Hoi,

Naar aanleiding van mijn verdriet heb ik een dialoog geschreven. Ik wil er graag nog bij zeggen dat ik vorige week veel zwakke momenten heb gehad. Met huilen, veel gedachtes en gemis. Nu gaat het weer wat beter en wil ik deze dialoog graag met jullie delen, ook al vind ik dat een beetje eng. (Het is een verzonnen gesprek tussen mij en iemand anders, niet mijn ex).

I: Ik zeg dat ik niet boos ben als ik woedend ben. Ik zeg dat het meevalt als ik de neiging heb om alles aan gort te rammen.
Ik smijt de deur bijna uit zijn scharnieren als er iemand naar binnen wilt.
Ik denk niet meer na en het lukt me niet om normaal te praten. Voor alles en iedereen voel ik een intense haat opkomen. Totaal zonder reden.
Ik kan niemand goed aankijken.
De agressie, woede, haat en het verdriet die ik in mijn lijf voel kan ik niet goed uiten. Dat lukt alleen in uitbarstingen.
---
A: Waarom?
I: Waarom? Is dat verdomme het enige wat je te binnen schiet? Waarom? Jezus!
---
A: Sorry, zo bedoel ik het niet. Vaak ga je al heel vroeg naar bed, omdat je moe bent.
I: Ja. Maar ik ga niet naar bed. Nee, slapen doe ik niet. Ik lig op bed om maar niet te hoeven praten. Om weg te zijn van alles. Weg van iedereen. Ook van jou, sorry.
---
I: De tranen laat ik stromen. Mijn wangen worden rood, m'n ogen ook. En rode vlekken in mijn nek. Van binnen schreeuw ik zo hard als ik kan. Ik ga vroeg naar bed om niet langen een masker op te hoeven houden van dat het wel goed gaat. Dat ik alles onder controle heb. Want dat is niet zo.
---
I: Mijn emoties heb ik niet onder controle. Vooral die woede. Hoe moet ik die in godsnaam uiten? Hoe?! Ik kan het niet. Alles krop ik op tot het moment dat alles eruit komt. In een uitbarsting. Woede uitbarstingen alom. Shit zeg, waarom is dit zo verdomde moeilijk? Waarom was en is hij nog steeds zo verdomde moeilijk? En waarom was ik zo blind?
A: Blind?
I: Ja blind. Ik wist wel dat het niet goed zat, dat hij mij niet gelukkig maakt. En nu nog, al die vragen.
O en denk maar niet dat ik ooit nog een relatie aanga. Het vertrouwen in een evenwichtige relatie, met een betrouwbare en eerlijke man zit er bij mij niet meer in.
Maar goed, het zal wel over gaan. Dit. Dat verdriet en die woede. Ik zal er mee leren leven en het een plek geven.
A: Goed zo. Je bent sterk en je doet het goed.
---
A:Zullen we nu ijs gaan eten?
I: Ja.
A: Oke.

En het komt ook goed allemaal. Geniet weer van kleine dingen en lach.