overdenkingen

afbeelding van Gast

Poeh ik ben even afgegleden ik heb mijn ex vriend een mail gestuurd en heb een antwoord gehad dat hij zich gekwetst voelde omdat ik heb had geblockt van facebook en dergelijke dat er daardoor iets geknakt is bij hem.
Ik ging terugmailen en heb gevraagd of hij wilde praten. Nog niets gehoord.

Maar ik wil eigenlijk niets meer met hem.
Omdat hij te rationeel is,een hele leuke gezellige man, maar geen verbinding.
En wat ik voel klopt,
Deze man past niet bij mij, hij houdt niet genoeg van mij.Hij houdt van het gevoel wat ik hem geef maar niet van mij...

Wat een valkuil is dat toch, Nee ik moet trouw blijven aan mezelf,

Ik ben een man waard die van MIJ houdt net zoals ik van hem houdt.
Op gelijkwaardige basis.

En geen consessies omdat ik nu die arm om heen mis,
Mezelf een positieve schop onder mijn kont geven.

Trouw blijven aan mezelf....

Jawel maar die twijfel of ik het wel goed zie he, of ik niet vanuit pijn reageer.

Mariah

afbeelding van Lovertje85

@Mariah

Goed dat je gedachteflow de juiste kant op gaat. Goed dat je beseft dat je iemand verdient die net zoveel van jou houdt en een relatie wilt die gelijkwaardig is...

Ik denk dat je mindset goed is... Nu hopen dat die tijd een beetje snel mee wil werken he!

Sterkte en blijf in jezelf geloven!

afbeelding van Mariah

Lovertje 85

Lieve reactie lees hem met een glimlach het ldvd proces is anders veel meer zien en naar mezelf maar af en toe dan schieten die gedachten alle kanten op. Ik begin nu haat te voelen dus ik ga echt flink er doorheen. En nu kan ik dat meer relativeren omdat ik innig kan liefhebben kan ik ook innig haten.

Mariah

afbeelding van Jester

@ Mariah

Je schrijft uit ervaring,

Citaten:
Wat een valkuil is dat toch, Nee ik moet trouw blijven aan mezelf, Trouw blijven aan mezelf....
Jawel maar die twijfel of ik het wel goed zie he, of ik niet vanuit pijn reageer.

Hier spreekt wijsheid uit, echter, diezelfde wijsheid kan je ook verblinden, weten is inderdaad één, toepassen is twee.

Pijn is een krachtig middel om je te doen wankelen, het feit dat je het herkend en erkend geeft je echter het inzicht om te doen wat goed is.

Ook onze eigen spiegels kunnen ons veel leren, het vereist moed om naar onszelf te kijken en er iets mee te doen.

Erg zuiver dit, het gaat verstand voorbij, ondanks dat het in woorden word geschreven.

Jester.

afbeelding van Mariah

rust

Inmiddels is er rust bij mij, ik heb de pijn van hartzeer en de boosheid doorvoelt.
De boosheid was de boosheid die ik op hem projecteerde,ik was boos op mezelf.

Boos omdat ik vanaf het begin eigenlijk wist dat de relatie niet was wat ik van een relatie verwacht.
Maar ik ging ervoor.
Ik overdekte alles met de mantel der liefde.
En dan kan ik het weer zien, het heeft geen zin om boos te zijn.
Maar wel lering trekken uit deze ervaring.

Ik heb iets mogen leren van deze relatie.
Iets waar ik verder mee kan.
Ik ben van de aardse dingen gaan houden, ik was heel erg voor het spirituele.
Door met hem om te gaan, heb ik dat deel in mezelf ontdekt.
En is er is mij balans ontstaan.
En daarnaast durfde ik de relatie te beeindigen, en bleef ik niet in mijn angst zitten voor verlies.

Ik merk dat ik weer naar mannen kijk, even op een datingsite gesnuffeld maar ik word daar zo onrustig van al die reacties ping ping ping doet mijn mobiel.
Dus dat is echt niet mijn ding dat ping ping ping.. dus profiel verwijderd.
Jawel ik begin me weer te openen, maar heb geen haast..

Mariah

afbeelding van torn

Mariah: onrust

Ik kan mij vergissen maar ik denk een continue staat van onrust te lezen. Deels in de relatie waar je uitkomt, de verwerking daarvan, behoefte aan maatschappelijke ontwikkeling, de pittige en pijnlijker rechtszaak met je ex die van alles weer in beweging bracht, onrust in emoties, enzovoort, enzovoort.

Nou ben ik zelf iemand die dingen vrij snel kan processen en mij nu bewust ben dat ik een groot deel van mijn leven steeds een mate van onrust in mijzelf heb gehad. Maar als ik even een opsomming maak van wat je de laatste tijd te verwerken en voor jezelf te plaatsen hebt gehad dan denk ik zelfs nu hijg,hijg.

Het zegt natuurlijk wel veel over je veerkracht en herstelvermogen.

Mariah schreef:

Ik merk dat ik weer naar mannen kijk, even op een datingsite gesnuffeld maar ik word daar zo onrustig van al die reacties ping ping ping doet mijn mobiel.

Misschien voor nu dan even een goed besluit tot je weer helemaal in rust met jezelf bent.

afbeelding van Mariah

Torn, emotionele reactie

Ja dat zie je goed, er is veel in korte tijd gebeurt, en ik draaf dan door.
Flink zijn..doorgaan... ben niet de rust zelve op dit moment.
Er is continue een onrust gevoel in mijn buik, en het is al wel wat rustiger aan het worden

Ik merk dat je woorden me verdrietig maken en dat is het gevoel wat er zit.

Ik zou wel willen schreeuwen waarom heb ik nog geen baan waarom lukt het me niet om los te komen van die schuld met mijn ex.
Moet ik nu toch in hoger beroep gaan mijn advocaat heeft toegegeven dat hij een fout heeft gemaakt.

De baan was de oplossing, ik was er bijna.
Een oplossing omdat ik dan een regeling kon treffen om mijn eigen aandeel te nemen voor de gezamelijke schuld.
En ik ben weer in de maatschappij, mijn wereld is zo klein nu.

En dat is er dat verlangen naar die arm om me heen steun ervaren.
En ik weet het niet. Mijn gedachten schieten alle kanten op op dit moment.
En dan ben ik ook nog boos op mezelf dat ik niet in balans kan blijven.
Zo een beetje..

afbeelding van Jester

@ Mariah

Boosheid kan een nuttig iets zijn, als je jezelf er vervolgens niet mee straft, door daarom boos te worden.
Kijk naar de reden van boosheid, aanschouw dit, als toeschouwer, niet als 'slachtoffer'

dit helpt je om te zien waar het zit, en wat je ermee moet doen, meestal bestaat het 'doen' uit niets doen.
Het observeren is meestal al genoeg.

Werk komt meestal pas wanneer je er klaar voor bent, niet omdat je het wilt.
Dit is vanuit acceptatie van je situatie, zolang je in wat voor opzicht dan ook nog strijd voert, zal het waarschijnlijk niet op je pad komen, anders zal het een (tijdelijke) vlucht blijken te zijn.

Het is eigenlijk heel mooi dat de woorden die Torn schrijft je beroeren, ook dit geeft je een invalshoek om te werken aan herstel.

Blijf luisteren en kijken naar jezelf, daarin schuilt je grootste kracht.

Jester.

afbeelding van Mariah

Jester

Jester bedankt voor je mooie reactie .

Het verdriet wat ik voelde was omdat ik mezelf het aandeed zo in die onrust zitten en boos te zijn op mezelf.

Ik heb niet het idee dat ik aan het strijden ben, ik denk meer in afglijden.
En ik was even slachtoffer van mijn boosheid absoluut.
Dat is zo een stemmetje van je moet altijd perfect zijn, altijd weten, altijd in balans, enz enz ...

Ik ben toe aan werken, ik wil het vanuit het diepst van mijn wezen.
Ik voel aan alles dat ik er klaar voor ben.
Ik mag me gefrustreerd voelen als het niet gaat zoals ik wil, een hele normale emotie.

Ik ben erg gegroeid in acceptatie naar mezelf, ik vind mezelf een hele leuke vrouw, en weet precies wat ik in huis heb en wat ik te bieden heb.

Maar
De grote twijfelaar die alles wat ik denk voel en zie in twijfel trekt
of terwijl de innerlijke criticus neemt ongemerkt het roer over.
En dan glijd ik in oud gedrag.
Onrust, twijfel een vat emoties alle kanten opschieten.
Ik noem dat verdrinken.
Vroeger zou ik dan ook van alles aangaan werkelijk vluchten in verslavingen.
En daardoor mijn negatieve zelfbeeld bevestigen en me nog rotter gaan voelen.
Dus uiteindelijk is er een enorme winst
En mag ik mijn zegeningen tellen.

Vanacht klokje rond geslapen, dus ik ben weer in rust merk ik.
Maar er is wel werk aan de winkel.
Solliciteren dus en vertrouwen dat er voor mij werk komt wat bij mij past.

En daarnaast heb ik mijn exman een mail gestuurd met mijn verzoek of hij zijn belofte die hij mij gedaan heeft de lening overnemen alsnog wil nakomen. Hij betaald de lening nu al, het is alleen een kwestie van mijn naam eraf halen. en als hij dat niet doet ga ik alsnog in Hoger beroep.
En dat geeft mij rust.

Mariah

afbeelding van Jester

@ Mariah

Dank je wel.

Niet strijden, maar wel afglijden, kun je dat uitleggen (aan jezelf?)

Stemmetjes zijn er altijd, zelfs als je je goed voelt, niets mis mee, zolang je ze ziet voor wat het is, ruis in je hoofd, waar je over het algemeen iets, en soms ook niets mee kunt.
De kunst is om tussen al die ruis de juiste informatie te vissen.

Snap de frustratie, maar, je kan je ook afvragen waarom je niet werkt, of anders gezegd, nog geen werk hebt, geen aanval, alleen een denk voorzetje.

Acceptatie is een uitstekende uitgangsbasis voor objectief naar jezelf kijken, als ik dan naar het stukje daaronder kijk ...

Maar
De grote twijfelaar die alles wat ik denk voel en zie in twijfel trekt
of terwijl de innerlijke criticus neemt ongemerkt het roer over.
En dan glijd ik in oud gedrag.
Onrust, twijfel een vat emoties alle kanten opschieten.
Ik noem dat verdrinken.
Vroeger zou ik dan ook van alles aangaan werkelijk vluchten in verslavingen.
En daardoor mijn negatieve zelfbeeld bevestigen en me nog rotter gaan voelen.

Dan zou je kunnen denken over een andere invalshoek ten aanzien van jezelf.

Dus uiteindelijk is er een enorme winst
En mag ik mijn zegeningen tellen.

Dat bevestig je eigenlijk ook al.
Al met al zie ik een groei, ontwikkeling, opbloeiend zelfvertrouwen, en iemand die niet bang is haar zaken op te pakken en er iets mee te doen.

mooi om te zien, de groei van anderen.

Stay the course!

Jester.