilt graag dat hij zich duidelijk uitspreekt. En hij doet dat niet..... Hij zegt dat het voor hem niet belangrijk is.

Maar dat is niet het punt, he. Het is voor jou wel belangrijk. En toch zegt hij dat het voor hem niet belangrijk is. En dat is gek.

Hoe goed jullie relatie verder ook is, op een voor jou zo langzamerhand heel belangrijk punt weigert hij met je mee te praten, met je mee te denken, met je mee te gaan. En jij krijgt er stress van, jij trekt het niet meer, Jij wilt daar over praten. En hij doet dat af met: "Maar ik vind het wel best zo.....""

En daar wringt de schoen. Iets wat voor jou heel belangrijk is, daar geeft hij niet thuis. Dat veegt hij onder tafel.

Maar het is wel belangrijk voor je.

Neem jezelf serieus. Misschien is deze niet het geschikte exemplaar. Misschien ook wel, maar dan zal dit probleem wel opgelost moeten worden. Want zo kunnen jullie niet verder. Hoe goed al het andere ook loopt. Dit is belangrijk voor je (geworden). En dus is het belangrijk voor je.

Waarom wil hij er niet zijn voor jou? Waarom wil hij niet dat jij je presenteert als zijn vriendin? Staat hij er werkelijk zo neutraal tegenover? Of is hij actief bezig duidelijk te maken dat hij GEEN relatie heeft?

8Ball, ik kan alleen maar zeggen: neem jezelf serieus hierin. Jij hebt ook wat te willen. Niet alleen hij. En kijk dan of jullie er uit kunnen komen. Maar neem jezelf serieus. Anders doen anderen dat ook niet.
Waterman

afbeelding van 8ball

Hey waterman

Ik heb je bericht wel honderd keer nagelezen. En ik weet dat je helemaal gelijk hebt. Ik heb een beetje afstand genomen om iets helderder na te kunnen denken. Ik ben verdrietig. Ik heb het gevoel dat ik nu duidelijk moet zijn en niet langer moet wachten. Ik denk namelijk dat er over een tijdje niet veel zal veranderen omdat ik of iets hem niet dwingt een keuze te maken. Ik bedoel, waarom zou hij nu ineens wel zeggen dat hij met me in een relatie zal gaan? Dit kan toch gewoon, alles met Mel en tegelijkertijd geen relatie hebben?..
Ik ben bang dat we hier niet uit komen. Ik weet ook gewoon niet wat ik met dat antwoord moet. Ik ben niet met een relatie en de toekomst bezig, maar wel met jou. Hij weet alles altijd zo mooi te verwoorden, dat ik vaak zelfs denk, van ja daar heb je een punt. Maar ik kan er echt niets mee.
Hij zegt voor mij te gaan en dat is deels voelbaar. Maar tegelijkertijd is hij niet bezig met een relatie.. en dan voel ik de vraag opborrelen.. Hoe kan dat nou ? en ik dan? Ik merk toch dat je van me houdt?
Ik vind het doodeng om te weten dat er iemand op deze aarde rondloopt waarmee ik het zo goed kan vinden, zo mijn maatje is en op wie ik zo verliefd ben... waar ik straks niet meer samen mee kan zijn. Ik ben bang dat in een volgende relatie niet zo zal zijn als met hem en hem toch stiekem zal missen en terug zou willen naar hem.

afbeelding van waterman

Hoi 8ball

Stel je de situatie voor: hij komt toch iemand anders tegen. Iemand op wie hij gek wordt. Kan gebeuren, toch? Dat vind jij niet prettig. Logisch. Maar hij wast zijn handen in onschuld, hij geeft niet thuis. Want hij heeft een makkelijk verhaaltje, dan: "Ja maar 8ball, we hadden toch nooit wat? Waarom ben jij nu pissed dat ik met een ander ga, we hadden toch duidelijk dat wij geen relatie hadden? De andere kant op had ik toch ook niet moeilijk gedaan?

En dan heb jij geen poot om op te staan. Toch? Want hij heeft dan formeel gelijk. Maar denk er eens over na. Het betekent gewoon dat jullie geen relatie hebben. Want er is te weinig commitment. Er is geen sprake van relatie. Dat toont hij aan, dat zegt hij. Dus jij moet er mee kappen. Want nu heb je niet de duidelijkheid die jij wel wil.

Misschien denk je te veel voor hem. In zijn voordeel. En denk je te weinig na over wat er ook aan de hand kan zijn. Je zegt bijvoorbeeld dat je vind dat jij duidelijk moet zijn…… Terwijl jij eigenlijk heel duidelijk bent. Je zegt dat je niet weet wat je met zijn antwoord moet. Logisch, want het is geen antwoord. Het zijn mooie woorden, maar ze ontwijken de kern van de zaak. Hij wil geen commitment. En jij wilt dat wel.

Hij neemt geen verantwoording, hij is aan het afschuiven. Hij geeft geen antwoord, hij ontwijkt het probleem. Hij vertoont onvolwassen gedrag.

Is dit dezelfde jongen als waarover je in februari schreef? En in juli vorig jaar? Als dat zo is heb jij alle reden om zo langzamerhand duidelijkheid te willen. Want is het een beetje een aaneenschakeling van onduidelijkheid van zijn kant, en het interesseert hem blijkbaar niet zo veel…..

Het interesseert hem blijkbaar niet zo veel.

Nog een keer. Het interesseert hem blijkbaar niet zo veel.

Ondanks al zijn mooie woorden ben jij voor hem slechts een van de vele opties. En hij is voor jou prioriteit nummer een. En dit is al een paar jaar aan de gang. Jij bent een optie. Je bent prettig als je er bent, je bent fijne opvulling van zijn tijd, maar je bent een optie. Je bent geen prioriteit voor hem. En daar is niks mis mee, als het wederzijds is. En dat is het niet. Aan alle kanten lees ik dat.

Daarmee ben jij de weg ingeslagen die tot enorme teleurstellingen kan leiden. Als hij die iemand tegenkomt dan wordt jij ingewisseld. Dat is wat hij je aan het vertellen is, dat is wat ik er in lees. En daar moet jij niet op wachten. Jij moet de eer aan jezelf houden. En als het niet zo is, als hij je niet gaat inwisselen, waarom zegt hij dat dan niet gewoon?

Lieve 8ball, het kan zijn dat ik de hele situatie volkomen verkeerd inschat. Mijn hele diepe verontschuldigingen daarvoor. Maar als je een greintje denkt dat er waarheid in kan zitten, wat ik zeg, dan zou ik hem loslaten. Dumpen. Meneer geeft geen duidelijkheid? Dan maak ik duidelijkheid. Liever uitgesproken geen relatie, dan onuitgesproken, maar toch geen relatie. Liever duidelijkheid en geen relatie, dan onduidelijkheid en toch geen relatie. Ga je eigen weg, laat hem links liggen. Kijk of hij je op komt zoeken. Dwing de commitment af. Want zo is het niks.

Heel veel sterkte! Geef jezelf heel veel tijd om hier allemaal over na te denken. Wat hier allemaal waar is, en wat niet. Maar laat je niet bedonderen. Dingen die jij belangrijk vindt die zijn belangrijk. Omdat jij ze belangrijk vindt.
Liefs,
Waterman

afbeelding van 8ball

@ waterman

Ja dit is dezelfde jongen als een jaar geleden.
Als ik heel eerlijk ben, denk ik niet dat hij mij voor een ander in zou wisselen. Ik denk ook dat er iets is aan mij, iets verslafends, wat hem naar mij blijft toetrekken. We hebben ook naar elkaar uitgesproken dat wij trouw zijn naar elkaar op intiem gebied. Dat is tegelijkertijd ook wat het zo moeilijk maakt. Hij lijkt voor mij te gaan. Ook als ik hem ernaar vraag, zegt hij alleen met mij te willen zijn en totaal geen behoefte te hebben aan anderen. Ik denk dat wij beiden niet echt open staan voor een ander als wij met elkaar om blijven gaan op deze manier. Je hebt groot gelijk als je zegt dat hij iets dat voor mij belangrijk is gewoon onder de tafel schuift. Want hij is er niet mee bezig... Maar ik wel.
Ik blijf denken maar wat als hij gewoon anders hierin is. Wat als hij me alles geeft waar hij toe in staat is mij te geven? Wellicht is zijn bedoeling helemaal niet mij aan een lijntje te houden en als een soort backup te zien. Het is voor mij heel lastig te begrijpen omdat ik het niet normaal vind zo close met iemand te zijn, maar te zeggen dat je dan niets met iemand hebt. Als ik hem dat vraag, zegt hij hoe bedoel je niet met me hebt. Het is toch duidelijk dat we iets met elkaar hebben. Waarop ik reageer met vragen als :Maar niet serieus? Waarop hij weer antwoord dat hij heel serieus met mij is. MAAR HIJ IS ER GEWOON NIET MEE BEZIG, hij leeft niet met een agenda.

afbeelding van waterman

Hoi 8ball

Probeer het kleiner te houden, he. Dichter bij jezelf. Ben je er ongelukkig mee? Waarmee ben je dan precies ongelukkig? Waarom ben jij er ongelukkig mee? Waar komt jouw onrust vandaan? Kan je die vraagjes beantwoorden?

Voor jezelf, he, hoeft niet per se openbaar Knipoog

Zet jezelf op numero uno. Wat jij wil, hoe jij het wil, en wat je precies wil, dat zijn belangrijke dingen.
Waterman

afbeelding van waterman

Hoi 8ball

ik kwam deze column tegen, en moest aan je denken. Een beetje Glimlach.
http://www.roosvonkblog.nl/scheve-relaties/
Roos vonk schrijft wel fijne columns, ik heb er veel aan gehad!

Sterkte!
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

@waterman

Ik heb ook even gedrukt op de link' hormonale blikvernauwing' in het stukje en thanx voor het delen. Onschuldig

Deze woorden die er staan:

Het stimuleert de aanmaak van ‘lekkere’ stoffen (zoals dopamine). Die zorgen ervoor dat je alsmaar bij die ander wilt zijn, dat je genoeg energie hebt...

En deze:
Vandaar ook de uitspraak van Woody Allen: “De enige liefde die stand houdt is onbeantwoorde liefde”. Er is maar één oplossing: alle contact verbreken en afkicken van de verliefdheidshormonen. Cold turkey, net als bij elke andere verslaving.

Interessant om te lezen waterman, het is ook gewoon een verslaving soms, afkicken maakt je sterker en sterker tegenover handelingen van een ex, waar je ongelukkig van wordt.

Veel liefs! Knipoog
x

afbeelding van waterman

Hoi 8ball

na blijven denken, he, heel zorgvuldig nadenken. Dat maakt je sterker en sterker. En snappen waar je in zit, welke patroontjes zich afspelen. Dat maakt je sterker en sterker.

Oh, en de belangrijkste. 8ball op de eerste plek zetten. Hoofdpersoon. Rest is voorbijgangertje. 8ball op de eerste plek. Dat maakt je sterker en sterker!

Meid, geloof in jezelf!
Waterman

afbeelding van chelle

@8ball: #voorbijgangertje

Naar aanleiding van deze opmerking:

waterman schreef:

"8ball op de eerste plek zetten. Hoofdpersoon. Rest is voorbijgangertje."

Een vraag aan jou, 8ball, puur uit interesse hoe zo'n opmerking nou eigenlijk bij een vrouw binnen komt. Ik zie het namelijk nooit geschreven worden bij de mannelijke bloggers over hun exen.

De man, waar jij nu inmiddels al jaren een 'On-Off' samenzijn mee hebt. Ik neem aan veel mee hebt gedeeld & meegemaakt, liefde bij voelt, verdriet over hebt gehad of nog steeds hebt, vreugde-momenten, leer-momenten, iemand die toch heel belangrijk voor jou lijkt te zijn.....is dat voor jou een 'voorbijgangertje'? Kun je hem zo zien? En zie je jezelf in staat om hem ooit op die manier te omschrijven, in ieder geval ergens in de komende 5 jaar?

Heel nieuwsgierig hoe dit bij vrouwelijke bloggers binnenkomt. Vaak overduidelijk nog met heel veel gevoelens voor De Man in kwestie kampen, die dan eventjes wordt gedevalueerd tot onbelangrijk 'voorbijgangertje' in iemands leven. Alsof het devalueren van je ex je op de lange termijn echt 'sterker' zal maken...

afbeelding van 8ball

@ Chelle

Als hij voor mij een voorbijgangertje was geweest, had ik hier niet jarenlang rondgehangen. Ik vind het vrij vervelend als er negatief over hem gesproken wordt, omdat ik niet zo lang zou blijven hangen als hij me respectloos zou behandelen. En dat is nou juist alles wat het zo moeilijk maakt. Hij behandeld me juist goed..
Of ik hem over een tijd als voorbijgangertje zou kunnen zien.. nooit!
Voor mij voelt het zelfs dat het allemaal geen zin meer heeft zonder hem around. Ik begrijp dan ook niet dat mensen echt kunnen denken dat dat het geval zou zijn. Ik kan zulke reacties ook niet serieus nemen, want mijn gevoel wordt op dat moment ook niet serieus genomen.
Wel denk ik dat waterman de juiste intenties heeft, hij wil gewoon zeggen dat ik mezelf op de eerste plaats moet zetten meer niet denk ik

afbeelding van mrpither

Re:

Vraag maar eens aan Waterman waarom hij hier is.
Hij is nl het type man waardoor veel meisjes hier zijn.
Hij zal je vast al via de pb's benaderd hebben bijvoorbeeld....

afbeelding van Elle_7

@mr.Pither

Huhh? wat? Shock Ook goedemorgen trouwens.
Om eventjes mijn zondagochtendreactie hier te plaatsen zo op de nuchtere maag als het mag:

daar geloof ik helemaal niks van. Ik geef toe dat ik het niet altijd eens ben met Waterman ,(wat overigens geen noodzaak is toch?), en dat sommige van zijn opmerkingen zo geplaatst zijn (bewust of onbewust, maar ik denk onbewust is gewoon zijn manier van schrijven) dat ik denk:'' ik heb zin om daar eens effetjes een goed geformuleerd argument tegenover te zetten''.

Daar staat tegenover dat ik vind dat hij zeker ook heel zinnige dingen plaatst (vind ik trouwens van alle formumers hier; dat ik denk wow goed doordacht en soms echt heel grappig Grijns )

Maar nee rokkenjager gaat me te ver. Ik ken Waterman niet zo lang maar ik weet zeker dat het beeld wat jij schetst echt niet bij hem past , dus ik denk dat je je vergist mr. P. Maar vergissen is nog altijd menselijk.
(Sorry trouwens Waterman voor de 3e persoon waarin ik steeds spreek, moet irritant zijn.)
Fijne zondag

afbeelding van torn

@Elle_7

Het kan een aanname van mijn kant zijn maar ik betwijfel of mrPither het zo suggestief en ranzig bedoeld zoals jij het nu interpreteert.

Ik vermoed, maar wederom een aanname van mijn kant, dat mrPither erop doelt dat er een tendens op dit forum aanwezig lijkt te zijn van het 'willen zorgen voor mensen' en overtuigen van 'het eigen gelijk' of visie via intensief pb verkeer. En dan vooral wanneer er in het openbaar in blogs andere goed beargumenteerde inhoudelijke 'tegen-geluiden' worden gegeven. Zoals nu b.v. in dit blog van 8ball wordt gedaan door Chelle.

De desbetreffende blogger vervolgens via pb-verkeer frequent wordt benaderd en volop aandacht en 'zorg' krijgt van een clubje forumleden die leiden aan het Florence Nightingale complex ( The Disease To Please) of het LDVD inmiddels zo gecultiveerd hebben dat het een vorm van zingeving lijkt te geven. En er vervolgens ingespeeld en gestuurd ('grooming') wordt op 'het slachtofferschap' van de desbetreffende blogger waaruit, omdat men in het echte leven bij familie en vrienden niet meer kan of durft door te blijven praten over het verdriet over de ex, een vorm van afhankelijkheid ( ik word gezien en gehoord ) gaat ontstaan richting die forumleden.

Die daar, hoe dan ook op hen beurt, weer iets voor zichzelf uit 'dat nodig zijn' halen.

Oh ja en er ook vooral via pb, maar dat is wat ik mij heb laten vertellen, benadrukt wordt dat die andere forumleden er helemaal niets van snappen, geen gevoel hebben, hard zijn, alleen maar bagger schrijven of uit zijn op ruzie.

Klinkt allemaal heel ver gezocht voor een virtueel platform, maar schijn toch echt zo te werken hier.

Zoiets.....?

Elle_7 schreef:

dat ik denk:'' ik heb zin om daar eens effetjes een goed geformuleerd argument tegenover te zetten''.

En wat weerhoudt je daarvan? Altijd goed voor iemand met een hulpvraag en de diversiteit op een forum om verschillende meningen en visies op een blog/reacties te krijgen toch?

afbeelding van torn

Dubbel

dubbel

afbeelding van chelle

@Elle: #Welwillend On/Bewust?

Elle schreef:

“…..en dat sommige van zijn opmerkingen zo geplaatst zijn (bewust of onbewust, maar ik denk onbewust is gewoon zijn manier van schrijven)…”

Hoewel terloops even snel tussendoor geschreven, raak je hier - voor mij in ieder geval - een interessant onderwerp aan, Elle.

(De manier van) Bewust Schrijven of Onbewust Schrijven.

Als we vertrekken vanuit de wetenschap dat we ons hier op een ldvd-forum bevinden, dan kost het geloof ik niet veel moeite om ons te realiseren (de blogs en verhalen zo lezende) dat dit forum bevolkt wordt door emotioneel gekwetste individuen die zich vaak (althans in ieder geval in de eerste periode) in hun emotionele verwarring psychisch behoorlijk overweldigd kunnen voelen. Daaruit voortkomend dus heel kwetsbaar en ook ontvankelijk zijn.

Op die wijze bekeken, ben ik zelf geneigd te denken dat een al dan niet ‘Bewust Zijn Van’ wel degelijk heel veel uitmaakt en dus een essentiële rol speelt tijdens het schrijven van een reactie aan iemand.

Laten we bijvoorbeeld dit blog van 8ball als voorbeeld nemen. De reactie van de beste waterman lezende, waarin hij naar mijn mening in het verhaal van 8ball over het gedrag van haar vriend zonder enige vraagstelling of toetsing zodanig veel zelf aan het invullen en concluderen is, dat de vraag of dit nu ‘onbewust’ of ‘bewust’ gebeurt, wel een hele interessante is:

Citaat:

“Als hij die iemand tegenkomt dan wordt jij ingewisseld. Dat is wat hij je aan het vertellen is, dat is wat ik er in lees. (…)”
“En als het niet zo is, als hij je niet gaat inwisselen, waarom zegt hij dat dan niet gewoon?”
Er is geen sprake van relatie. Dat toont hij aan, dat zegt hij. Dus jij moet er mee kappen.”
Jij bent een optie. Je bent prettig als je er bent, je bent fijne opvulling van zijn tijd, maar je bent een optie.”
“8ball op de eerste plek zetten. Hoofdpersoon. Rest is voorbijgangertje.
“Dumpen. Meneer geeft geen duidelijkheid? Dan maak ik duidelijkheid.”
Want is het een beetje een aaneenschakeling van onduidelijkheid van zijn kant, en het interesseert hem blijkbaar niet zo veel….”

Zoals waterman het vertaalt en het vervolgens aan 8ball ‘teruggeeft’, is 8ball’s vriend ‘aan het vertellen’ dat zij ‘zal worden ingewisseld’. Volgens waterman ‘is 8ball voor hem een optie, een opvulling van zijn tijd’. En toont deze man ook aan ‘dat er geen sprake is van relatie’ en 'het interesseert hem blijkbaar niet zoveel'.

Zoals ik in een eerdere reactie al aangaf: wat waterman zegt ‘te lezen’ wat deze man aan 8ball loopt te vertellen, wat deze man bedoelt, staat nergens in die context. Het is, met alle respect, de interpretatie en aanname van waterman. Wat ik hier gevaarlijk aan vind, is dat je iemand hiermee dus (als je je hier in je eigen manier van schrijven dus niet bewust van bent/wordt) emotioneel aan het beïnvloeden bent. Kleine zaadjes aan het planten. Je tast hiermee iemands beeldvorming of perceptie ten aanzien van een persoonlijke gebeurtenis of situatie aan. Doe je daar goed aan?

Gebeurt dit onbewust, zoals jij denkt, Elle? Als dat zo zou zijn, dan kan ik hier alleen maar over zeggen dat 8balls verhaal dus niet objectief en ‘zuiver’ wordt gelezen. Dan hebben we hier, naast 8balls eigen verhaal, ineens te maken met ‘de verhaal-versie van waterman’ die er overheen wordt gegooid. Onbewuste Projectie? Namelijk ZIJN versie, niet van 8ball. Of, althans, 8balls verhaal gerecycled en met een ‘andere’ lading neergezet.

En niet om dwars te willen liggen, maar mijn inziens gaat het dan allang niet meer om 8ball. En, ja, daar vind ik wat van. Dan ga je voorbij aan haar gevoel, aan de betekenis van details in haar verhaal zoals alleen zij deze kan ervaren. Ga je trouwens ook geheel voorbij aan je eigen plaats in het geheel, namelijk: Als Toeschouwer. Ik doe namelijk even de aanname dat waterman er geen stageplaats op heeft zitten, waarbij hij een jaartje of twee heeft meegelopen in deze relatie waar hij allerlei zelf-gefabriceerde ‘waarheden’ op loopt los te laten.

Mooi voorbeeld is de term ‘voorbijgangertje’, waarmee bij talloze mannelijke exen door waterman gepoogd wordt daar de betekenis en waarde van weg te nemen. En dan mogen we hier toch even getuige zijn van een eerlijke en begrijpelijke reactie van 8ball die hier zelf deelt hoe zo’n benaming eigenlijk bij iemand binnenkomt. De kans bestaat dus, dat iemand zich in haar gevoel niet serieus genomen voelt.

Is het niet belangrijk dat je je hiervan (van het gevoel van een ander) dan ‘bewust wordt’ en dit ‘bewustzijn’ dus meeneemt in andere reacties? Of ben je dan toch alleen maar bezig met je eigen positie hier op het forum en het uitdragen van alleen je eigen boodschap? Want de mannelijke (ex)partners van vrouwelijke bloggers worden door waterman al jaren op deze wijze neergezet, ongeacht het ‘Bewust Zijn’ hoe dit eigenlijk door de ontvanger ervaren zou kunnen worden…

Help je iemand echt emotioneel door haar demoniserende beeldvormingen over diens ex toe te werpen waar dan aan vast gegrepen kan worden om ‘vooral staande te blijven’? Jezelf in je eigen leven in de hoofdrol plaatsen is zeker een mooi en werkbaar advies, maar behoor je daarmee vervolgens automatisch ‘de rest’ als passanten in iemands leven weg te schrijven?

Is dat écht zo’n mooie boodschap die je iemand in zijn of haar verwerkingsproces mee kan geven? Ik betwijfel dat.

Zelfs in de letterlijke zin van het woord ‘voorbijganger’, kan een passerende vreemdeling die maar 10 minuutjes door je leven wandelt om vervolgens nooit meer terug te zien, je een levensles of boodschap brengen die je je hele leven met je mee zal dragen. Just saying...

Helaas laat de beste waterman zich nooit (openbaar) bevragen over zijn ‘manier van schrijven’ en lijkt hierin in ieder geval publiekelijk een starre onverbeterlijkheid tentoon te spreiden (ondanks zijn eigen motto ‘de clou is dat er geen waarheden zijn, hé?!’) waarbij je er dan uiteindelijk alleen maar ‘over’ kunt praten, in plaats van hier (met hem) een uitwisseling over aan te kunnen gaan. Is verder niet erg, want zoals je ziet is een uitwisseling ook mogelijk zonder dat hij zich hier open voor stelt Knipoog

Echter, voor mij staat de uitspraak ‘onbewust is gewoon zijn manier van schrijven’, erg wankel op de pootjes. Ik zou het dan eerder willen noemen: ‘Welwillend Onbewust Zijn’.

Maar goed, zodra er ‘WIL’ bij komt kijken is het een bewuste actie, niet? Grijns

afbeelding van chelle

@8ball

Ik vind het verfrissend om het eens direct van een blogger (=’ontvanger’) zelf te horen, hoe het precies ervaren wordt wanneer er naar haar (ex-) partner verwezen wordt als ‘voorbijgangertje’. Zelfs gruwel ik er altijd van om te zien hoe de betekenis van een ex-partner op kunstmatige en sturende wijze eraf wordt gestript. Verworven tot niets meer dan 'een passant', lopende door de draaideur van iemands leven.

De intenties van waterman stel ik niet ter discussie, hij zal vast de beste bedoelingen hebben. Wel deel ik hierin je beleving dat, wanneer er geprobeerd wordt om de waarde en betekenis weg te nemen van de persoon waar deze gevoelens juist op gericht zijn, jij je (terecht) in je gevoel aangetast kan voelen. Wellicht zelfs in dat gevoel ook niet gehoord of gerespecteerd.

En hoe ‘juist’ ook de intenties door de aandacht te richten op het gegeven dat ‘jij de hoofdpersoon bent’ (=het belangrijkste behoort te zijn), ik protesteer tegen het gegeven dat ‘de rest er omheen’ dan maar enkel en alleen als voorbijgangertjes behoort te worden gezien.

Het is niet aan mij, de melkboer, de AH-kassière, waterman of wie dan ook om een persoon die voor jou wél van heel veel waarde en betekenis lijkt te zijn, neer te zetten als een onbelangrijke passant in jouw leven. De enige die het ‘recht’ heeft om dit op die wijze te mogen invullen, ben jij alleen. Niemand anders. En al helemaal niet een internet-persona op een forum. Kan de bedoeling wel ‘goed’ zijn, zeker, echter mis ik hierin het respect voor jouw gevoel en het besef dat jouw gevoel voor deze man nog heel veel waarde en betekenis heeft.

Het heeft nog nooit iemand geschaad om te re-evalueren/reflecteren welk effect je eigen schrijven op iemand heeft. Op dat punt mis ik wel degelijk de ‘juiste intenties’ van waterman Knipoog

afbeelding van Hetlevenismooi

Heey waterman,

Ik kan mijn eigen antwoord hierboven niet veranderen, jij was me voor Knipoog maar er staat opeens een @waterman ik bedoelde natuurlijk heey waterman.
Staat veeeeel te zakelijk voor buddies. Knipoog

afbeelding van waterman

Heeeeey hetleveniseenfeest

Glimlach

Liefs!
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

Yes, Hetlevenkanzomooi zijn!

Grijns

Maar ook is Hetlevensomshard!

We krijgen allemaal een portie van (liefdes)verdriet en vreugde.

Schep vreugde in het leven, zet je zorgen aan de kant.
Moest opeens denken aan dit liedje. Glimlach

afbeelding van torn

# Gif

Waterman, waterman waterman toch...

Wat is toch die aversie tegen je eigen sekse-genoten die je structureel in deze verhalen lijkt uit te dragen.
Een aversie die zover gaat dat je niet eens meer instaat bent jezelf objectief te stellen of te lezen en ijskoud aan ieder verhaal van een 'vrouw in nood' je eigen (verziekte) draai en invullingen aan het geven bent. En met al die verdraaiingen en eigen invullingen die je aan een verhaal geeft alleen maar ruimte voor jezelf aan het creëren bent om bij mensen (vrouwen) in nood gif in het hoofd aan het pompen bent.

Jezelf, en de hulp-vragende, in de waan latend dat je daarmee iemand aan het helpen bent.

Net als ik, jij en anderen die hier al langer aanwezig zijn en al eerder op 8ball (en haar vorige nick) hebben gereageerd zou ook jij toch instaat moeten zijn om te doorzien dat dit niet alleen iets is van haar vriend is die geen committent wil aangaan? Maar dat het hier, het verhaal volgend vanaf de zijlijn, lijkt te gaan om 2 mensen die een geschiedenis met elkaar hebben van inmiddels bijna 10 jaar en waarin er sprake lijkt te zijn van op een zeer ongezonde manier emotioneel afhankelijk zijn van elkaar.

Steeds de relatie met elkaar aan het recyclen (aan-uit-aan-uit-aan) zijn en beiden ondanks dat zij beweren van elkaar te houden, wat best op een ongezonde manier wel zo zal zijn, geen centimeter breed aan elkaar toe (kunnen) geven als het omdat ene punt gaat waar steeds over gestruikeld wordt.

Niet met elkaar kunnen, maar ook niet zonder elkaar. En iedere keer als het niet loopt volgens de verwachtingen of behoeftes waar niet aan voldaan en het allemaal teveel wordt weer een periode van afstand (en rust) van elkaar nemen om vervolgens de cyclus na een paar maanden weer opnieuw te gaan herhalen.

Ik snap wel dat haar vriend de omgang/relatie en zijn gevoel voor 8ball, om zijn eigen geloofwaardigheid t.o.v. zijn familie en vrienden te behouden, na alles wat er in het verleden gebeurd is, het richting de buitenwereld zo klein mogelijk probeert te houden. Hoe leg je je eigen keuzes/gevoel hierin uit aan mensen in je directe omgeving die om je geven en zien welke onrust/stress deze omgang in het verleden met zich heeft meegebracht en je er iedere toch weer instapt. Wat natuurlijk ook voor 8ball van toepassing is.

Kan jij je voorstellen, en praat het absoluut niet goed, dat hij het om die reden misschien wel heeeeeel klein en heeeeel dicht bij zichzelf probeert te houden?

Zou 8ball niet meer geholpen kunnen zijn met haar erop te wijzen dat zij als mens zelf ook haar keuzes hierin maakt en (zelf)verantwoording heeft ? Of met een advies om daar alleen of met samen met haar vriend eens serieuze en structurele (professionele)hulp bij te gaan zoeken? Om na al die jaren eens definitief van elkaar los te komen of om op een andere wijze samen met elkaar verder te kunnen gaan?

I.p.v hier ieder half jaar weer na delen van haar verhaal over hetzelfde probleem weer die sociaal-wenselijke gif-ballen over haar vriend van jou en enkele anderen steeds toegeworpen te krijgen..... die haar ook niet verder lijken te brengen?

afbeelding van chelle

#Manipulatie

Wij hebben vast niet hetzelfde blog gelezen, waterman. Want ik lees NERGENS dat deze man in het verhaal impliceert, bedoelt of suggereert ‘dat als hij iemand tegenkomt, 8ball zal worden ingewisseld’. In jouw interpretatie: ‘want anders zou hij je wel zeggen, dat hij je niet gaat inwisselen’.

The Eff? Zijn dat nu de nieuwe regels? Je moet uitspreken dat je iemand niet gaat inwisselen, want als je dat niet duidelijk maakt, dan geef je dus het signaal af dat je ‘iemand zal inwisselen’? Je zit met de details die 8ball hier loslaat, gewoon schaamteloos eventjes een compleet ander verhaal te fabriceren! Met zoveel gif, bitterheid en kwaadheid naar de Man in dit verhaal.

Ook jouw beeldvorming dat er hier ‘geen sprake van een relatie is’. Er is, gebaseerd op wat IK op basis van 8balls verhaal interpreteer, wel degelijk sprake van een relatie en een zekere vorm van commitment:

8ball schreef:

“We hebben het leuk, onze afspraakjes zijn romantisch, op niveau en het voelt voor beiden als nooit te voren. Ook zijn we trouw naar elkaar toe op intiem gebied. Dat hebben we ook naar elkaar uitgesproken.“
“Gisteren heeft hij me gefeliciteerd met het behalen van mijn diploma en wilde me mee uit eten nemen. Ik had andere plannen, maar hij zei dan neem ik je een andere keer mee.
“…want eigenlijk is hij er ook voor me. en laat hij me niet zomaar zitten.”

En dan komt waterman er even zijn conclusies op loslaten:

waterman schreef:

“Als hij die iemand tegenkomt dan wordt jij ingewisseld. Dat is wat hij je aan het vertellen is, dat is wat ik er in lees. (…)”
“En als het niet zo is, als hij je niet gaat inwisselen, waarom zegt hij dat dan niet gewoon?”
Er is geen sprake van relatie. Dat toont hij aan, dat zegt hij. Dus jij moet er mee kappen.”
Jij bent een optie. Je bent prettig als je er bent, je bent fijne opvulling van zijn tijd, maar je bent een optie.”

Wederom, in herhaling vallende, bevestigen 8balls eigen woorden waar jij in jouw interpretatie en invullingen van haar verhaal tekort lijkt te schieten:

8ball schreef:

“Als ik heel eerlijk ben, denk ik niet dat hij mij voor een ander in zou wisselen. Ik denk ook dat er iets is aan mij, iets verslafends, wat hem naar mij blijft toetrekken. We hebben ook naar elkaar uitgesproken dat wij trouw zijn naar elkaar op intiem gebied. Dat is tegelijkertijd ook wat het zo moeilijk maakt. Hij lijkt voor mij te gaan. Ook als ik hem ernaar vraag, zegt hij alleen met mij te willen zijn en totaal geen behoefte te hebben aan anderen.”

Klinkt, hoe alternatief deze ‘relatievorm’ dan ook moge zijn, als een relatie. Ook al is het niet 'de vorm' die 8ball voor zichzelf wenst. Er is wel degelijk commitment, ook al de manier waarop dit wordt vormgegeven dan wellicht afwijkend.

Wat er alleen NIET is, is de officiële erkenning van zijn kant in de vorm van een uitgesproken ‘wij zijn officieel samen, officieel een stelletje’. Maar daar kom ik straks op terug bij 8ball zelf.

Wat is het toch in jou, waterman, dat je structureel en onverbeterlijk constant steeds weer alleen De Man in het verhaal van vrouwelijke bloggers moet neerhalen en devalueren tot kerels die geen knip voor de neus waard zijn?
Ondanks dat jou hier al talloze keren vragen over zijn gesteld en opmerkingen over zijn gemaakt (waar je altijd van wegkijkt of komt met het argument 'er zijn geen waarheden, hé?'), blijf je jezelf de vrijheid permitteren om in de blogs van vrouwen allerlei (eenzijdig en door jou geconcludeerde) eigenschappen toe te schrijven aan De Man in het verhaal.

In plaats van je plaats hier te kennen (namelijk: in achtneming dat jij er niet bij bent, hé?) en iemands verhaal te benaderen vanuit -->vraagstelling <--, loop je onverbiddelijk en ongenuanceerd allerlei negatieve betekenissen te verbinden aan constant alleen het gedrag van de mannelijke partner. Waarbij je vervolgens ook nog eens even voor de vrouwelijke blogger de in JOUW beleving kwalijke, respectloze intenties en beweegredenen van ‘die kerel’ samenvat en invult. Nog een keer: JOUW beleving en interpretatie.

Het staat haaks tegenover jouw benadering van vrouwelijke bloggers; daar waar je zelfs recentelijk nog een andere vrouwelijke blogger adviseerde om haar gevoelens en interesse voor een andere man vooral NIET aan haar huidige partner kenbaar te maken. Wat niet weet, wat niet deert, tenslotte. Bij het voorbeeld dat ik er hier even bijhaal, was jouw advies ‘om vooral niets te zeggen’ erop gericht dat ‘duidelijkheid alleen maar meer onrust zou brengen’. Terwijl je hier op 8ball inpraat dat zij commitment (=duidelijkheid) moet gaan afdwingen. Gewoon dumpen, die kerel.

HUH? Hoezo jezelf constant tegenspreken?

Dat je je gewoon (alle pogingen van andere lezers die jou daar regelmatig op hebben gewezen) niet bewust bent (=wil zijn?) dat je met deze benadering – het constant demoniseren van De Mannen in de blogs en verhalen van Vrouwelijke Bloggers – op gruwelijke wijze iemands beeldvorming en perceptie van een situatie en zelfs van een partner loopt aan te tasten en beïnvloeden.

Ik vind het creepy en emotioneel schadelijk wat je hier loopt te doen. Mensen zijn kwetsbaar. Ik mis bij jou structureel de inachtneming dat de wijze waarop jij altijd maar weer met heersende overtuiging de Man in het verhaal als schuldige aanwijst, je hiermee heel veel negatieve invloed uitoefent op de ontwikkeling van iemands perceptie/beeldvorming/inzicht over een situatie. Iets waar je mijn inziens ten alle tijde de ruimte in acht behoort te nemen dat deze ontwikkeling de ander toebehoort, zonder inmenging en sturing van jou.

Daarbij, je betoog over ‘zijn handen in onschuld wassen bij het ontmoeten van een nieuw iemand omdat er officieel geen sprake is van ‘een relatie’? Dit gebeurt toch ook in langdurige relaties of zelfs een huwelijk, waterman? Knipoog

afbeelding van Mariah

Eigen verantwoordelijk

Er word herhaaldelijk met de vinger naar Waterman gewezen.

Ik ervaar de intenties van Waterman als oprecht.
En natuurlijk kan hij er weleens naast zitten.
So what mensen maken fouten.

En verkleinwoorden werken relativerend. Ex of exje dat geeft een hele andere beleving.

Ik zie het niet als kwalijk wat hij doet.
Dat in zijn schoenen leggen vind ik onterecht.
Hij is een helper en wat is daar mis mee.
Wat is er mis mee als je een lief en opbeurend woord ontvangt op het moment dat je er doorheen zit.

Je bent ten alle tijde zelf verantwooordelijk voor jezelf.
Of iemand dan in zijn slachtofferrol blijft zitten.
Dat is ook de verantwoordelijkheid voor degene die hier zijn verhaal neerzet.

Mariah

afbeelding van Hetlevenismooi

Mooi gezegd Mariah,

Waterman is een lieverd met goede bedoelingen.
Absoluut.

Het is inderdaad ZEER onterecht.

afbeelding van chelle

#Open Podium

Iedereen mag mij aanspreken op dat wat ik schrijf, Mariah. Open Podium, zeg maar. En dan neem ik in de meeste gevallen, uitzonderingen daargelaten, ook nog de moeite om erop te reageren. Direct welteverstaan; niet via allerlei suggestieve reacties of youtubjes op een ander blog.

Wat ik wel belangrijk vind is dat er goed gelezen wordt wat ik schrijf en het niet een gevalletje wordt van ‘teruggeven wat er wordt gedacht dat ik bedoel’.

Zo gaat het bijvoorbeeld niet over ‘verkleinwoordjes’ zoals ‘exje’. Verre van. Zo zie je mij, op 1 punt na dan, ook nergens de ‘goede bedoelingen’ van waterman in twijfel trekken. Geef ik ook te kennen deze niet ter discussie te stellen.

Wat ik hier op dit blog denk te zien gebeuren, tevens de enige aantekening die ik hier maak, is mijn waarneming dat ik een verhaal op een paar punten verdraaid zie worden en er vervolgens een andere invulling aan wordt gegeven. Ik geef hier de letterlijke voorbeelden van. Notabene de blogger zelf, die de ‘invullingen’ die hier op het gedrag van haar vriend worden losgelaten, zelf ook weerlegt en nuanceert. Het blijkt dus niet helemaal met 8balls eigen verhaal & uitleg overeen te komen, de invullingen...

Als jij het bespreekbaar maken van wat er hier gebeurt, ‘vingertjes wijzen’ wenst te noemen, Mariah, is jou dat goed recht. Als waterman het wenst af te doen als ‘doodanalyseren’, so be it. Ik zie dat echter niet zo. Voor mij is het simpelweg onderzoeken hoe dit aan de kant van een blogger (=‘de ontvanger’) kan overkomen en dat ik hierin vanuit de kant van waterman toch de inachtneming voor iemands gevoelsbeleving lijk te missen.

Natuurlijk kunnen we er een ‘so what, natuurlijk kan hij er ook weleens naast zitten!’ overheen gooien. Het afdoen als ‘mensen maken fouten’. Onderstrepen dat het ‘goed bedoeld is’. Zeker kunnen we dat doen. En soms is daar ook sprake van. Alleen toch een ‘maarrrrr’: laat ‘t nu nét het dingetje zijn dat dit inmiddels zo structureel bij waterman gebeurt dat het al lang niet meer een periodiek of sporadisch ‘foutje’ is of ‘er naast zitten’ betreft.

Voor jou werkt het kennelijk anders, Mariah. Dat mag. Dat jij er geen moeite mee hebt, noch aanstoot aan neemt toen jouw ex, de vader van jouw kind, hier voor ‘tuig’ en ‘schorem’ werd uitgemaakt toen jij je verhaal hier deed en vanuit jouw emotie en de gebeurtenissen omtrent jouw ex, hierin steun en troost vond, dat mag je voor jezelf bepalen. Zelfs wanneer je een half jaar verder weer worstelt met bepaalde ‘gevoelens’ van hoop en liefde voor diezelfde man. Als dit voor jou werkt, you go, girl. Daar ga ik niet over.

Echter, voor mij is het gebruik van dit soort benamingen alleen maar een tevergeefse poging om een ex, die diep van binnen simpelweg nog een hele grote rol in iemands gevoelswereld inneemt, op een kunstmatige wijze te ontdoen van elke waarde. Dat iemand zich dat recht toe-eigent om die ‘onbelangrijkheid’ of ‘onbruikbaarheid’ voor een ander te (gaan) bepalen, daar spreek ik me over uit. Ik vind dat zelf namelijk 'gevoelig materiaal'. Zie niet in wat nu ZEER ‘onterecht’ aan deze mening is.

Ik als aanschouwer ervaar het alsof er over iemand wordt heen gewalst. Een gevoel die jou volgens mij heel bekend is, Mariah? Niet gehoord worden. En wanneer ik de blogger zie uitspreken dat zij zich ‘niet serieus genomen voelt in haar gevoel’, en ‘’het vrij vervelend vindt als er negatief over hem (haar vriend) gesproken wordt’, dan licht ik dat eruit. Ik ervaar het, zij het dan als toeschouwer, alsof de blogger niet wordt gezien, omdat iemands boodschap het zicht op de blogger in de weg staat. Ben je nog 'aan het helpen' wanneer je het zicht op die ander kwijt bent? Of maar half ziet?

Het gaat mij namelijk in eerste instantie niet om waterman en welk verhaal HIJ er in ziet, maar staat voor mij allereerst de blogger hier centraal: haar gevoel & haar verhaal. Wederom: mijzelf hierover uitspreken, ik zie daar niets ZEER onterecht aan.

Veelzeggend vind ik het, dat nu alle aandacht wordt gericht op het verdedigen van waterman, de lofbetuigingen wat een keilieve lieverd het is, en hoe goed zijn bedoelingen zijn, etc etc. Weer die ene vrouw die haar behoefte niet kan onderdrukken om waterman voor de zoveelste keer alweer in dit ene blog te moeten bejubelen, bezingen, applaudiseren en aanprijzen in een poging hem met al haar overweldigende 'buddyliefde'-spierkracht weer op een voetstuk te hijsen.

“Mij heeft voorbijgangertje wel heeeel erg geholpen! Ik was meteen een paar stapjes verder in mijn verdrietige toestand!”, wordt er even aangevuld. Oh? Verklaard door diegene die zich al jaren achtereen nog steeds in het merendeel van de blogs identificeert met het o-zo-verschrikkelijke liefdesverdriet, het zieke ldvd-brein, haar eigen breuk en ‘het gedumpt zijn’ blijft cultiveren tot iets dat pas gisteren lijkt te zijn gebeurd, terwijl zij uitspraken blijft herkauwen zoals ‘als het aan mij had gelegen, was het niet uitgegaan’. Vind ik allemaal heel rot voor haar. Maar je kunt mij niet wijsmaken dat ‘de ex als voorbijgangertje’ in dit gevalletje écht is ingedaald als je er nog zo vaak en frequent mee bezig bent Knipoog

Ondertussen, en daar sluit ik mee af, vind ik het opvallend dat ik werkelijk niemand oprechte aandacht zie hebben voor het mogelijke side-effect dat watermans schrijven wellicht óók soms heeft en hoe dit bij sommige bloggers dus binnenkomt. 8ball spreekt zich, zij het heel bescheiden en genuanceerd, hier wel over uit. Maar waar verder niemand zich, althans publiekelijk dan, echt over lijkt te bekommeren. Misschien vind ik dat nog wel het meest veelzeggend.

Ik blijf in ieder geval mijn kanttekeningen plaatsen, wanneer ik weer eens tijdelijk deze site passeer. Mag dat? Ja, dat mag. Dwars tegen de alom bekende verontwaardiging in van de paar enkelingen die dit forum als de enige ware zingeving in hun leven hebben verheven tot een Koninklijk Heiligdom dat letterlijk dag & nacht bewaakt behoort te worden…

#wow.

afbeelding van Mariah

Chelle

Ik noem het inderdaad vingertje wijzen.
Want je hebt je punt toch allang gemaakt.

Maar wat mij gewoon opvalt is dat je dat blijft doen.
Net zo goed die indirecte reacties van Waterman vind ik het niet ok.
Van jullie allebei niet.

En verder stel ik het niet op prijs dat je mijn proces van verwerken erbij
moet vernoemen is totaal niet relevant.

Mariah

afbeelding van 8ball

Zucht

Misschien moet er een keer goed gelezen worden wat Chelle nou eigenlijk daadwerkelijk zegt ipv weer op mijn blog zo'n ellenlange discussie te houden. Chelle legt uit wat haar bedoelingen zijn, dit wordt naar mijn mening genegeerd. Herhaaldelijk geeft zij aan niet te twijfelen aan de goede bedoelingen van waterman, maar dat zij het er niet mee eens is dat iemands blik op een situatie beïnvloedt kan worden op een manier die wellicht niet helemaal terecht is. Kwestie van begrijpend lezen denk ik dan.

afbeelding van Hetlevenismooi

Lezen

Lees hetzelf ook nog eens allemaal terug. En er wordt niks genegeerd hoor.Je kunt niet wegkijken naar het verdere gelul. Er wordt begrijpend gelezen.
Die discussies zouden niet ontstaan als er netjes met mensen om zou worden gaan. Dat wordt niet gedaan. Er wordt met vingertjes gewezen.

Ik hoop dat je een leuke dag hebt en wat minder verdriet.
Dat je relatie goed verloopt.

afbeelding van chelle

#What Really Matters, 8ball

Hoewel ik het inmiddels gewend ben, blijft het enorm spijtig om wederom op een blog waar te nemen hoe de mogelijkheid tot het openlijk wensen te bespreken en onderzoeken van sommige kwesties met veel kabaal kapot wordt getrapt door enkele gebruikers die zichzelf op dit forum zien als De Enige Hoofdrolspelers Die Er Toe Doen.

Vanuit deze zelfverworven o-zo noodzakelijk geworden positie, er ook overtuigd van zijn dat alleen 'zij' mogen bepalen wat op dit forum wel en niet kan. En alles wat daar niet mee overeenstemt, wordt afgedaan als 'gelul' en 'bagger'. Want voor hen lijkt 'het bespreekbaar maken', hoe scherp en inhoudelijk je dat ook doet, inclusief het in tact laten van iemands intenties, gelijk te staan aan 'de forumregels overtreden'. ‘Netjes met mensen omgaan’ lijkt gelijk te staan aan ‘je mening voor je houden wanneer deze niet overeenstemt met die van hen (=de hoofdrolspelertjes)’.

Iets met Heilige Huisjes en dat dit forum in het leven van die paar luidste protestanten wellicht het enige 'Huis Van Zingeving' lijkt te zijn. Dát wordt dus het punt. De beleving van de blogger lijkt allang vergeten, lijkt er niet toe te doen. Schaamteloos erover heen walsen, geen oog lijken te hebben voor wat er aan 'die kant' eigenlijk gebeurt. En wanneer je daar als blogger zelf wat over zegt, op je eigen blog notabene, dan krijg je de tip 'om het zelf nog eens allemaal terug te lezen'. Met andere woorden, 'ook jij ziet (=beleeft) het verkeerd'.

Ik ben me heel bewust van wat ik schrijf, dat doe ik openlijk, inhoudelijk beargumenteerd en alles is netjes binnen de regeltjes. Anders was het door de admin wel weggehaald. Wat dat betreft is het voor mij niet relevant, noch interessant wat de protesterende hoofdrolspelertjes hier van mijn reacties vinden. Elephant Skin, yo! Grijns

Wat ik wél relevant vind, is dat jij, beste 8ball, in ieder geval wél begrijpt wat ik hier schrijf. Je gezien voelt in jouw beleving. Duidelijk krijgt waar het mij op jouw blog om gaat. Mijn bedoeling en het punt dat ik maak, ook juist weet te interpreteren.

En gelukkig is dat zo. All that matters, really Knipoog

Terug naar jouw blog, 8ball. Waar JIJ centraal staat. Jouw verhaal, jouw beleving, jouw gevoel.

En van niemand anders.

afbeelding van Hetlevenismooi

@8ball

Erg dat je al jaren die stress hebt.
Jij gaat er in mee en bent afhankelijk van hem.
Jij wil er een naam aan geven en hij niet.
Er zitten bij beiden redenen achter.

Sterkte en wijsheid!

afbeelding van Mariah

8ball

Eigenlijk denk ik dat je van een mug een olifant maakt.
Je wilt bevestiging, en veiligheid van hem!
Jij bent niet van hem en hij is niet van jou!

Ik vind het heel mooi van hem om juist niet met de toekomst bezig te zijn.
Gewoon in overgave en gewoon liefde voorelkaar.

Volgens mij, is het echt jouw eigen stuk.
Als de tijd met hem geweldig is en hij je uitnodigt voor een etentje voor je diploma. Kiest hij wel degelijk voor je.

Hoe vrij zou het zijn dat je zijn bevestiging niet nodig hebt.
Niet de veiligheid van zijn vriendin.
Maar gewoon het vertrouwen dat je voor elkaar kiest in het Nu.

Ik denk dat het voor elkaar gaan in heel andere dingen zit.
Misschien is het jouw verlatingsangst stuk wat jouw parten speelt.
Je kunt je vriend niet veranderen maar wel jezelf.

En als jij het echt belangrijk vind dat hij het een relatie noemt.
En jouw als zijn vriendin moet tentoonstellen en hij doet het niet.
Dan laat je hem los.

Sterkte Mariah

afbeelding van 8ball

@Mariah

Ik begrijp dat je dat zegt, maar er gaat hier een hele geschiedenis aan vooraf. Zo is hij wel mijn ex en hebben wij wel een relatie gehad. En ja leven in het hier en nu is prachtig, maar er speelt zoveel meer mee. Het feit dat het over is en hij geen relatie meer wil. Maakt me onzeker, ook weten zijn ouders niet meer van ons. Dit omdat wij wel honderd keer uit elkaar en bij elkaar zijn gekomen en hij geen zin heeft om het weer allemaal te vertellen. Ik word onzeker erdoor omdat hij voor me lijkt te gaan, maar hoezo ben ik zijn vriendin dan niet meer en eerder wel.?

afbeelding van Hetlevenismooi

@8ball

Dat kan ik me nog herinneren van jou dat zijn ouders het niet weten.
En zijn vrienden? Denken ze dat hij nog vrijgezel is?
Dat zou voor mij ook rot voelen.
Je zult het met hem daar ook wel over hebben?
Waar is hij dan bang voor?
Dat het jou pijn doet weet hij ook.

Je gevoel is het er niet mee eens.
Kijk wat het met je doet.
Je zit hier al zo lang mee en soms stroomt het weer over door je alarmbel.

Wat een gezeik, laat hij gewoon voor je gaan.
Dat is liefde. Gewoon omdat jij het wil (en hij natuurlijk).
Dit hoor je haast nooit, zo een soort relatie.
Hij wil het niet, het is aan jou de keus.

Sterkte!

afbeelding van chelle

#Kasteelromannetjes

Citaat:

“Dit hoor je haast nooit, zo een soort relatie.”

In #kasteelromannetjes en de #bouquet reeksen van Harlequin komen ‘zo een soort relatie’ inderdaad niet voor. Vandaar vermoedelijk deze onnozele uitspraak.

Voor iemand die dag & nacht, jaar in jaar uit en uren achtereen op dit forum vertoeft, zou je toch verwachten dat jij genoeg blogs en verhalen voorbij hebt zien komen waar (de frustraties over) ‘zo een relatie’ wordt gedeeld. En als je je ook wat vaker zou bewegen ‘in het leven dat zich buiten dit forum afspeelt’, zou je over ‘zo een soort relatie’ ook daar zelfs weleens wat over horen.... Knipoog

afbeelding van Beer57

wauw

Wat heb je dat mooi omschreven mariah.

afbeelding van Mariah

8ball

Eigenlijk denk ik dat je van een mug een olifant maakt.
Je wilt bevestiging, en veiligheid van hem!
Jij bent niet van hem en hij is niet van jou!

Ik vind het heel mooi van hem om juist niet met de toekomst bezig te zijn.
Gewoon in overgave en gewoon liefde voorelkaar.

Volgens mij, is het echt jouw eigen stuk.
Als de tijd met hem geweldig is en hij je uitnodigt voor een etentje voor je diploma. Kiest hij wel degelijk voor je.

Hoe vrij zou het zijn dat je zijn bevestiging niet nodig hebt.
Niet de veiligheid van zijn vriendin.
Maar gewoon het vertrouwen dat je voor elkaar kiest in het Nu.

Ik denk dat het voor elkaar gaan in heel andere dingen zit.
Misschien is het jouw verlatingsangst stuk wat jouw parten speelt.
Je kunt je vriend niet veranderen maar wel jezelf.

En als jij het echt belangrijk vind dat hij het een relatie noemt.
En jouw als zijn vriendin moet tentoonstellen en hij doet het niet.
Dan laat je hem los.

Sterkte Mariah

afbeelding van chelle

@8ball: ping-pong-ping-pong

Ik heb vaker op je gereageerd; waaronder ook op de blogs onder je vorige naam. Deze situatie strekt zich uit over inmiddels al acht lange jaren? Hou nog twee jaar vol, en jullie kunnen je 10-jarige jubileum van deze Push & Pull-relatie vieren…

Ik heb je al eerder gewezen dat het doorbreken van dit patroon alleen maar kan gebeuren in de vorm van:

OF verandering in jouw benadering van jullie samenzijn (laat de bevestiging niet meer van hem afhangen, maar krijg voor jezelf helder wat je momenteel uit deze relatie haalt, zonder je te focussen op de erkenning of officiële titel),
OF aan jezelf durven toegeven dat je gedwongen bent een definitieve keuze te gaan maken op basis van jouw erkenning dat je gewoon niet uitgerust bent voor een samenzijn-constructie in deze vorm, omdat jij constant ‘meer’ voor jezelf wenst.

Ik ben er van overtuigd dat de factoren die tussen jou en hem constant voor afstand & verwijdering zorgen en jullie vervolgens dan weer als magneten naar elkaar laat toetrekken, iets is dat door jullie BEIDEN wordt gevoed en gefaciliteerd. Iets dat jullie BEIDEN vrijwillig blijven doen en toelaten – en niet alleen, zoals sommige gebruikers hier proberen neer te zetten, iets is waar alleen je ‘vriend’ schuldig aan is.

Ik kan niet voor jou praten, net zo min als dat ik voor hem kan praten. Ook mijn reacties zijn niet meer dan speculaties en interpretaties op basis van dat wat jij schrijft.

Toch, deze, daterend uit je blog van juli 2014:

8ball schreef:

“Ik was jaloers, claimde en trok alles uit de kast om hem 'terug te krijgen', dit op een negatieve manier. Doordat wij deze situatie toch voortgezet hebben, zijn er een heleboel dingen gebeurd waarbij we elkaar ontzettend hebben gekwetst. Met name ik heb hem ontzettend veel pijn gedaan. Ik wil niet in details treden, maar wat er toen gebeurd is was vreselijk. Ik heb een enorme leugen verteld en hij is achter de waarheid gekomen.”

In hoeverre speelt deze gebeurtenis nog een zodanig grote (onuitgesproken?) factor tussen jullie, dat het vertrouwen er in jullie huidige samenzijn nog steeds onder te lijden heeft? Ik herinner me namelijk nog de details van de enorme leugen (die ik uit respect voor jouw privacy niet verder zal benoemen) en vraag me af of dat niet een toon heeft gezet voor jullie verdere samenzijn? Welke rol speelt dit bijvoorbeeld in zijn keuze om zijn ouders (en vrienden?) niet van jullie samenzijn op de hoogte te stellen?

Ik zou me zo kunnen voorstellen dat hij in conflict is. Hij is graag bij je, houdt van je, kiest voor je, maar tegelijkertijd is hij wellicht niet uitgerust om zich te wapenen tegen het oordeel en mening van zijn familie/vrienden waar het jou en jullie geschiedenis betreft. Kan me heel goed voorstellen, gezien jullie aan-uit-aan-uit geschiedenis, inclusief Die Ene Gruwelijke Gebeurtenis, dat hij ook zijn geloofwaardigheid ten opzichte van zijn directe omgeving niet wil verliezen. Heb je het op die manier weleens bekeken?

Daarbij nog iets anders: wat als hij, gezien jullie verleden, het simpelweg ‘niet aandurft’ met jou? Zou je dat kunnen begrijpen? Iedere keer lijkt hij het, zij het onofficieel (om de lading te minimaliseren), een kans te geven. Is het ‘goed’ tussen jullie. Totdat jij toch meer van hem gaat vragen. Geen genoegen kan nemen met de ‘status quo’, maar De Titel wil dragen. Wellicht in jouw gedrag, emotioneel en psychisch aan hem begint te trekken; een keuze van hem eist. Hem dus wellicht iedere keer weer opnieuw bevestigd in zijn angst en wantrouwen. Dat er uiteindelijk altijd weer ‘drama’ volgt. Het toch uiteindelijk weer ‘op springen’ staat.

Gevolg is afstand. Totdat jullie weer samen komen. Een tijdlang kunnen teren op de euforie van – wederom - een nieuw veelbelovend begin. Totdat jij toch weer verlangt dat hij er een naam aan geeft. Terwijl, ik kan me inleven in zijn verlangen dat ‘het geen naam geven’, deze ‘constructie’ hem de nodige controle verleent die hij bij jou, in het samenzijn met jou, denkt te moeten bewaken.

Uiteraard, dat hij hierin ook geen keuze maakt, zegt ook behoorlijk wat over hem. Wat ik hier alleen even wil belichten, gezien het oordeel dat hier alleen over hem constant geveld wordt, dat er vermoedelijk (en heel aannemelijk, denk ik) heel wat meer onder de emotioneel ‘zichtbare’ laagjes bij deze jongen schuilgaat. Bij jou schuilgaat. En, dus, in jullie samenzijn schuilgaat.

Ook jij zoekt hem steeds opnieuw op, initieert het contact. Ondanks de ervaring en geschiedenis dat hij niet in staat is - of dit emotioneel gewoon niet als wenselijk ‘ziet’ - om jou officieel ‘zijn vriendin’ te noemen, zoek je hem steeds weer op. Neemt misschien een tijdlang 'genoegen' met het titelloze samenzijn, totdat je er emotioneel weer zo diep in verstrengeld bent, dat je wil dat hij jouw bestaan BEVESTIGD.

Kunnen enkelen hier wel met oordelende vingertjes gaan wijzen naar ‘dit kereltje’ die hier even wordt neergezet als iemand die jou alleen als ‘een optie’ ziet en jou inwisseld op het moment dat er ‘iets beters’ voorbij komt lopen, maar als je jouw blogs gevolgd hebt (incl die onder je vorige gebruikersnaam), dan is er hier veel meer aan de hand. En draag jij net zoveel verantwoordelijkheid voor de instandhouding van een alternatief samenzijn, waarvan jij wenst dat het officieel ‘een relatie’ genoemd behoort te worden.

Op 24/07/2014 schreef jij bijvoorbeeld een blog met de titel ‘Het kan…echt’.
Een mooi betoog over hoe jij van deze jongen ‘los was gekomen’, dat het beter gaat, hoe jij toch echt het levende bewijs bent dat je toch echt met een goed gevoel verder kunt gaan met je eigen leven’. Je eindigde met: Have a nice life ex. I'm done trying to be in it.

Op 29/07/2014, notabene nog maar 5 dagen na je mooie betoog, een ander blog. Met de titel: I need help’. Compleet andere wereld. Blijk je weer helemaal ‘tot over je oren verliefd’ op dezelfde jongen. Beschrijf je wederom jouw frustratie ‘dat hij het niet nodig vindt dat de buitenwereld weet dat jullie weer met elkaar omgaan’.

Huh? Wacht even? Vijf dagen daarvoor schreef je nog ‘have a nice life, ex…..done trying to be in it’…..

Dit meenemend in deze reactie, lijkt er hier, tussen jullie, maar allereerst vanuit en IN jou, veel meer aan de hand te zijn dan simpelweg alleen jouw frustratie ‘dat hij weigert om jou officieel als vriendin in zijn leven toe te laten'. Verklaart ook grotendeels waarom ik zo hoorbaar gruwel om de schuld constant alleen bij deze jongen - of de schuld bij De Man in andere verhalen - neer te leggen.

Jullie houden het beiden in stand. Gedeeltelijk gebaseerd op gezamenlijk gedeelde verlangens, maar vermoedelijk ook op basis van constant met elkaar in conflict zijnde tegengestelde behoeften....

afbeelding van 8ball

@ Chelle

Bedankt voor je reactie. Ik ben het helemaal met je eens, ik vind ook helemaal niet dat er negatief naar hem gekeken moet worden. Ik moet wel zeggen dat het niet willen van een relatie van zijn kant al speelde voor die leugen. Hetgeen dat ik toen gedaan heb, kwam daaruit voort. Ik wil hiermee het niet goedpraten, maar ik krijg een soort negatief gevoel erbij. Alsof ik alles heb verpest. En hij daardoor geen relatie meer met mij wil. Ik ben namelijk niet de enige die fouten heeft gemaakt, hij heeft mij ook ontzettend veel pijn gedaan en mijn vertrouwen geschaad, nog voor die leugen. Nogmaals ik probeer niet goed te praten wat ik toen deed. Je reactie geeft me een beetje het gevoel dat ik niet het recht heb om een relatie van hem te vragen.

Nu zijn we inderdaad al zoveel jaren verder. Alles is uitgesproken en achter ons gelaten. Natuurlijk heb ik aan Jouw vraag aan mij of het zou kunnen dat hij door het verleden niets meer met me zou willen gedacht. Natuurlijk. Ik heb dit ook zeker bespreekbaar gemaakt. Hij zegt dat hij gewoon niet bezig is met een relatie en geen andere vrouw in z'n leven wil. Hij leeft niet met een agenda, hij is daar gewoonweg niet mee bezig. Wat zijn ouders betreft, die heb ik twee jaar geleden eventjes gezien toen ik hem ophaalde om ergens te gaan eten. Dit was ook na de leugen en toen wisten zijn ouders en vrienden wel dat we nog met elkaar omgingen. Nu doet het me pijn dat zij dit niet meer weten en ik
Me daardoor soms als een geheim voel. Ik snap het wel dat je niet honderd keer tegen je omgeving gaat zeggen dat het klaar is en dan toch weer niet. Maar we zijn nu twee jaar verder. Ook heeft hij m'n verteld dat hij z'n ouders het nooit heeft verteld van wat ik gedaan heb, omdat hij weet dat het ergens vandaan komt.

Ik heb aan hem gevraagd of het door mij komt of dat wat ik geflikt heb de reden is dat hij niet officieel met mij zou kunnen zijn. Hierop antwoord hij dat we allebei jong waren en hij ook niet goed bezig was en hij enigzins begrijpt wat er is gebeurd en hoe het is gebeurd. Hij geeft aan dat wij nu op een heel ander level met elkaar omgaan wat niet te vergelijken is met toen. Toen ik tegen hem zei dat de tijd van kijken waar het heen gaat, aan z'n einde komt en ik het toch leuker vind als vriend en vriendin en graag zou willen dat iemand ervoor uitkomt dat diegene met me is ( wat dus nu niet zo is, omdat niemand van zijn kant Weet dat hij nog met mij 'is' ) Appte hij de volgende dag. Ik wil gewoon nog met je afspreken, maar ik ben daar niet mee bezig.

afbeelding van chelle

@8ball: Goed Recht

8ball schreef:

“Je reactie geeft me een beetje het gevoel dat ik niet het recht heb om een relatie van hem te vragen.”

Laat ik onderstrepen dat ik van mening ben dat ik helemaal niets te zeggen heb waar het jouw recht betreft om hem steeds opnieuw om een relatie te vragen. Als toeschouwer/lezer, probeer ik mijzelf niet te begeven op de gebieden waar ik voor een ander kan of ga bepalen waar diegene in een samenzijn aanspraak op mag maken. Of waar jij of jouw ‘vriend’ in jullie samenzijn recht op denkt te (mogen) hebben. Daar ga ik niet over.

Alleen, ik als toeschouwer die steeds opnieuw in je verhaal hetzelfde struikelblok terug zie komen (namelijk: hij wil jou nog steeds niet officieel als ‘zijn vriendin’ erkennen), zet wel mijn vraagtekens boven het gegeven in hoeverre ‘jouw recht om een relatie van hem te vragen’, na al die jaren hiermee worstelen, nog realistisch is. Het blijft een terugkomend thema, toch? Met name op het gebied waar je jezelf toch steeds weer lijkt vast te zetten in een ‘niemandsland’, terwijl je maar blijft werken om op dat ‘niemandsland’ eindelijk eens een bordje met ‘eigenaar’ te kunnen timmeren.

Als je al zolang bezig bent om in dit samenzijn dát voor jezelf te wensen, maar waar tot op heden nog steeds geen een voor jou bevredigend antwoord of resultaat uit is voortgekomen, hoelang ben je dan van plan je vast te houden aan ‘je recht op een relatie met hem’? Hoe groot zijn jouw kansen, wanneer iemand heel standvastig blijft zeggen ‘dat die behoefte er niet is’? Waar blijf je zelf in dit verhaal?

Ergens las ik geschreven ‘dat hij jou geen antwoord geeft’. Ik zie dat anders. Ik denk dat hij jou heel duidelijk antwoord geeft. Hij is met jou, kiest voor jou, maar wil er geen titels aan verbinden en er ook niet mee bezig zijn om jullie relatie, al dan niet naar de omgeving toe, steeds te moeten definiëren. Heel duidelijk – ook al is het niet de duidelijkheid die jij wenst. Duidelijkheid voor jou = relatie.

Omgekeerd bekeken: hoe duidelijk ben jij in je berichtgevingen dat ‘als jij op dit level met iemand omgaat, deze persoon er ook voor uit behoort te komen dat hij met jou is. Jij zijn meisje bent’, maar hier ook geen consequenties aan verbind als blijkt dat een ander niet aan de behoefte die jij hier duidelijk uitspreekt, tegemoet kan of wil komen? Door te blijven, of eerst weg te gaan om je vervolgens toch weer te herenigen onder dezelfde onuitgesprokenheid, daarmee geef jij toch eigenlijk ook dubbele signalen af? Alleen, HIJ vind het prima. Degene die er het meest onder lijkt te lijden, lijk jij te zijn. Niet hij. Dus de noodzaak voor hem om hierin een keuze te maken, is veel minder dringend.

Dus, even rationeel ingestoken, zul jij dus de aangewezen persoon zijn die hier de keuze voor zichzelf behoort te gaan maken. Want jij lijkt er het meeste last van te hebben.

Zeker omdat het in mijn beleving een patroon geworden is, waarbij er iedere keer tussen jullie na een bepaalde periode van samenzijn, een obstakel in de weg begint te staan: hij vindt het ‘wel prima’ op die manier, lijkt ook voor je te kiezen (zij het dan niet roepend van de daken) en jij verlangt dat het ‘officieel’ tussen jullie wordt. En dan begint het emotionele getrek & geduw weer opnieuw.

Wanneer dit patroon al jaren op deze manier jullie samenzijn beïnvloed, dan mag je jezelf natuurlijk nog steeds het recht toe-eigenen om ‘een relatie van hem te vragen’.

Ik betwijfel alleen of zijn nu inmiddels al jarenlange weigering om het tussen jullie officieel te maken, jouw eigenwaarde, zelfbeeld – en op breder terrein, jullie dynamiek en samenzijn ten goede komt. Het lijkt tussen jullie een giftig addertje in het gras te blijven....

Ik blijf erbij dat het te makkelijk is om alles op 'zijn bordje' te gooien. Deze uitspraak:

8ball schreef:

"Ik moet wel zeggen dat het niet willen van een relatie van zijn kant al speelde voor die leugen."

is mijn inziens veelzeggend over hoe jullie samenzijn kennelijk al heel lang in elkaar steekt. En vooral hoe jij je, ten opzichte van deze jongen en wat hij je kennelijk nooit heeft kunnen of willen bieden, al heel lang opstelt. Lijkt mij veel interessanter en constructiever, om te gaan onderzoeken wat het nu precies in JOU is waardoor jij toch steeds weer verwacht (of hoopt?) dat het dit keer beter, of anders, zal gaan zijn. Want hij doet, als ik het correct interpreteer, nooit de belofte, noch de toezeggingen 'dat het meer is, of zal worden'. En toch ga jij er iedere keer weer mee akkoord, wanneer je hem weer toelaat.

Of wanneer jij weer zijn leven binnen treed.

afbeelding van Hetlevenismooi

Aan waterman,

Ik had dit al opgeslagen maar was er nog niet helemaal mee klaar.
Ben blij met jouw hulp toen ik diep zat in mijn liefdesverdriet en ook de hulp van anderen, die mij hebben geholpen. Altijd fijn met jou te relativeren over exen. Knipoog Als ik het weer eens anders zag.

Ik dacht altijd we blijven bij elkaar.
Door mijn verliefde brein.
Echt niet dus.
Toen jij het over 'voorbijgangertje' had kon ik daar gelijk de humor van inzien en het inzicht, het meer gaan relativeren, dat het inderdaad zo is. Ik was toen gelijk een paar stapjes verder in mijn toen verdrietige toestand. Weet je vast nog wel. En als het weer terugkwam dacht ik aan jouw woorden en het hielp mij goed.
Bij mij heeft het woord voorbijgangertje dus wel goed geholpen.
Zoals je weet.

Ik ben gedumpt en erg genegeerd, ben blij dat ik hem nu als voorbijgangertje kan zien! Het zal nooit meer aankomen. Het is voorbij.

Hij is een aantal keren weer voorbij gekomen net als ik bij hem.
We zijn voorbijgangertjes! Onschuldig De relatie is mislukt, het is over. Heeeeel jammer vond ik dat toen.

Waterman, jij bent totaal geen verantwoording schuldig en ik snap dat jij ook geen woord meer spreekt, net als zovelen. Onschuldig

Je bent een empatische, behulpzame, lieve buddy. De forumregels worden weer eens overschreden. Lekker laten lullen, doe ik ook, zijn steeds weer dezelfde, maar wilde je TOCH even supporten. Knipoog

XXX