Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
Ps Ik hou van je
Niet meer de illusie dat je dit heel misschien wel zal lezen.
Niet meer de illusie dat het je uberhaupt nog iets kan schelen.
Maar dit liedje zegt alles. Ik kan je niet laten gaan.
Ik ben niet boos op je, nooit geweest ook.
Kan alleen maar zeggen dat ik je ontzettend mis en dat een leven zo zonder jou zo zinloos lijkt.
Wat mij het meest pijn heeft gedaan?
Dat je zo makkelijk en zo ogenschijnlijk pijnloos door bent gegaan.
Alsof ik, alsof wij nooit bestaan hebben. Alsof het de beste keus is geweest die je ooit gemaakt hebt.
En soms denk ik, ik geef je gelijk. I don't wanna be with me either.
Mijn hart voelt dood. Alhoewel dood misschien niet het goede woord is, verbrijzeld is misschien beter.
En dat terwijl mijn hoofd overuren draait. Want waar ligt de grens tussen intuïtie en waanzin?
Ik voel me op, leeg en moe-gestreden. Tranen lijken niet op te raken.
En nu? De regie eindelijk een beetje uit handen gegeven, toegegeven dat ik er zelf niet uit kom. Antidepressiva voorgeschreven gekregen van de huisarts. Volgens hem waren er bepaalde stoffen in m'n hersenen opgebrand en ja, dat is wel zoals het voelt. Ik hoop dat er misschien een beetje lucht gaat komen, maar tegelijkertijd ben ik doodsbenauwd voor wat er gaat komen, wat voor effect het gaat hebben. Met bijwerkingen die nu al merkbaar zijn en een effect wat nog weken uit kan blijven.
Gisteren met een vriend wat gaan drinken in de stad. Hij kende mijn verhaal in grote lijnen wel.
Hij schrok toen ik vertelde hoe ik me voel. Ik kwam op hem over als een sterke meid. Eigen huisje, goede baan, studie, fijne vriendinnen en vrienden. Als iemand die het goed voor elkaar heeft. En toch, voor m'n gevoel lig ik compleet in puin. Loop ik in de weg, ben ik teveel, hoor ik niet meer op deze wereld.
En het is zo'n gevecht om dat elke keer weer van me af te zetten. Dat gevoel te negeren en toch dingen te ondernemen.
Een tweetal quotes uit een boek van Cecelia Ahern, Ps ik hou van je
Holly hing het laken aan de waslijn en dacht eraan hoe ze de rest van de maand mei een klunzige poging had gedaan weer wat orde in haar leventje te scheppen. Er waren dagen dat ze heel opgewekt en tevreden was en er het volste vertrouwen in had dat ze haar leven weer op de rails zou krijgen, maar zodra ze dat gevoel had, verdween het weer en voelde ze zich weer verdrietig worden. Ze probeerde een regelmaat te vinden die ze met plezier kon volhouden zodat ze weer het gevoel had dat haar lichaam in dit leven thuishoorde, in plaats van als een zombie naar het leven van anderen te kijken en te wachten tot er een einde aan haar leven kwam.
...............
Vriendinnen en familie kwamen en gingen. Soms hielpen ze haar met haar verdriet, op andere keren maakten ze haar aan het lachen, maar zelfs als ze lachte ontbrak er iets. Ze leek nooit echt vrolijk te zijn, ze leek de tijd te doden terwijl ze op iets anders wachtte. Ze had geen zin meer om alleen maar te bestaan; ze wilde leven. En wat was de zin van het leven als er geen leven meer in zat?
Misschien niet de meest verstandig keuze om zo'n boek nu te lezen, maar deze stukjes zijn zo ontzettend herkenbaar. Het ontbreken van rust, van stilte.
En zo ploeteren we door...
- anja26's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van anja26
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@anja26
Hallo anja26,
Ik weet wat je nu momenteel door maakt.
Zoals jij je het verwoord kan iedereen begrijpen hoe jij je voelt.
Maar anja26 probeer in jezelf te geloven,en uiteindelijk kom het ook goed met jouw.
Veel liefs van Malo
anja
Erg mooi geschreven en erg herkenbaar veel gedachtes. Eventjes wat medicijnen kunnen heel goed helpen hoor. Wat ikzelf ervaren heb, het duurt vaak inderdaad even een tijdje eer ze werken. Maar ze kunnen je even de tijd geven om weer volop op de goede weg te komen, eventjes wat rust geven.
Naar buiten toe komen we vaak anders over dan we ons van binnen voelen. Niemand kan in ons innerste kijken. Iemand die het goed voor elkaar lijkt te hebben kan van binnen enorm verdrietig zijn, dat is ook zo.
Ik wens je heel veel sterkte!! En alles komt zeker goed hoor!!
Groetjes
emotional
@Anja26
Hey meid,
Wat naar dat je je zo voelt zeg!
Ik hoop dat je in combinatie met die anti depressiva ook een vorm van therapie hebt. Het heeft namelijk weinig zin om dat te slikken, zonder professionele begeleiding.
Ik slik zelf iets homeopatisch en dat helpt me erg goed.
Verder hoop ik ook dat het gesprek met je vriend je enigzins heeft opgelucht.
Ik heb toevallig de film gezien van PS i love you, erg mooi, maar zo pijnlijk, zeker als je luduvu hebt.
Misschien kan het lezen van het boek je helpen om je gevoelens te uiten.
Bij werkt het wel om zielige films te kijken of zielige boeken, dan komt mijn verdriet tenminste een beetje los.
Huilen is gezond, want huilen is genezing.
Er komt echt een dag dat je je beter gaat voelen.
Blijf afleiding zoeken, dat is erg belangrijk en het helpt echt.
En praten/schrijven helpt ook.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jou
@Anja
Ik vind het heel erg dat je weer zo diep door het dal moet!
Toch wil ik je dit meegeven, word eens boos!!!!!!! Dat recht heb je en dat voelt even wat lekkerder dan het verdriet......
Makkelijk gezegd misschien, maar mij hielp het regelmatig, ik zal me godver niet op mijn kop laten zitten...
De muziek versterkt je gevoelens, dus hierbij een lied dat mij af en toe kon helpen!
Hou je taai meid!!
Liefs Letje
@anja26
Sterkte meid en als die huisarts met jou overlegt heeft om die medicatie te nemen dan zal het wel ok zijn. Hoewel ze lang niet meer zoveel bijwerkingen hebben als vroeger worden ze toch nog niet als snoepjes uitgedeeld. Ja even geduld, het duurt 2 à 4 weken vooraleer ze werken, dus die periode moet je doorbijten (heb ze zelf nooit genomen maar ken ze redelijk goed). Het is trouwens een ruggesteuntje bij al de rest, dus blijf contact houden met vrienden, tracht iets leuks te doen,....
En wat betreft het boek, ik heb het ook gelezen (toen ik nog een relatie had en moest toen ook huilen omdat het zo intens met emoties gevuld is), jij moet zelf beslissen of je er goed aan doet om dit nu te lezen (mij lijkt het niet het beste moment omdat je nu in een dal zit).
En misschien een tip : je schrijft dat hij zo makkelijk en pijnloos is doorgegaan; wel naar mijn mening had hij de situatie al lang verwerkt vooraleer hij jou werkelijk met het willen van een breuk heeft overvallen.
diep
@anja
Ik weet niet goed of ik iets kan bijbrengen..
Heb zelf vandaag de dokter maar weer eens opgezocht.
Ben nooit echt superboos geweest, misschien heel fel teleurgesteld..boos was ik misschien even, maar niet fel genoeg, uiteindelijk bleef er alleen die grote put. Ook hij ging gemakkelijk verder. Héél vlug zelfs. En ik? Hmm ja en ik?
Wat je omschrijft is wat ik deels voel maar ik zou het zelf niet zo mooi onder woorden kunnen brengen.
Jij en ik zijn uiteraard niet hetzelfde..Mijn leven lijkt niet zinloos zonder hem..Het lijkt gewoon zinloos.
Niet meer of minder. Maar dat is misschien eerder omdat ik een hoop andere dingen moet verwerken.
Ik krijg wat lichtere medicatie veronderstel ik maar wel iets dat blijkbaar vlugger inwerkt.
Wees niet bang van het effect. Ik heb het eerder genomen en dacht dat ik zo terug zou vallen met het stoppen van. Uiteindelijk gebeurde dat niet.
Nu is het moment om die stap verder te gaan. Op medicatie. Het is tijd om die demonen aan te pakken..
Het is tijd om op te staan
Aan anja
Hey,
Merk dat je het heel moeilijk hebt nu. Je neemt nu medicatie. Wilde toch even benadrukken hoe belangrijk het is om ook te kunnen praten over je breuk. Ik denk dat dat heel wat depressieve gevoelens zal wegnemen (natuurlijk niet zo snel als medicatie dat kan doen). Een breuk is altijd een rouwproces en je moet echt de tijd en ruimte nemen om te rouwen. Dat is echt een actief proces. Medicatie kan je zeker helpen de scherpe kantjes van het verdriet weg te nemen. Maar het is geen tovermiddel, het kan je niet helpen de breuk helemaal door te werken. Het zal enkel de moeilijkste gevoelens onderdrukken.
Laat je hoofd niet hangen nu. Je bent echt waardevol. Ik kan uit ervaring spreken dat een relatiebreuk je zelfwaardegevoel een flinke deuk kan geven. Maar ik kan ook uit ervaring spreken dat, als je nu goed voor jezelf zorgt, je jezelf weer zal terugvinden - met vernieuwd zelfvertrouwen. Geef je zelf de tijd, je hoeft niet onmiddellijk over je ex-partner heen te zijn. Blijf hierover praten met anderen, blijf je gevoelens uiten, slaap en eet voldoende, verwen jezelf met kleine dingen.
Veel sterkte en weet dat het uiteindelijk allemaal in orde zal komen
Lala