Ja Hoop, inderdaad een goed nadenkertje.....er zit wel een kern van waarheid in! Als je jezelf teveel in een slachtofferrol plaatst dan heb je het zelf heel erg moeilijk. Soms moet je ook hard zijn voor jezelf. Ik denk dat wanneer je harder bent voor jezelf, je ook eerder over je verdriet heen bent. Je krijgt dan namelijk meer zelfvertrouwen, je bent trots op jezelf omdat je zelf je verdriet hebt overwonnen. Al is het soms wel moeilijk om jezelf niet in een slachtofferrol te plaatsen....

Hee hallo allemaal....,

In het kader van "discussievorming" wil ik graag even aangeven dat ik het hier niet helemaal mee eens ben. Er wordt gezegd dat het lijden niets te maken heeft met gebeurtenissen maar met iemands reactie erop.

Stel: je maakt het gedaan met je vriend/vriendin op de meest onbeschofte en onfatsoenlijke manier die je je maar kunt bedenken. Die persoon zal daar dan ongetwijfeld erg veel verdiet van hebben. Als je nu de stelling erbij pakt, dan zou je in principe kunnen zeggen dat de schuld van het leed bij het "slachtoffer" ligt en niet bij de veroorzaker. Tenminste..., dat is hoe ik het interpreteer.

Aan de andere kant....., als je eenmaal gekwetst dan is het het herstel van het leed wel grotendeels afhankelijk van je hoe je hier mee omgaat. In die zin ben ik het dus weer wel eens met de stelling.
Als we van ons liefdesverdriet verlost willen worden, dan zijn we immers uiteindelijk op onszelf aangewezen.

Groetjes allemaal...D