Nou wat een weekend was het weer, zaterdag stond ik op met zo'n slecht gevoel, nergens zin in...ik had het liefst de hele stad leeg gekocht..had ik daar het geld voor gehad. Mijn moeder belde na de middag, samen lekker wezen statten...en ineens was er dat idee...die haren moeten eraf...die lange blonde bos...alles moet anders dacht ik...mijn moeder zei nog..meid doe nou niet maar voordat ik het wist zat ik bij mijn kapper. Ook die zei, laat het nou even rusten, misschien krijg je er spijt van...maar nee hoor, ik moest zo nodig...En twee uur later stond ik in de regen met mijn nieuwe korte kapsel...spijt?? Ja, misschien toch wel een beetje, al misstaat het korte haar mij niet...Een nieuw begin een frisse start, zonder hem, zonder pijn...dat had je gedacht!