En dat is het....
Van de week er een punt achter gezet, maar het werkt niet.
Kom dr elke dag tegen, dan praten we over wat zij een vriendschap noemt,
maar met vrienden deel ik het bed niet, vind ik.

Ze had er een k..tgevoel van dat ik niet verder wilde om mezelf te beschermen.
Er moet toch een middenweg zijn? Ja, dat denk ik ook, en gisteren dacht ze daar weer anders over.

Ze is zo ongelofelijk dubbel, het ene moment zegt ze dit en het andere moment zegt ze dat.
Het lijkt wel of ze zelf niet weet wat ze nou echt wil.
Alles is er op gericht dat ze volgend jaar weggaat, daar zet ze alles voor opzij en ze duwt iedereen weg die maar een beetje in dr buurt komt.

Ik hou ook van jou, maar ik zet die knop om en doe mn ding.

Onmogelijke liefde toch?

Bah....heb wel een beetje genoeg ban die gevoelens.