Zoals ik eerder in een blog had geschreven zou ik de optie 1 e-mail naar mijn ex sturen. Dat heb ik vanochtend gedaan. Zojuist kreeg ik dit terug:

Ik heb idd je pas ontvangen. Daarnaast hen ik nog kleding en documenten van je. Deze wil ik ook wel direct af komen geven. Verder wil jou vragen of je wilt regelen dat ik mijn koelbox, snowboard en sleutels terug krijg.
Verder vind ik het jammer dat je berichtje een beetje zakelijk is e. Je niet reageerde op m'n sms. Maar goed dat is je eigen keus.

Het doet me heel veel pijn. Het is zo zakelijk. Hij is er zo klaar mee. Wat moet ik hier nu mee? Het doet gewoon zoveel pijn. Dit soort dingen wil ik niet regelen, dat is het defenitieve einde. En ik wil hem al helemaal niet onder ogen komen. Dat is wel het laatste wat ik wil. Want ik ben niet sterk genoeg. En ik wil niet dat er weer een heleboel los komt als ik hem zie. Ik ben niet sterk genoeg. Zou hem nog steeds smeken om het nog een kans te geven. Waarom wil je dit? Ik was toch de jouwe, voor eeuwig? Je was toch gelukkig met me? Waarom?? Deze mail doet pijn. Er spreekt heel duidelijk uit: ik wil m'n spullen en dat is het. En dat ik niet reageerde op zijn SMS: we hadden toch afgesproken om geen contact te hebben?

Hoe reageer ik hier nu op? Ik wil sterk zijn naar hem toe, omdat ik weet dat het moet. Maar ik ben een puinhoop. Ik kan hem echt niet onder ogen komen. Ik vind het al heel moeilijk om al die spullen te regelen, maar ik kan hem op dit moment gewoon echt niet zien. Ik zou alleen maar moeten huilen. En dat terwijl hij alweer veel verder is...

Moet ik hierop reageren? Moet ik uitleggen waarom ik niet op die SMS reagereerde (vanwege no contact)? Moet ik regelen dat hij z'n spullen krijgt en ik die van mij (bijv. via m'n ouders)? Of moet ik gewoon dit weekend afspreken om de laatste zaken te regelen en kijken hoe het loopt (of ik sterk kan zijn of alleen maar kan janken)? Of moet ik juist een mailtje terugsturen die hem doet herinneren aan mij? Een beetje een grappig mailtje ofzo? Ik weet het niet. Ik wil iets doen wat nog een beetje effect heeft. Al blijkt uit zijn mail dat dat weinig zin heeft.........

Wat doet het pijn.. wat mis ik mijn jongen toch...

Update
Zo, het is toch even tijd voor een update. Ik heb besloten om een korte mail terug te sturen.
Ik zal zorgen dat je je spullen morgenmiddag terug krijgt. Zou jij dan nog kunnen kijken wat er van mij nog in de berging staat?
Ik weet nog niet of ik zelf de spullen kom afgeven of dat ik mijn moeder vraag om dat te doen. Dat laat ik je nog weten. Het gaat beter met me, maar heb het er gewoon nog moeilijk mee.

Ik gaf dus eerlijk aan dat ik het er nog moeilijk mee had. Vervolgens belde mijn ex me twee keer op. Ik besloot niet op te nemen. Uit angst dat het weer zoveel pijn doet. Uit angst dat het fout gaat en ik mezelf niet kan beheersen. Uit angst om kil contact te hebben en daardoor me weer rot te voelen. In plaats daarvan stuurde ik hem een sms:
Hee ik zag dat je gebeld had, maar ik kan nu ff niet bellen. Mijn moeder neemt morgen contact met je op over de spullen. Is dat ok?

Daarop krijg ik terug:
Ik ga ervan uit dat je zelf het fatsoen hebt om met mij normaal te communiceren?! ik hoop dus dat jij en ik contact kunnen hebben..

Normaal zou ik hem gevraagd hebben waarom hij boos was. Had ik gezegd 'het spijt me, dat kan ik niet'. Maar nu dacht ik: ik ben jou geen verantwoording meer schuldig. Jij krijgt je spullen. Ik wil geen contact, heb notabene aangegeven dat ik het moeilijk vind en jij moet dat respecteren. Je hebt eerst alles in het werk gesteld om geen contact te hebben en nu moet ik me schuldig voelen omdat ik juist geen contact met je heb? Zo raar is het toch niet dat ik m'n moeder de spullen laat ophalen? Het geeft wel aan wie hij is en dat helpt me wel in de verwerking denk ik. Het geeft aan dat hij op macht uit is, het gaat hem op dit moment niet op mij. Van de week dacht ik nog dat die SMS echt voor mij bedoeld was, dat hij oprecht hoopte dat het beter met me ging (omdat hij er al over heen was). Maar als het hem nu echt gaat om dat ik me goed voel, waarom dan zo'n sms sturen? Waarom dan boos worden? Dan zou je me toch gewoon sterkte wensen en me met rust laten? Waarom nu in een keer contact afdwingen?

Ik heb met mijn moeder ook afgesproken dat ik hier niet meer op reageer. Dat zij morgen contact met hem opneemt. Klaar. Deze reactie laat me wel zien hoe hij ervoor probeert te zorgen dat ik in zijn macht blijf, dat ik achter hem aan blijf lopen. En het stoort hem waarschijnlijk dat ik dat nu niet meer doe (heb ik veel te veel gedaan, ook in onze relatie). Het helpt me ook omdat ik weet dat ik geen discussie meer wil aangaan. Dat geen contact het enige is dat mij helpt. En ik denk dat hij zich over een poosje ook wel realiseert dat hij juist om geen contact vroeg.. en hij dus niet over fatsoen moet beginnen...

Ik ben vanavond gewoon even helemaal klaar met hem.. dat dwingende gedoe..