Terug een klopje van de hamer...

Typisch, de zomermaanden.... dan begint mijn verdriet steeds op te laaien! Het is bijna m'n ex zijn verjaardag en dat zorgt er natuurlijk voor dat ik non-stop aan hem denk. Al dagenlang zit ik te piekeren: zou ik hem sturen, zou ik niets sturen, wat zou ik dan sturen,... Mijn verjaardag is al enkele maanden geleden, het was de tweede verjaardag dat ik zonder hem moest vieren. Vorig jaar stuurde hij me een smsje, weliswaar een dag te laat, maar hij dacht er toch aan. Dit jaar heb ik uren, zelfs dagen gewacht op een bericht... niets! Maar ik zou hem toch wel willen sturen, dat hij tenminste weet dat ik hem niet vergeten ben. Dit weekend ook zijn familie gezien, hadden fijn gesprek, wat bijgepraat en het deed me iets om toch terug eens met die mensen te kunnen spreken. Echter vonden zijn ouders het ook nodig om er eventjes bij te vertellen dat hij volgende week vertrekt op vakantie met zijn nieuwe vriendin... wat een domper was me dat! Ik besef wel dat ik me aan zoiets kon verwachten vroeg of laat... maar het neemt de pijn niet weg.

Het lijkt misschien dom dat ik hier zo'n verdriet voor heb, maar het doet me denken aan de vakanties die ik met hem destijds heb gemaakt en ik stel me nu constant voor in gedachten hoe hij met haar op dat strand zal liggen... Ahja, dit moest er terug eventjes uit...

Deze blog is de enige uitlaatklep die ik jammer genoeg nog heb. Wanneer een relatie voorbij is dan hebben mensen begrip, luisteren ze naar je en proberen je erboven op te helpen maar wanneer dat liefdesverdriet voor lange tijd aansleept, zoals in mijn geval bijna al 2jaar, dan blijf je de mensen hier niet mee lastig vallen. Ik kan hier wel goed over praten met vrienden maar ik merk dat ze het wat beu worden me steeds te moeten vertellen dat ik moet verdergaan, mijn hart openstellen voor iemand anders, wat ik ook begrijp in hun plaats. Maar hoe graag ik dat ook zou willen (dolgraag!), kan ik het niet. Ldvd voor deze jongen, is iets wat ik nog elke dag moet meedragen, soms is dit matig, en soms is dit hevig, maar verdwijnen doet het tot nu toe nog niet...

Goede avond nog aan alle bloggers en veel sterkte!
Sannetjeuhn

sannetjeuhn's blog
login of registreer om te reageren

Din, 10/07/2012 - 22:03 — EricO

@Sannetjeuhn

Beste Sannetjeuhn,

Liefdesverdriet word door iedereen anders ervaren,en op deze site vind je inderdaad begrip, hoe lang je er ook mee rondloopt. Maar 2 jaar is toch wel lang hoor meid. Misschien moet je ook es proberen om dat gedachtepatroon te doorbreken. Je kunt er ook voor kiezen om dit verdriet NIET meer elke dag mee te moeten dragen. Je verdient net als ieder ander om gelukkig te zijn, maar dat geluk moet niet van iemand anders afhangen want dan is dat geluk erg kwetsbaar, is die ander weg....zou je nooit meer gelukkig kunnen zijn, zo werkt het natuurlijk niet.
Ik ken je niet en heb niet al je blogs gelezen, maar door steeds maar tegen jezelf te blijven zeggen dat je dit verdriet met je mee zult moeten dragen, ga je het ook niet loslaten. Dat loslaten is verdomd moeilijk, maar de enige manier om verder te kunnen, want er lopen nog genoeg leuke mannen rond waar jij verliefd op zal kunnen worden,al zie je dat nu niet.
Op deze site zijn genoeg mensen die jou willen steunen....steunen in je verdriet, maar ook steunen om er weer bovenop te komen. de keuze is aan jou welke kant je op wil, samen met de mensen op deze site, en in je omgeving.

Kom op meid, ff een spreekwoordelijke schop onder je kont Denk er es over na.

Sterkte, Eric.

Din, 10/07/2012 - 22:33 — isabella86

Zeker herkenbaar! Mensen

Zeker herkenbaar! Mensen zeggen dat nu al 5 jaar tegen me, omdat ik door die ex nooit meer vertrouwen heb gehad in de liefde en mijn zelfvertrouwen een flinke knauw heeft gehad... Dus na een jaar stopte ik het weg... en dat ging 3 jaar goed, maar nu komt toch alles eruit blijkbaar. POINT:: zorg dat je het niet weg gaat stoppen, maar verwerken!! Pas dan heb je überhaupt een kans om eroverheen te komen en niet in een neerwaartse spiraal te belanden (zoals ik). Sterkte!!Xx Isa

Din, 10/07/2012 - 22:35 — isabella86

Ehm zo vaak was niet de

Ehm zo vaak was niet de bedoeling

Don, 12/07/2012 - 15:33 — Beschadigd (of verwijderd)

Isa

Wijze woorden kunnen niet vaak genoeg herhaald worden;-). Als ik daar 4 jaar terug wat beter over had nagedacht (alles weggestopt ook), dan had ik hier nu niet hoeven aan te melden met een nickname als beschadigd...

Don, 12/07/2012 - 17:34 — evee

2, 4 of 5 jaar en nog steeds

2, 4 of 5 jaar en nog steeds ldvd.....wat een hel! Uiteraard wil ik niemand veroordelen, maar ik vind het wel echt heel erg lang. Waardoor blijven jullie zo hangen in het verdriet? Wellicht is het verstandig hulp van bijv. een psycholoog te zoeken om hiermee te leren omgaan? Aan jezelf werken is erg belangrijk want op deze manier sta je een beetje stil en dat is zonde want je ex is allang weer verder met zijn leven.

Don, 12/07/2012 - 20:45 — sannetjeuhn

Begrijp ik

Hoi,

Ik begrijp volledig jouw reactie hierop maar ik denk dat het wat aan de persoonlijke situatie ligt.... Ik kan je vertellen: ik heb meer dan een jaar lang, wekelijks bij de psycholoog geweest. Ik heb daar gepraat over mijn verdriet, mijn angsten en zoveel meer. Zij hebben geluisterd en me raad gegeven maar hebben me ook gezegd dat zij me niet konden helpen, dat ik het zelf moest verwerken.

Wat bij mijzelf de reden is dat dit zolang duurt, daar kan ik een boek over schrijven. Kort samengevat: toen ik samen was met mijn ex werd ik gepest op school, ik had heel weinig vrienden, problemen thuis en problemen met mezelf en ik klampte me volledig vast aan m'n ex. Hij had een uitgebreide vriendenkring waar veel koppeltjes waren en we gingen steeds samen weg. Toen het uitraakte met m'n vriend is alles alleen maar bergaf gegaan. Door het verlies van m'n steun en toeverlaat kon ik ook m'n school niet meer aan, ik sloot mezelf op en moest van nul beginnnen en zelf een vriendenkring opbouwen.

Ik ben dat eerste jaar door een hel gegaan! Ik ben gestopt met school, zonder diploma jammer genoeg. Ik vond de moed niet meer om verder te gaan en zag niets meer zitten. Ik ben zelfs opgenomen in het ziekenhuis omdat ik de zin in het leven niet meer vond. Toch ben ik beetje bij beetje uit m'n put gekropen en ik ben fier op wat ik vandaag bereikt heb. Ik heb 2 hele goede vrienden en al heel wat kennissen. Ik ben bediende in een bedrijf en ik ben vooral fier op wat ik bereikt heb maar toch.... Ik heb het nog vaak moeilijk door bepaalde omstandigheden en ik mis de steun die ik destijds had van mijn vriend want hoe moeilijk mijn dag was, hoe zwaar ik het ook had... hij trok me er steeds bovenop.

Wat zeker ook meespeelt: onze relatie is niet kapot gegaan omdat we elkaar niet graag meer zagen, maar door fouten die IK heb gemaakt. Ik was mezelf niet meer, was moedeloos, klampte mezelf aan hem vast (omdat ik enkel hem had) en was ongelooflijk jaloers (uit angst hem te verliezen) dus ik weet dat het gemis dat ik nu heb, dat dit enkel en alleen mijn fout is. En da's de reden dat ik zo afzie van ldvd, omdat ik destijds de verkeerde keuzes heb gemaakt, en nu 2 jaar verder besef ik het en moest ik opnieuw kunnen beginnen, ik zou het helemaal anders aanpakken. Maar die kans zit er niet meer in en daar moet ik me bij neerleggen...

Groetjes
Sanne

Don, 12/07/2012 - 21:12 — evee

Hoi Sanne, Jij bent door een

Hoi Sanne,
Jij bent door een flink diep dal gegaan zeg. Wel goed om te horen dat het wel wat beter gaat inmiddels. Ik weet hoe belangrijk werk/opleiding en steun van familie/vrienden is als het net uit raakt. Als ik daar zonder zou zitten zou ik het ook extra moeilijk hebben.
En dan zit jij ook nog eens met een schuldgevoel omdat naar jouw mening de relatie over is door jouw toedoen. Dat maakt het ook extra moeiliijk om het los te laten. Maar alsjeblieft vergeef het jezelf! Hij is allang verder en heeft je waarschijnlijk allang vergeven. En jij bent weer een stuk verder want als ik je blog zo lees durf je kritisch naar jezelf te kijken en weet je waarom het misging. En hier kun je weer van leren, wat je volgens mij ook doet omdat je inmiddels al veel meer je eigen leventje gecreeerd hebt. Wat betreft een nieuwe relatie, probeer de oude relatie niet teveel te romantiseren en geef iemand een kans...stapje voor stapje.

Din, 10/07/2012 - 22:33 — isabella86

Zeker herkenbaar! Mensen

Din, 10/07/2012 - 22:33 — isabella86

Zeker herkenbaar! Mensen

Din, 10/07/2012 - 22:39 — sannetjeuhn

Hoi Isa, Bedankt voor jouw

Hoi Isa,

Bedankt voor jouw reactie! Is inderdaad ook al een hele periode, 5 jaar!
En dat is bij mij ook zo, ik durf me geen 100% openstellen voor een nieuwe relatie omdat ik ook geen vertrouwen meer heb in de liefde, veel te bang om opnieuw gekwetst te worden! Ik ken het gevoel van je gevoels te verstoppen, en lukte bij mij ook met periodes... dan denk ik enkele maanden dat ik er volledig bovenop ben en plots val ik weer in die diepe put die mij overstelpt met alle pijn en verdriet dat ik gedurende die maanden heb verstopt.
Ik wens je ook ongelooflijk veel sterkte toe! Sanne Xx

Din, 10/07/2012 - 22:33 — isabella86

Zeker herkenbaar! Mensen

Din, 10/07/2012 - 23:34 — mrpither

Re:

1x keer op knopje drukken graag.... krijg steeds deja-vu gevoel

Din, 10/07/2012 - 22:33 — sannetjeuhn

Bedankt!

Hoi Eric,

Bedankt voor jouw reactie! Geeft me terug wat motivatie en moed
Ik weet dat het inderdaad lang is en ik zou graag dat gedachtepatroon doorbreken, ik zoek gewoon nog een antwoord op de vraag: hoe? Ik zou zo graag verdergaan met m'n leven, nieuwe mensen ontmoeten en terug verliefd worden maar onbewust maak ik steeds die vergelijking met mijn ex. Ik ga nu niet zeggen dat ik na zo'n lange tijd de vreugde nog niet heb terug gevonden, want ik heb al veel meer plezier dan een jaar geleden en de zon schijnt nu ook voor mij (bij manier van spreken dan toch) maar het zijn telkens die gedachten die terugdwalen naar m'n ex. Soms twijfel ik er gewoon aan: is het nu echt HEM dat ik mis of de affectie... ik blijf mezelf vertellen dat het hem is, gewoon omdat ik me nog niet heb kunnen openstellen om nieuwe mensen te leren kennen.... Dank je alvast voor de positieve woorden en steun! Het doet me enorm veel deugd!

Jij ook veel sterkte en moed! En nog een prettige avond verder!
Sannet

Din, 10/07/2012 - 23:08 — EricO

Stof tot nadenken

Je zou jezelf bij alles wat je zou willen doen, maar niet doet uit angst, kunnen afvragen wat je er slechter van word als je het daadwerkelijk zou doen.
Voorbeeld: Nieuwe mensen ontmoeten.
Stel je wil nieuwe mensen ontmoeten, door te gaan stappen, een sport gaan doen, whatever....Wat zou er kunnen gebeuren. (dan heb ik het niet over een nieuwe relatie, maar over nieuwe mensen leren kennen) In het allerergste geval leer je geen nieuwe mensen kennen, en ben je dus net zo ver als nu. Je gaat er dus niet op achteruit. De kans is zelfs aanwezig dat je juist WEL nieuwe mensen leert kennen, en er dus op vooruit gaat

Ander voorbeeld: Stel dat je een leuke jongen ontmoet, Hij vind jou leuk, jij hem ook, maar je durft niet vanwege je verdriet om je ex. Wat zou er gebeuren als je toch met die jongen gaat daten. Misschien valt het reuze mee, want je bent inmiddels zo vastgeroest in de gedachte dat het tegenvalt, dat het eigenlijk alleen maar mee KAN vallen. Maar stel dat het helemaal niks word, dan ben je nog steeds net zo ver als nu.

Je word er dus in beide gevallen niet minder op als je iets zou proberen.

Ken je het spreekwoord: een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest?

Dat trucje van het jezelf afvragen wat je er slechter van wordt, wanneer je voor een keuze staat, kun je in heel veel situaties toepassen. Je zult er versteld van staan hoe vaak het antwoord is dat je er NIET slechter van word.

Grtz, Eric.

Din, 10/07/2012 - 23:45 — Moerbei

Goede reactie Eric, neem ik

Goede reactie Eric, neem ik ook mee die raad!!!

Woe, 11/07/2012 - 11:05 — jason_m (of verwijderd)

geen extra aandacht

Hoi Sannetje,

wat je zou kunnen doen is het geen extra aandacht geven. Dat die gedachte aan je ex er is is niet zo raar. Hij was een deel van je leven en zal dat ook altijd blijven. Ondanks dat er verder niets meer is. Waar jij mee zit is het feit dat je zoekende bent naar het kwijt raken van dit verdriet, waardoor je automatisch weer aan die tijd gaat denken. Het kwijtraken van je ldvd is een obsessie geworden om binding te houden met je ex. Wat zit het leven soms raar in elkaar, soms moet je datgene doen wat je niet denkt te moeten doen!!
Laat die gedachte aan je ex de vrije loop en zie het als een deel wat je in je leven meegemaakt hebt, stel geen vragen aan jezelf als je aan hem denkt, maar dat hij in je hoofd zit zal niet veranderen. Hiermee krijgt hij zijn eigen plaatsje in de rest van je leven!! Heel veel succes

Woe, 11/07/2012 - 17:38 — Beschadigd (of verwijderd)

Sanne

Hoi Sanne,

Bij mij is het nu ruim 4 jaar geleden (praten erover met vrienden kan dus al jaren niet meer) en de reden waarom het al zo lang duurt is dat ik mijn beeld van de ideale vrouw en mijn verlangens een zeer lange tijd op mijn ex ben blijven projecteren. Ik was er zo van overtuigd dat zij het was, dat er van loslaten simpelweg geen sprake kon zijn. Is dit misschien onbewust bij jou ook het geval? Is het niet zo dat jou ex bijna de ideale man is, maar toch nét niet? Bijna raak is helemaal mis namelijk en zoals jouw ex zijn er nog nog hele volksstammen aan mannen, maar dan allemaal net iets anders waarbij de 1 nog net iets beter bij je past dan de ander...

- Liefhebben is simpel, maar er is niets zo moeilijk als simpel liefhebben.

Grt. D.

Woe, 11/07/2012 - 20:54 — sannetjeuhn

Hoi D. Dank je voor jouw

Hoi D.

Dank je voor jouw reactie! Vier jaar is inderdaad al een hele tijd, maar ik begrijp volledig hoe dit kan. Wat je zegt, klopt bij mij ook! Ik ben steeds blijven geloven dat mijn ex de ware en enige liefde was, dat hij diegene zou zijn waarmee ik zou trouwen, huisje bouwen en dat hij de ideale papa zou zijn. Met zulke toekomstperspectieven in gedachten doet het natuurlijk heel veel pijn als die plots allemaal uiteen spatten! Ik hoop inderdaad dat ik op een dag iemand zal leren kennen waarbij ik de positieve dingen ook terug zal zien want momenteel is elke man die ik tegenkom niets vergeleken met mijn ex. Ik ben hard geworden voor mezelf. Prachtig spreekwoord trouwens, ga ik zeker onthouden!

Groetjes en nog veel sterkte!
Sanne

Wie is online

Enquête