Vandaag is het twee dagen geleden dat we afscheid hebben genomen... Het is stil. Ik mis je.
Ik had gehoopt je gister te zien. Er was een selectietraining voor onze zoons (dus heel belangrijk en alleen bij hoge uitzondering te missen!), dus ik wist dat ik je zou zien... Je had woensdag ook gezegd: "Nou dan zie ik je morgen weer". (beetje vreemd na een afscheid, maar dat is een kwestie van omstandigheden). En dat was ook de afspraak: dat we elkaar alleen nog bij de trainingen zouden zien. Hoe die ontmoetingen dan zouden verlopen, zouden we wel zien...
Maar: het laatste kwartier was ik aanwezig bij de training (om mijn zoon op te halen) en jou zag ik nergens, net zomin als je zoon! Paniek!
Wat is er aan de hand? Is dit toeval? Of doe je dit om mij te ontlopen? Of is er misschien iets ernstig met jou of je zoon? Want een selectietraining skippen doe je niet zomaar. Mijn fantasie sloeg op hol... Maar geen contact, dus dat deed ik ook niet. Vannacht heb wonder boven wonder goed geslapen (en nog over je gedroomd), maar nu slaat het weer toe. Het afgesneden zijn (uit "vrije wil", dat wel...), geen berichtje, niets weten...
Ik hoop dat er niets ernstigs met jou of je zoon is... ik denk aan je.