ik lees net de blog van zonnestraaltje (ga voor je zelf) en dacht: verrek zo'n iemand was/ben ik...
zo was ik ook bezig in m'n relatie, was er niet aan toe..
was constant aan het piekeren en twijfelen, was eigenlijk bezig met onze relatie kapot te maken...
heb "ons" geen kans gegeven, kleineerde onze relatie...
ik deed net of hij veel meer om mij gaf dan ik om hem (was het achteraf niet andersom?) dat ik bang was om hem te kwetsen..
maar was vooral bang mezelf kwetsbaar op te stellen en zelf gekwetst te worden...

nu weet ik waar ik mee bezig was, weet ik dat ik veel meer van hem hou dan ik ooit toe heb willen geven...
dat ik onze relatie nooit een eerlijke kans heb gegeven..

kan ik hem nu kwalijk nemen dat hij er geen vertrouwen meer in heeft? nee... hij verdiende beter.
ik kan wel zoveel beloven... maar dat zijn maar woorden.. in de praktijk moet nog maar blijken of ik het waar kan maken.
hoewel ik graag een 2e kans zou willen, durf ik ook geen beloften te maken... wie weet ben ik nogsteeds niet toe aan een relatie, en ga ik vanzelf weer dat gedrag vertonen...
dat ik dit nu inzie is volgens mij wel een stap vooruit..

hij heeft voor nu in elk geval zijn keuze gemaakt... en die viel niet op mij...
hopelijk zijn de gevoelens voor me nog niet helemaal verdwenen, want ondanks alles heb ik nog steeds hoop dat ik ooit nog een kans krijg..